Πρός τόν Ἱερό Κλῆρο,
τίς Μοναστικές Ἀδελφότητες
καί τόν εὐσεβῆ λαό
τῆς Μητροπολιτικῆς περιφερείας μας.
Μὲ τὸ ἔλεος καὶ τὴν μακροθυμία τοῦ Κυρίου μας ἀνήλθαμε καὶ στὸ πλατύσκαλο τῆς Πέμπτης Κυριακῆς τῆς ἐπεισοδιακότερης Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς μας. Εὐλογητὸς ὁ Θεός, «ὁ τοὺς δικαίους ἀγαπῶν καὶ τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἐλεῶν!» Εἴθε μὲ τὸ ἔλεός Του νὰ μᾶς τηρήση ἀτρώτους, ἀπὸ τὸ ἀόρατο μὲν ἀλλὰ παρόν θηρίο! Τὰ ὅσα ζοῦμε αὐτὸν τὸν καιρὸ μοιάζουν μόνο σὰν ἕνα εὐφάνταστο παραμύθι. Κι ὅμως εἶναι γεγονότα. Κάποιοι ἀδελφοί μας δὲν πρόλαβαν νὰ φθάσουν στὸ σκαλὶ ποὺ βρισκόμαστε κι εὐχόμαστε γιὰ ὅλους καλὴ ἀνάπαυσι ἐν Κυρίῳ.
Ἡ σημερινὴ Ε’ Κυριακὴ εἶναι ἀφιερωμένη στὸ πρόσωπο τῆς ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας. Ἢ καλλίτερα εἶναι ἀφιερωμένη στὴν μετάνοια μὲ ἔργα καὶ ὄχι μὲ λόγια. Καὶ μάλιστα μὲ ἔργα σκληρὰ ἐπὶ 47 χρόνια, μιᾶς ὁλόκληρης ζωῆς. Αὐτὸν τὸν λόγο ὑπογραμμίζει καὶ τὸ Συναξάριο τῆς ἡμέρας τῆς Ε’Κυριακῆς. «Ἐτάχθη δὲ αὐτὴ ἡ μνήμη, ἐπειδὴ ἐγγίζει τὸ τέλος τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς. Πρὸς διέγερσι τῶν ραθύμων καὶ ἁμαρτωλῶν γιὰ τὴν μετάνοιά τους. Ἔχοντας δὲ ἐνώπιόν τους ὡς ὑπόδειγμα ζωῆς τὴν ἑορταζομένη ὁσία Μαρία τὴν Αἰγυπτία».
Ἔμεινε στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία μὲ τὸ ἐπώνυμο Αἰγυπτία καὶ δείχνει ὅτι κατάγονταν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο. Εἰδικότερα δὲ ἀπὸ τὴν ὀνομαστὴ μεγαλούπολι τῆς Ἀλεξάνδρειας. Ἔφυγε κι αὐτὴ ὅπως ὁ Ἄσωτος υἱὸς ἀπὸ τοὺς γονεῖς της καὶ ἐπορεύθη εἰς χώραν μακράν, στὴν μεγαλούπολι. Ἐκεῖ ὅμως συνάντησε καὶ τὴν ἁμαρτία. Ἔζησε ἀσώτως ἐπὶ 17 χρόνια. Παραδίδεται ὅτι ἦταν ὀνομαστὴ καὶ περιζήτητη γιὰ τὰ κάλλη της. Δυστυχῶς τὰ ἐξωτερικὰ ἀλλὰ καὶ τὰ ἐσωτερικὰ χαρίσματα στὸν ἄνδρα καὶ στὴν γυναῖκα γίνονται πολλὲς φορὲς ἐργαλεῖα ἁμαρτίας!
«Ὑπὸ περιεργείας κινουμένη ἀπῆλθε μετὰ πολλῶν προσκυνητῶν εἰς Ἱερουσαλήμ, ἵνα παρευρεθῆ εἰς τὴν Ὕψωσιν τοῦ τιμίου Σταυροῦ, ὅπου ἐπεδόθη εἰς πᾶν εἶδος ἀκολασίας καὶ ἁμαρτημάτων καὶ πολλοὺς ἔσυρεν εἰς τῆς ἀπωλείας τὸν βυθόν. (Δυστυχῶς κανέναν δὲν ἁγιάζει μαγικὰ ὁ τόπος, ἀλλὰ ὁ ἅγιος τρόπος ζωῆς μαζὶ μὲ τὴν ἐν Χριστῷ μετάνοια). Ἡ Μαρία θέλουσα νὰ εἰσέλθη καὶ αὐτὴ μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους στὴν Ἐκκλησία κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, αἰσθάνθηκε τέσσερις φορὲς κάποια ἀόρατη δύναμι νὰ τὴν ἐμποδίζη τὴν εἴσοδο. Ὅμως τὸ πλῆθος τῶν ἄλλων εἰσέρχονταν χωρὶς ἐμπόδιο. Ἀπὸ τὸ γεγονὸς αὐτὸ ποὺ συνέβη προσωπικὰ σαὐτὴν κατανύχθηκε, κεντρίσθηκε καὶ πληγώθηκε ἡ καρδιά της. Κατάλαβε ὅτι αὐτὸ ἦταν Μέγα μήνυμα καὶ προσκλητήριο ἐξ οὐρανοῦ. Δὲν ἀντέδρασε ἐγωϊστικά, ἀλλὰ ταπεινὰ καὶ σεμνά, αὐτὴ ποὺ ἔζησε ἄσεμνη ζωὴ ἐπὶ τόσα χρόνια. Δὲν εἶπε, Ἐμένα ἐμποδίζεις; Ξέρεις ποιὰ εἶμαι ἐγώ;
Ἀγαπητοί μου.
