Φέτος, στη θεατρική παράσταση του σχολείου, μου δόθηκε ο ρόλος του πρόσφυγα και έπρεπε να ντυθώ ανάλογα. Αρχικά μου άρεσε η ιδέα ότι θα έχω έναν συγκινητικό ρόλο που θα εντυπωσιάσει με τα ‘’παρτάλια’’ που θα φοράει. Όταν άρχισαν οι πρόβες και μου δόθηκαν τα ρούχα μου, παραξενεύτηκα λίγο, γιατί αναρωτήθηκα αν υπάρχει πρόσφυγας με πουκάμισο, γραβάτα, σακάκι, υφασμάτινο μαύρο γυαλιστερό παντελόνι, μαύρα δερμάτινα σκαρπίνια, καπέλο και κασκόλ! Όταν ρώτησα τις καθηγήτριες, μου είπαν πως είμαι πολύ ωραίος και πως θα κλέψω την παράσταση! Εγώ όμως νιώθω λίγο άβολα που είμαι ένας τόσο ‘’περιποιημένος’’ πρόσφυγας, γιατί ξέρω πως οι πρόσφυγες ζούσαν σε άθλιες συνθήκες κι είχαν άθλια ρούχα, και όχι σαν τα δικά μου. Είμαι πολύ ανυπόμονος να δω, αν τελικά θα κλέψω την παράσταση…
Παναγιώτης Παπαδόπουλος Γ3
Βρισκόμαστε στα παρασκήνια, η παράσταση θα ξεκινήσει από λεπτό σε λεπτό. Ουφ!!! Έχω πολύ άγχος! Αυτή η παράσταση είναι πολύ σημαντική για μένα κι έχουμε δουλέψει όλοι πολύ σκληρά για να φτάσουμε ως εδώ. Ο ρόλος μου δεν είναι πρωταγωνιστικός, βέβαια, αλλά είναι σημαντικός στην εξέλιξη του έργου. Το έργο μας έχει θέμα τη Σμύρνη και την καταστροφή της. Εγώ είμαι πρόσφυγας. Φοράω μια σκουρόχρωμη, πράσινη προς το λαδί φούστα, μια μαύρη μπλούζα κι ένα σάλι στο κεφάλι. Οι μπότες μου είναι μαύρες. Φρόντισα κιόλας να μην τις καθαρίσω, ώστε να φαίνονται πιο παλιές και ταλαιπωρημένες. Επίσης κρατάω κι έναν μπόγο, που, όπως μου φαίνεται, θα μου πέσει από τα χέρια στη μέση της σκηνής, τόσο πολύ τρέμουν τα χέρια μου… κι όσο σκέφτομαι πως θα πρέπει να το ξανακάνω αυτό άλλες πέντε φορές μπροστά σε τόσο κόσμο… τρελαίνομαι! Βέβαια, είμαστε όλοι πολύ αγχωμένοι! Τι να πει κι ο καϋμένος ο Παναγιώτης με το σπασμένο χέρι και το στραμπουληγμένο πόδι…
ΩΧ, ωχ, τα φώτα ανάβουν, η μουσική δυναμώνει κι ανεβαίνουμε στη σκηνή…. Όταν έχουμε πλέον τελειώσει, ο κόσμος μας χειροκροτεί κατενθουσιασμένος και συγκινημένος. Εντάξει, όλα καλά, όλα καλά! Τα πήγαμε τέλεια!!!
Ευαγγελία Παπαδοπούλου Γ3
Δείτε όλες τις ειδήσεις από την εφημερίδα εδώ…
