Τι είναι οι έφηβοι λόγοι; Είναι οι σκέψεις και τα όνειρα των εφήβων του σήμερα, όσα τους πληγώνουν κι όσα τους γεμίζουν ελπίδα. Είναι οι στίχοι, τα πεζά κείμενα και τα σκίτσα τους. Σ’ αυτήν εδώ τη στήλη, λοιπόν, οι μαθητές του 1ου Γυμνασίου Πτολεμαΐδας τολμούν και τα παρουσιάζουν.
Η προσευχή των δρόμων
Ώρες τώρα σκέφτομαι. Σκέφτομαι αν οι γονείς μου είναι αγαπημένοι. Σκέφτομαι αν οι γονείς μου χαίρονται που μένω εδώ, στον δρόμο. Σ’ έναν κόσμο τόσο βάρβαρο, που βλέπεις ανθρώπους να μαλώνουν κάθε μέρα. Να κορνάρουν με μανία, να βρίζουν το ίδιο το φανάρι από την ανοησία τους. Άραγε, και οι δικοί μου οι γονείς να νευριάζουν, όταν άνθρωποι περνούν από μπροστά μου και δεν αφήνουν ούτε κέρμα; Όταν με περιγελούν; Όταν με βρίζουν;
Έναν χρόνο έχω που είμαι σε αυτό το πεζοδρόμιο. Στην ίδια θέση κολλημένη. Έχω δει τόσα όμορφα πρόσωπα και τόσους όμορφους ανθρώπους. Βλέπω άτομα σαν εμάς και στενοχωριέμαι. Βλέπω βία και στενοχωριέμαι. Βλέπω δακρυσμένα πρόσωπα και στενοχωριέμαι. Άραγε κι οι γονείς μου να στενοχωριούνται εκεί ψηλά; Να στεναχωριούνται που είμαι μόνη μου; Να στεναχωριούνται που τα βράδια κλαίω και τα δάκρυα κυλούν σε ολάκερο το πρόσωπό μου;
Ώρες-ώρες πιάνω τον εαυτό μου να μιλά σαν να είναι εδώ. Πριν από έναν χρόνο ήταν εδώ. Πριν από έναν χρόνο η μητέρα μου μού είχε πει: «Θα τα καταφέρουμε. Θα καταφέρουμε να κρατήσουμε το σπίτι. Και μετά θα γιορτάζουμε τα γενέθλια σου ολόκληρο τον χρόνο, το υπόσχομαι». Εκείνη την ημέρα ήταν τα γενέθλια μου μαμά. Εκείνη την ημέρα υποσχέθηκες μαμά, το θυμάσαι; Γιατί έφυγες; Γιατί εκείνη η αγκαλιά έπρεπε να είναι η τελευταία που θα μου έδινες; Γιατί εκείνο το βράδυ ήταν το τελευταίο βράδυ που σε άκουσα να τραγουδάς και τη φωνή σου ν’ αντηχεί μέσα στο μυαλό μου; Γιατί εκείνη τη βραδιά να φύγεις μαμά;
Σε νιώθω ακόμα εδώ, δίπλα μου. Και το βράδυ, στον ύπνο μου, βλέπω το πάρτι γενεθλίων μου, με τους φίλους μου κι εσάς. Εσύ μαμά, να φοράς ένα κατάλευκο μακρύ φόρεμα και να λάμπεις. Να είσαι η πιο όμορφη από όλους. Να μου πειράζεις τα μαλλιά και το άρωμά σου να μοσχοβολά παντού. Σαν το καλοκαιρινό αεράκι, που φέρνει μυρωδιές από τα άνθη που είναι στα αμπέλια. Σαν να σε μυρίζω μαμά. Ακόμα μοσχοβολάνε τα ρούχα μου από το άρωμά σου. Κάθε βράδυ που κοιτώ τα αστέρια ξέρω πως είσαι εκεί μαζί με τον μπαμπά.
Είστε αγαπημένοι; Μη μαλώνετε. Κάντο για μένα μαμά.
Ελένη Παπαστεργίου
μαθήτρια της Γ΄ τάξης
του 1ου Γυμνασίου Πτολεμαΐδας