Τὶ βλέπει τὸ μάτι τοῦ Θεοῦ στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων καὶ τὶς προσκαλεῖ ἡ ἀγάπη Του γιὰ σωτηρία αἰώνια! Ἀπὸ τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἡ Μαρία ἀπεφάσισε νὰ ἀλλάξη ζωὴ καὶ νὰ ἐξιλεώση τὸν Θεὸ μὲ ζωὴ μετανοίας. Ἐπεχείρησε νὰ εἰσέλθη καὶ πάλι στὸν Ναό. Εἰσῆλθε, προσκύνησε καὶ ἀμέσως χωρὶς δεύτερη σκέψι κατέφυγε στὴν ἐσωτέρα ἔρημο τοῦ Ἰορδάνη. Αὐτὸ εἶναι ἡ μετάνοια! Ἔμεινε ἐκεῖ ἐπὶ 47 χρόνια!
Ἐθαύμαζε τὴν ὁσία Μαρία ὁ ἀείμνηστος Γέρων π.Αὐγουστῖνος κι ἔλεγε. «Ἡ Μαρία στὴν ἔρημο εἶχε ὡς συντροφιά της τὰ θηρία τῆς ἐρήμου καὶ ὄχι τοὺς πλούσιους πρίγκηπες τῆς ἁμαρτίας. Ὡς στρῶμα εἶχε τὴν ἄμμο τῆς ἐρήμου καὶ ὄχι τὰ εὐωδιαστὰ καὶ μαλακὰ στρωσίδια τῆς Ἀλεξάνδρειας. Ὡς σκέπασμα εἶχε τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ. Ὡς τροφή της εἶχε τὰ ἄγρια χόρτα τῆς ἐρήμου καὶ γιὰ ποτὸ εἶχε τὸ νερὸ τοῦ Ἰορδάνη, ὅπως ὁ τίμιος Πρόδρομος».
Στὸ τέλος τοῦ βίου της συνάντησε τὸν ἀββᾶ Ζωσιμᾶ. Σαὐτὸν ἐξομολογήθηκε. Ἦλθε καὶ τὴν κοινώνησε μόνο μιὰ φορὰ στὴ ζωή της. Ἦλθε καὶ τὸ ἑπόμενο ἔτος ὁ ἀββᾶς κατὰ τὴν Μεγάλη Πέμπτη, ἀλλὰ τὴν βρῆκε νὰ κοιμᾶται τὸν αἰώνιο ὕπνο. Ἔγραφε μιὰ σημείωσι δίπλα ἀπὸ τὸ λείψανό της. «Ἀββᾶ Ζωσιμᾶ, θάψον ὧδε τὸ σῶμα τῆς ἀθλίας Μαρίας. Ἀπέθανον τὴν ἴδια ἡμέρα καθ’ ἣν ἐκοινώνησα τῶν ἀχράντων μυστηρίων. Εὔχου ὑπὲρ ἐμοῦ».
Ἀγαπητοί μου.
Τέτοιο μεγαλεῖο ἔχει ἡ μετάνοια! Τὸ κάρβουνο τὸ κάμνει διαμάντι. Τὸν μαῦρο κόρακα τὸν κάμνει λευκὸ περιστέρι. Τὸν ληστὴ τὸν κάμνει πρῶτο κάτοικο τοῦ Παραδείσου. «Ἡ τοῦ ληστοῦ μετάνοια τὸν παράδεισον ἐσύλησεν». «Ὁ Θεὸς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν». «Μετενόησαν οἱ Νινευΐτες καὶ μετενόησε ὁ Θεός. Ἡ μετάνοιά τους ἔσχισε τὸ διάταγμα τῆς τιμωρίας. Ξέσχισαν ἐκεῖνοι τὴν πονηρία τους καὶ ξέσχισε ὁ Θεὸς τὴν καταδίκη τους. Ὦ μετάνοια ποὺ μπορεῖς τὰ πάντα! Πάνω στὴ γῆ τελεῖσαι καὶ ἀλλάζεις τὴν ἀπόφασι τοῦ οὐρανοῦ!» (Ἰω Χρυσ. ΕΠΕ 8α,520).
Ἀγαπητοί μου. Σαὐτὴν τὴν εὐλογημένη μετάνοια προτρέπω ὅλους κατὰ τὸ ὑπόλοιπο τῆς Τεσσαρακοστῆς μας. Εἴθε νὰ ἰδῆ τὴν μετάνοια ὅλων μας ὁ Θεὸς καὶ νὰ ἀποτρέψη τὴν παγκόσμια μάστιγα ποὺ διερχόμαστε αὐτὸν τὸν καιρό. Ἡ ἁμαρτία φέρει τὶς ἀρρώστειες. «Ἴδε ὑγιὴς γέγονας, μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται». Εἴθε ἡ μετάνοιά μας νὰ φέρη τὴν ποθούμενη λύτρωσι. Εἴθε νὰ ἁπλώση τὸ παντοδύναμο χέρι Του «ὁ βοηθὸς καὶ σκεπαστής μας Κύριος. Ἀμήν».
Μὲ πατρικὲς εὐχὲς
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Φλωρίνης, Πρεσπῶν & Ἑορδαίας
ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ
