‘’ Ό,τι ωραίο και υψηλό εγέννησε η δύση
καρδία είχε Έλληνα, είναι δική μας κτίση’’.
Αχιλ. Παράσχος
Ο Ελληνισμός στην ευρύτατη του όρου εκδοχή, σημαίνει την υψηλότατη και τελειότατη της ανθρώπινης διανόησης εκδήλωση, φανερώνει τον υπέρτατον του εκπολιτισμού και της ημέρωσης των ανθρώπων, βαθμό, προς τον οποίο οι νεότεροι λαοί και μάλιστα οι Νεοέλληνες οφείλουν να κατατείνουν και να ρυθμίζουν και τις ίδιες ενέργειες.
Εξ’ άλλου ουδέποτε διέλαθε την προσοχή ότι αν η χριστιανική θρησκεία αποτελεί για τους νεότερους προηγμένους λαούς το κυριότερο της ηθικής μόρφωσης μέσον, για μας τους σύγχρονους Έλληνες είναι ανεκτίμητο σέβασμα, διότι μετά των ελληνοχριστιανικών γραμμάτων συναποτέλεσε την ιερά κιβωτόν εντός της οποίας το Έθνος μας σώθηκε κατά τον κατακλυσμό των ιστορικών του περιπετειών.
Πράγματι ο Ελληνισμός το στοιχείο αυτό της αιωνιότητας με την μακραίωνα ιστορία του ενεύρωσε την αλήθεια, ότι εκείνα τα έθνη προκόβουν και μεγαλουργούν όσα σέβονται το θείο, την παράδοση, το δίκαιο, την αρετή, την παιδεία, την ελευθερία και την εντέλεια ακολουθούντα και εφαρμόζοντα μετ’ ευλαβείας, συνέπεια και συνέχεια την αλήθεια και όλα τα πάνσεπτα και αιώνια ιδεώδη.
Εμείς οι Έλληνες έχουμε και μια αστείρευτη πηγή νεότητας και πλούτου, τον πολιτισμό μας.
Η επιστημονική έρευνα ανάγεται σε περιόδους πολιτισμού μας πολύ αρχαιότερες του Ομήρου. Παρέχεται έτσι η ένδειξη ότι είμαστε αυτόχθονες και όχι επήλυδες στη χώρα αυτή του φωτός, όπως πληροφορεί ο Αριστοτέλης στα μετεωρολογικά του.
Αυτή παλαιότερα ονομαζόταν Γραικία δηλαδή παμπάλαια, έπειτα δε ονομάστηκε Ελλάς ήτοι πάμφωτος. Είμαστε λοιπόν τα γηγενή φωτόμορφα τέκνα της παμφώτου αυτής χώρας. Κατά τις μέχρι τώρα ενδείξεις, η αφετηρία του πολιτισμού μας με κοιτίδα πιθανόν του Ιλλυροηπειρωτικό ή Δωδωναίο χώρο ανάγεται σε χιλιετηρίδας προ του Ομήρου στον οποίο διασώζονται απηχήματα του παμπάλαιου εκείνου πρωτοελληνικού πολιτισμού που ακτινοβόλησε σ’ όλο το μεσογειακό και ασιατικό χώρο.
Ο ανθρώπινος λοιπόν και Θείος πολιτισμός ο Ελληνικός και ο χριστιανικός απετέλεσαν τον ενιαίο ελληνοχριστιανικό πολιτισμό, του οποίου οι επιμέρους πολιτιστικές και πολιτισμικές αξίες συγκλίνουν στο ενιαίο σκοπούμενο, την ηθική και την πνευματική αξιοπρέπεια, την εξύψωση και την τελείωση του ανθρώπου, αποβλέπουν στη Θέωση και στη συνεχή μετάνοια.
Ο ελληνοχριστιανικός ανθρωπιστικός πολιτισμός απέβη στύλος και εδραίωμα του πολιτισμού της Δύσης.
Μέλημα λοιπόν, πρώτιστον και κατεπείγον αλλά και εθνικής πλέον προτεραιότητας θέμα για το σύγχρονο ελληνισμό.
Ο ιστορικός Ηρόδοτος αναφέρει ότι η διάκριση του ελληνισμού από τους άλλους λαούς γίνεται με κριτήριο την Παιδεία.
Μέλημα επίσης επείγον αλλά και προτεραιότητας θέμα για τον σύγχρονο ελληνισμό είναι η έκδοση σε μεγάλο αριθμό των κυριότερων αρχαίων κειμένων, των κειμένων της Ιεράς Σοφίας των Βυζαντινών Πατέρων και συγγραφέων ως και των κειμένων των Ελλήνων διδασκάλων του γένους, προς πλήρη σπουδή αφομοίωση από όσο το δυνατό μεγαλύτερης μερίδας του κοινωνικού συνόλου του λαού μας και των λαών της υφηλίου.
