Κάθε φορά που παρακολουθώ την εκπομπή του κ. Ευαγγελάτου, κάθε φορά στο μυαλό μου έρχεται το βιβλίο του Gillmor Dan, που αναφέρεται στο είδος των λαϊκών δημοσιογράφων που παίρνουν τις ειδήσεις στα χέρια τους, ρίχνοντας παράλληλα άπλετο φως στην αλλαγή που συμβαίνει στο πώς παράγουμε και καταναλώνουμε τις ειδήσεις.
Κατά καιρούς στην συγκεκριμένη εκπομπή φιλοξενούνται άνθρωποι με διαφορετικά επαγγέλματα , για να εκφράσουν την άποψη τους γύρω από το καίριο ζήτημα της εποχής, τον κορωνοϊό και να έρθουν σε αντιπαράθεση με τον κύριο ‘’Ε’’. Αλλά και καλεσμένοι με σύμφωνη κοινή γραμμή με τον παρουσιαστή, προσπαθώντας να ρίξουν λάσπη στα μάτια των τηλεθεατών, να τους παρακινήσουν και να εισπράξουν τα ανάλογα ποσά.
Μέσα από την μέγιστη δραματοποίηση του γεγονότος, πλαισιωμένο πάντα με εικόνες από τάφους, εντατικές και μελαγχολικές μουσικές, μας παρουσιάζουν μία πεσιμιστική πραγματικότητα, με τους ευκολόπιστους και δυνητικά εύκαμπτους, να δίνουν ψωμί στους ψυχολόγους και ψυχιάτρους αντίστοιχα.
Το να υπηρετείς με αγάπη και πίστη τη δουλειά σου, το καταλαβαίνω. Είναι κάτι που σπούδασες, κυνήγησες και τελικά το πέτυχες. Το να υπηρετείς όμως ένα προϊόν, εκμεταλλευόμενος τη θέση που κατέχεις, τα μέσα που διαθέτεις και κάθε φορά να προκαλείς εκνευρισμό προσπαθώντας να περάσεις την άποψη σου, ως τη μόνη σωστή, αυτό όχι, δεν μπορώ να το καταλάβω.
Οι εικόνες που χρειαζόμαστε τώρα, ως κοινωνία, είναι εκείνες που θα μας γεμίσουν με ελπίδα και αισιοδοξία, που θα μας βεβαιώσουν ότι τα πράγματα βαίνουν καλώς, πληροφορώντας μας με τις πιο απαραίτητες και σημαντικές ειδήσεις τις πανδημίας.
Η δημοσιογραφία τελικά, δεν ξέρω αν θα σβήσει λόγω της εξέλιξης των νέων μέσων, η αξιόπιστη δημοσιογραφία όμως, είμαι σίγουρη ότι θα χαθεί, αν δεν το έχει κάνει ήδη, εξαιτίας της φιλοχρηματίας, της ανηθικότητας και του σκοταδισμού.
*Εμπνευσμένος από το βιβλίο «Εμείς είμαστε το μέσο» του Gillmor Dan.
Της Σταματίας Γκαραλιάκου
