Οι εκλογές της 7ης Ιουλίου ήταν οι 65ες από την απελευθέρωση της Πατρίδας από τον Τούρκικο ζυγό (δεν συμπεριλαμβάνονται οι 9 ευρωεκλογών).
Από την Α΄ Εθνική συνέλευση του 1822 μέχρι σήμερα συγκροτήθηκαν 215 κυβερνήσεις (μαζί με τις 9 δικτατορικές και κατοχικές).
Συγκεκριμένα από το 1822 έως το 1900 είχαμε 81 κυβερνήσεις, από το 1900 έως το 2000 συγκροτήθηκαν 124 και από το 2000 μέχρι σήμερα 10. (Στοιχεία από άρθρο του Τάσου Κ. Κοντογιαννιδη στην Real News του Σαββάτου 6 Ιουλίου2019).
Σε όλα αυτά τα χρόνια ο τόπος έζησε σημαντικά γεγονότα που σημάδεψαν την Ιστορική του Πορεία.
Με αφορμή την εικόνα που παρουσίασε η προεκλογική περίοδος , θα ήθελα να καταθέσω κάποιες σκέψεις – προβληματισμούς.
Είναι συχνό το φαινόμενο όταν ασκούμε κριτική για τα κακώς κείμενα η μόνιμη επωδός είναι: «Πότε θα γίνουμε Ευρώπη».
Μέσα στην αγωνία μας να δικαιολογήσουμε όλα αυτά που μας πονάνε, γίναμε ως εκ θαύματος διαπρύσιοι κήρυκες του Ευρωπαϊκού προτύπου σκέψης και αντίληψης περί τα κοινά.
Σ΄ έναν τόπο που δονούνταν από εξάρσεις, αντιπαραθέσεις, μετακινήσεις οπαδών και φίλων ,σ΄ έναν τόπο που ζούσε τον παλμό των συγκεντρώσεων, έβλεπε κανείς με θλίψη από τη μια και έντονο προβληματισμό από την άλλη, ένα κλίμα υποτονικό, ένα κλίμα αδιαφορίας, ένα κίνημα «Πολιτισμένο».
Να ΄ναι άραγε τυχαίο; Να ΄ναι τάχα εξέλιξη; Να ΄ναι ίσως πολιτικός πολιτισμός;
Τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι. Δεν γίναμε ξαφνικά ψυχροί και αδιάφοροι.
Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι η συγκεκριμένη στάση αποτελεί στοιχείο πολιτικού πολιτισμού και ωριμότητας του εκλογικού σώματος. Είναι έτσι;
Φοβάμαι πως όχι. Την άποψη μου την στηρίζω στην κόπωση του εκλογικού σώματος, την απογοήτευση και κυρίως στην έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους φερέλπιδες εκπροσώπους μας για την βουλή.
Είναι εισαγομένη η παρατηρηθείσα συμπεριφορά;
Είναι συνειδητή πολιτικά πράξη;
Έχει προοπτικές διαχρονικές;
Ερωτήματα εύλογα με σαφείς προβληματισμούς.
Ακούστηκαν και αναλύθηκαν τα προβλήματα της Ελληνικής κοινωνίας κατά την προεκλογική περίοδο;
Αναλήφθηκαν δεσμεύσεις για την προώθηση τους και την επίλυση τους;
Παραδόθηκε η ψήφος δίκην λευκής επιταγής και η τύχη της θα εξαρτηθεί από το μεράκι, την συνέπεια και την αγωνιστική διάθεση ενός εκάστου των υποψηφίων;
Μήπως χρειάζεται να ανασύρουμε από το οπλοστάσιο της μνήμης τα σοφά και τραγικά επίκαιρα λόγια «Λαέ μου ευκολοπίστευτε και πάντα προδομένε»
Η αποχή, η έλλειψη ενδιαφέροντος και η απογοήτευση οδηγούν στην ιδιώτευση, στην έλλειψη συμμετοχής και στην ανέξοδη κριτική.
Τα εισαγόμενα μοντέλα σκέψης είναι ξένα προς την ιδιοσυγκρασία μας, την σκέψη μας και τους ιδεολογικούς και φιλοσοφικούς μας προσανατολισμούς.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία.