Μήπως λοιπόν, όπως και άλλοτε υποστηρίξαμε, η Παλιγγενεσία της παιδείας υπό την πλήρη και ακραιφνή ελληνοχριστιανική έννοια θα ήταν σήμερα η αρμόζουσα και λυσιτελής λύση της Μεγάλης ιδέας του ελληνισμού. Θα ήταν κυρίως το ‘’άριστον εφικτόν γενέσθαι ‘’ εν όψει και της δυναμικής παρουσίας των λαών της ενωμένης Ευρώπης, θα ήταν και γενικότερης πλευράς το όραμα του πνευματικού στερεώματος της Πανευρώπης. Οι λαοί επιζούν, όσο και τα ιδεώδη στα οποία ανεπιφύλακτα πιστεύουν, τα οποία πιστά υπάρχουν και για τα οποία είναι πάντοτε έτοιμοι να αυτοθυσιάζονται.
Είναι καταφανέστατο αξίωμα, ότι η Χριστιανική πίστη και η Ελληνορθόδοξη παιδεία πρέπει να παραμείνουν πάντα η σωστική τροχιά των δύο ερεισμάτων γύρω από τα οποία θα περιστρέφεται η διάπλαση των νέων σε καλές και αγαθές ολοκληρωμένες προσωπικότητες.
Πάντως οι Πανέλληνες, ως μέρος των λαών της Πανευρώπης, ιερό έχουμε χρέος να υπερασπιζόμαστε και να διδάξουμε τα κοινά ιδεώδη του Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού δια του οποίου πνευματικά και πολιτιστικά εκπαιδεύτηκε η υφήλιος.
Πιστεύουμε ότι η Ελλάς θα κληθεί και πάλι να εκπληρώσει την πατροπαράδοτον οικουμενικήν πνευματική αποστολή της, διότι παρόμοιον ενοποιητικό των λαών ρόλο είχε τάξει προς εαυτό από παραδόσης ο Ελληνορθόδοξος πολιτισμός με το μοναδικό πνευματικό και οικουμενικό χαρακτήρα του.
Τέλος οι μη ευτυχήσαντες να τύχουν και να αξιωθούν της ελληνίδας παιδείας ας μη λησμονούν ότι οι έλληνες ήταν οι πρόγονοι της σοφίας και ότι εάν την 4η Ιουλίου του 1776 δεν υπήρχε η κακότυχος, αρνητική ψήφος του ενός εκ των πέντε στυλοβατών της διακηρύξεως της ανεξαρτησίας της φίλης και μεγάλης υπεραντλικής χώρας, η ελληνική γλώσσα θα ήταν σήμερα η επίσημη γλώσσα των νεοσυγκροτούμενων τότε Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Το ευτυχές για μας ενδεχόμενο, πιστεύουμε ότι αποφασιστικά θα επηρέαζε και την καθόλου πορεία της ανθρωπότητας.
Πρέπει να παραδεχτούμε ότι τα ελληνοχριστιανικά γράμματα απετέλεσαν τους φορείς της νέας του Χριστού διδασκαλίας, απετέλεσαν την ψυχή του Ελληνισμού, η δε Θεοφύλακτος βασιλεύουσα η μεγαλόψυχος της Μεσαιωνικής Αυτοκρατορίας της Ρωμιοσύνης, πρωτεύουσα η του Κων/νου η πόλη, απέβη όχι μόνο η αιώνια Μητρόπολη του Γένους των Ελλήνων, αλλά και η νέα εστία του Ελληνοχριστιανικού κόσμου, ως και η υπέροχη εθνοποιός δύναμη του σύγχρονου Ελληνισμού. Άλλωστε οι Πανέλληνες θα έπρεπε να είναι ήδη οι μεταλαμπαδευτές και σημαιοφόροι της μοναδικής Ελληνορθόδοξης παράδοσης και γραμματείας δια την οποία οι αρχαίοι πρόγονοί μας πέτυχαν το ιδεώδες του αρτίου και ολοκληρωμένου ανθρώπου του καλού και αγαθού πολίτη της των Αθηναίων Πολιτείας. Παρά τις δυσοίωνες σύγχρονες διαπιστώσεις θέλουμε να τονίσουμε κατηγορηματικά την πεποίθηση ότι ο Ελληνοχριστιανικός πολιτισμός δεν πέθανε, διότι απλούστατα στηρίζεται στα μεγαλουργήματα των αρχαίων Ελλήνων που το πνεύμα τους διεπότισε τον σύγχρονο Οικουμενικό πολιτισμό και ότι έχει τη βοήθεια της Θείας Πρόνοιας.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ
