Η Δυτική Μακεδονία συγκαταλέγεται ανάμεσα στις πέντε ελληνικές περιφέρειες που βρίσκονται στην υψηλότερη κατηγορία κινδύνου φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σύμφωνα με το in.gr και τα πρόσφατα στοιχεία της Eurostat. Συγκεκριμένα, το 36,3% του πληθυσμού της περιοχής βρίσκεται σε κατάσταση οικονομικής ή κοινωνικής ευαλωτότητας, ποσοστό που ξεπερνά κατά πολύ τον μέσο ευρωπαϊκό όρο.
Μαζί με τη Δυτική Μακεδονία, στην ίδια κατηγορία βρίσκονται η Δυτική Ελλάδα (35,2%), η Ανατολική Μακεδονία – Θράκη (33,8%), το Βόρειο Αιγαίο (33,2%) και τα Ιόνια νησιά (41,4%). Πρόκειται για τις ελληνικές περιφέρειες που κατατάσσονται ανάμεσα στις 25 πιο ευάλωτες περιοχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το 2024.
Σύμφωνα με τη Eurostat, η ανάλυση σε περιφερειακό επίπεδο (NUTS2) αναδεικνύει έντονες ανισότητες τόσο μεταξύ των χωρών της ΕΕ όσο και στο εσωτερικό τους. Στην Ελλάδα, το χάσμα μεταξύ περιφερειών είναι ιδιαίτερα εμφανές, επιβεβαιώνοντας την άνιση ανάπτυξη και τις κοινωνικές πιέσεις που αντιμετωπίζουν οι περιοχές εκτός των μεγάλων αστικών κέντρων.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, 93 από τις 243 περιφέρειες της ΕΕ κατέγραψαν ποσοστά κινδύνου φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού πάνω από τον μέσο όρο (21%). Πέντε εξ αυτών – μεταξύ των οποίων και ελληνικές – εμφάνισαν ποσοστά υπερδιπλάσια του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Το υψηλότερο καταγράφηκε στη Γουιάνα (59,5%), ενώ ακολουθούν η Καλαβρία (48,8%) και η Καμπανία (43,5%) στην Ιταλία.
Αντίθετα, σε 26 περιφέρειες της ΕΕ το ποσοστό φτώχειας ήταν κάτω του 12,5%, με την περιοχή Μπολτσάνο/Μπόζεν στην Ιταλία να έχει το χαμηλότερο (6,6%).
Όπως σημειώνει το in.gr, ένα ακόμη κρίσιμο στοιχείο της έκθεσης είναι η παιδική φτώχεια. Το 2024, ένα στα τέσσερα παιδιά (24,2%) στην ΕΕ ζούσε σε νοικοκυριά που αντιμετώπιζαν κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού – ποσοστό που μεταφράζεται σε 19 εκατομμύρια παιδιά.
Η Ελλάδα καταγράφει από τα υψηλότερα ποσοστά παιδικής φτώχειας στην ΕΕ, με περίπου ένα στα τρία παιδιά να ζουν σε ευάλωτες κοινωνικές συνθήκες. Ως βασικοί παράγοντες επισημαίνονται το χαμηλό διαθέσιμο εισόδημα, η ανεργία ή μερική απασχόληση των γονέων, το υψηλό κόστος ζωής και η ελλιπής πρόσβαση σε ποιοτικές υπηρεσίες φροντίδας και εκπαίδευσης.
Επιπλέον, η Eurostat εντοπίζει σημαντική συσχέτιση ανάμεσα στο μορφωτικό επίπεδο των γονέων και τον κίνδυνο φτώχειας: το 61,2% των παιδιών με γονείς χαμηλής εκπαίδευσης (ISCED 0–2) κινδυνεύει από φτώχεια, έναντι μόλις 11% για παιδιά με γονείς ανώτατης εκπαίδευσης (ISCED 5–8).
