Επιστολή του Ηλία Σιδέρη προς Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Φλώρινας με αφορμή την ίδρυση του σωματείου «Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας στην Ελλάδα» η οποία αναφέρει:
“Για να συσταθεί ένα σωματείο, πρέπει εκτός των τυπικών, να συντρέχουν και ουσιαστικές προϋποθέσεις. Πέραν των υπογραφών 20 ιδρυτικών μελών και του καταστατικού, γίνεται και ουσιαστικός έλεγχος για την ίδρυση του σωματείου. Γι αυτό άλλωστε, η ίδρυση του σωματείου γίνεται μέσω της δικαστικής οδού και δεν είναι μια απλή διοικητική διαδικασία. Όταν δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις, θα πρέπει ο ειρηνοδίκης να μην εγκρίνει τη δημοσίευση του καταστατικού και άρα τη σύσταση του σωματείου. Τι γίνεται, όμως, όταν ο Ειρηνοδίκης εγκρίνει ένα καταστατικό που δεν πληροί τις ουσιαστικές (ή/και τις τυπικές) διατάξεις του νόμου;
Σύμφωνα με το αρ. 82 του Αστικού Κώδικα, τη διαταγή που δέχεται την αίτηση για την σύσταση του σωματείου, έχει δικαίωμα να ανακόψει μόνο ο εισαγγελέας πρωτοδικών αυτεπαγγέλτως ή κατόπιν αίτησης της εποπτεύουσας αρχής, καθώς και κάθε τρίτος που έχει έννομο συμφέρον.
Υπάρχει προηγούμενο; Δεν είναι σύνηθες αλλά μπορεί να συμβεί. Θα γινόταν ποτέ δεκτό ένα σωματείο εγκληματιών ή ένα σωματείο ατόμων που θέλουν να προάγουν την παιδοφιλία; Φυσικά και όχι. Η προσπάθεια ξένων δυνάμεων να σφετερισθούν κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, δεν γίνεται πάντα με όπλα. Προσπάθειες γίνονται με κάθε τρόπο, και κανείς δεν θα έρθει να σου επιβάλλει ξαφνικά να ακούς συγκεκριμένα τραγούδια ή να πιστεύεις σε συγκεκριμένο Θεό.
Το σωματείο με την επωνυμία «Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας στην Ελλάδα» το οποίο σύμφωνα με δημοσιεύματα ιδρύθηκε στην Φλώρινα, έχει στον καταστατικό της σκοπό α) τη διατήρηση και καλλιέργεια της «μακεδονικής» γλώσσας στην Ελλάδα και β) την υποστήριξη της εισαγωγής της «μακεδονικής» γλώσσας ως προαιρετικού μαθήματος σε δημόσια σχολεία και Πανεπιστήμια στην Ελλάδα, ιδίως στις Περιφέρειες της Δυτικής Μακεδονίας της Κεντρικής Μακεδονίας και της Ανατολικής Μακεδονίας και της Θράκης.
Κατά την άποψή μου, δεν εξειδικεύεται στο καταστατικό το περιεχόμενο της «διατήρησης, καλλιέργειας και υποστήριξης της μακεδονικής γλώσσας στα δημόσια σχολεία και πανεπιστήμια στην Ελλάδα», έτσι ώστε, Κύριε Εισαγγελεύ, να μπορέσω εγώ, αλλά ενδεχομένως και εσείς, να μορφώσουμε πλήρη γνώση για το, εάν η υποστήριξη της μακεδονικής γλώσσας στα ελληνικά σχολεία που αποτελεί ένα από τους σκοπούς του σωματείου, είναι σύννομη ή όχι.
Η συγκεκριμένη διατύπωση δεν συμφωνεί με τις διατάξεις και επιδιώξεις του Ελληνικού Πολιτεύματος, όπως καταγράφονται στο Σύνταγμα, και ιδίως στις διατάξεις για την ανάπτυξη της Εθνικής Παιδείας. Απροκάλυπτα το σωματείο, μέσα στα όρια της Ελληνικής Επικράτειας, εξυπηρετεί σκοπούς πολιτειακούς ξένου κράτους και συγκεκριμένα της Βόρειας Μακεδονίας, η οποία επιθυμεί την επικράτηση μιας γλώσσας, που δυνάμει της συνθήκης των Πρεσπών δεν ομιλείται πουθενά εκτός της συγκεκριμένης χώρας. Ο ανωτέρω σκοπός, είναι αντικειμενικά ευθέως αντίθετος προς τη δημόσια τάξη.
Υπάρχει προηγούμενο; Υπάρχει η απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου υπ’ αριθμ. 4 του 2005 με την οποία κρίθηκε με ένα πολύ ενδιαφέρον σκεπτικό ότι η διάλυση ενός σωματείου, μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς να παραβιάζεται το Σύνταγμα και οι νόμοι.
Ως εκ τούτου, αρχικώς ο Εισαγγελέας αυτοτελώς, χωρίς να δικαιολογήσει το έννομο συμφέρον του, αλλά και όποιος αναγνώστης έχει έννομο συμφέρον μπορεί να προσφύγει κατά της διατάξεως και να κριθούν όλα τα ανωτέρω, αλλά και όσα πιθανόν να προσθέσει ο κάθε ενδιαφερομένος”.
Ηλίας Σιδέρης
