Συζητήσεις με ανθρώπους που διασχίζουν δαιδαλώδεις διαδρομές στην καθημερινότητα τους αράδιασαν στο λογισμό μου λέξεις.Και το μελάνι που παραμονεύει πάντα δίπλα στο χαρτί, βρήκε την ευκαιρία να κάνει πορεία με την πένα και να τις γράψει. Προκύπτει από αυτές η «αξιοθαύμαστη» ταλαιπωρία κάποιων προσώπων, ειδικά αυτών που η ζωή τους τελειώνει πριν καν αρχίσει, που δεν υπάρχουν γράμματα να σχηματίσουν πρόταση ώστε να περιγράψουν εξ’ ολοκλήρου, την με μεγάλη κλίση ημερήσια ανηφοριά τους. Η βίωση αυτή γίνεται πάμπολλες φορές χωρίς να υπάρχει τρόπος να καταλαγιάσει η διαρκής φουρτουνιασμένη απειλή που κρέμεται πάνω από το κεφάλι τους,παρόλες τις κλήσεις και τις εκκλήσεις προς τα επάνω. Η συμπύκνωση όλων αυτών των συζητήσεων και των αποριών που γεννιούνται από αυτές, απεικονίζεται γλαφυρά στο ερώτημα:Αυτός που καλείται Άφθαστος ακούει αυτές τις φωνές;Είναι από τα ερωτήματα που έχουν τα πρωτεία στην ανθρώπινη σκέψη.Αίνιγμα για δυνατούς λύτες που είναι λάτρεις της αμφιβολίας, παράλληλα. ¨Λείπει πάλι ο Θεός και έχει μην ενοχλείται έξω από την πόρτα του¨ ερμηνεύει ο λαϊκός αοιδός. Λέξεις ξυράφι που σκίζουν τις όποιες απόπειρες ορισμών σε θέματα που μας προσπερνούν. Ειδικά εκείνων που μιλούν περί ελευθερίας επιλογών και πως αυτό που ζει ο καθένας προσωπικά είναι αποτέλεσμα αυτών. Από ποια αφετηρία ξεκινούν αυτές οι περιβόητες επιλογές λίγοι κάθονται να εξηγήσουν. Αναμφισβήτητα λοιπόν δίνει το δικαίωμα καθημερινά σε πολλές και πολλούς να νομίσουν, να υποθέσουν και τελικά να πιστέψουν πως δεν ακούει. Πως όλα είναι δρομολογημένα κατά τέτοιο τρόπο, που ότι και να του πεις, όσες φορές και να του το πεις όσο και να κραυγάσεις από επιθυμία υλοποίησης της ανάγκης σου, της λογικής και όχι της σαχλής, δεν θα ιδρώσει το αυτί Του. Άμα λεν και σου λεν κιόλας, πως είναι προγνώστης(σαν μετεωρολόγος ένα πράμα)της καριέρας σου στο γήπεδο της βιοπάλης μα δεν επεμβαίνει σεβόμενος την ελευθερία σου, το παίρνεις απόφαση.Γίνεται έτσι ο Άρχων και όχι ο υπάρχων που λανθασμένα λέμε πως είναι, ένας παρατηρητής καθισμένος μακριά να ατενίζει τα προβλήματα και την συνεχιζόμενη με ακατάσχετη ροή, πλούσια χριστιανική υποκρισία και ματαιοδοξία μας.Μα τι στ’ αλήθεια συμβαίνει; Οι δογματικά τώρα «βράχοι» που γυρίζουν και περιτριγυρίζουν αυτό που αποκαλούμε κακώς θρησκεία, θα πουν. «Σίγουρα ναι. Ακούει».Και θα σου αραδιάσουν ένα καράβι επιχειρήματα,άλλα σαθρά άλλα έωλα που στο τέλος καταλαβαίνεις πως το παράδειγμα που δίνουν «οι βράχοι» τρίζει με 6,6 Ρίχτερ. Εμείς πάλι οι κοινοί θνητοί που είμαστε πιστοί μέχρι να μας γαργαλίσουν τον εγωισμό και την θεωρητική αοργησία μας, προσπαθούμε με τη σειρά μας να αποδώσουμε με θέσφατες ερμηνείες τα γεγονότα που συμβαίνουν στη γη παρερμηνεύοντας τις ενέργειες Αυτού που κατά τα άλλα είναι Ακατάληπτος και Απερινόητος.Τα επίθετα αυτά δηλώνουν ξεκάθαρα πως η οποιαδήποτε απόπειρα πλήρους εξήγησης της συμπεριφοράς Του, έχει πολλές πιθανότητες να πέσει στο κενό. Άλλο λέω ταπεινά τη γνώμη μου και εντελώς άλλο αυτό που υποστηρίζω για Αυτόν, να το απολυτοποιώ. Έντονα επομένως μας ξεπερνά η παραδοξότητα των ενεργειών Του αλλά περισσότερο με ξεπερνά προσωπικά και η παραδοξότητα της ασταμάτητης λογόρροιας- ερμηνείας αυτών, από τους κατ’ επάγγελμα ειδικούς και όχι μόνο.Κάποια περιστατικά είναι παντελώς μα παντελώς ανεξήγητα και η απόπειρα οποιασδήποτε σύνδεσης μαζί Του,δημιουργούν άλλα τόσα.Εν τέλει,υπάρχει σχέδιο του Δημιουργού για τον καθέναν,που για τον ένα είναι κακό,ψυχρό και ανάποδο γεμάτο αγκάθια και τριβόλια και για τον άλλο ήρεμο,γαλήνιο με αρκετά χρήματα και τύχη που συμφιλιώνεσαι με αυτό και το δέχεται ή υπάρχει άνεση επιλογής πράξεων έτσι γενικά και αόριστα όπως την αναφέρουμε;Αυτοί που πίνουμε καθημερινά καφέ με τον Θεό (sic)και μας αναλύει τα πάντα δεν αντιλαμβανόμαστε πως το ένα αναιρεί το άλλο και δώστου λεκτικές ακροβασίες για να πλησιάσουμε τα… απλησίαστα.Καταλήγω πως τριάντα αιώνων και παραπάνω ερώτημα, δεν αρέσκεται σε απαντήσεις με ιδιαίτερα λεκτικά σχήματα. Το δύσκολο αυτό σταυρόλεξο με κάθετους και οριζόντιους γρίφους γεμάτο με ζόρια πνευματικά, δεν λύνεται ούτε και με δυσκολονόητες αναλύσεις, ξύλινες επιγραφές και εξηγήσεις παρμένες από νερόβραστα κηρύγματα. Νερόβραστα μάλιστα κηρύγματα που γίνονται σε θρησκευτικές τελετουργικές δραστηριότητες που κατάντησαν κοσμικές, πασπαλισμένες με μπόλικη επίδειξη πλήρως άσχετες με τον σκοπό τους. Π.χ.εννοώ τον σκοπό της ταπείνωσης που τάχα μου τάχα μου διαλαλούλουμε. Τα πολύ λεπτά ερωτήματα σε θέματα υπάρξεως και κοινωνικών ανισορροπιών, θαρρώ ότι έχουν και μια διαφορετική όμορφη απάντηση κρυμμένη στο συρτάρι της ιστορίας!Την εξής:Δεν Ξέρω… με μια σιωπή χιλιομέτρων να τη συνοδεύει !!
