Δυο καλοί φίλοι απ΄ τα παλιά, δύο προσφυγόπουλα από την Τραπεζούντα του Πόντου, δύο γειτονόπουλα που ρίζωσαν στα κάτω Καϊλάρια της Μητέρας Πατρίδας, με την προσδοκία της επιστροφής τους στις αλησμόνητες Πατρογονικές εστίες του Πόντου, δυο προσωπικότητες, θα λέγαμε εμείς, της τοπικής μας κοινωνίας που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στον τομέα που ο καθένας τους ακολούθησε.
Σεμνοί, τίμιοι, ειλικρινείς, εργατικοί, πιστοί στις Εθνικό- θρησκευτικές παραδόσεις του Ελληνισμού, προσθέσανε και αυτοί το δικό τους λιθαράκι στο οικοδόμημα αυτό που σήμερα λέγεται , ΕΛΛΑΔΑ-ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ, παρά τις δυσκολίες της εποχής, αλλά και της περιοχής, από τα Ελευθέρια της (1912) μέχρι και… σήμερα. Πρόκειται, φίλες και φίλοι και όχι μόνο, για τον, Παρτσαλίδη Γιάννη- που, μαζί με τα τρία αδέλφια του, διατηρούσαν ένα από τα καλλίτερα εμπορικά καταστήματα υφασμάτων της περιοχής μας- και τον, Χαρτοματσίδη Μιχάλη (Μήσια)- Διευθυντή της, πάλαι ποτέ, κραταιάς Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών Πτολεμαϊδος.
Πιστοί στις παραδόσεις και τα έθιμα-παρά την όποια σημερινή τους ηλικία-, οι δύο καλοί φίλοι και γειτονόπουλα, από μικρά παιδιά, στην ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ και τα ΚΑΪΛΑΡΙΑ (Πτολεμαϊδα) συνήθιζαν κάθε Πάσχα να κάθονται αντικριστά , να ανταλλάσουν ευχές και να τσουγκρίζουν το κόκκινο αυγό της Ανάστασης, που, συνοδεύονταν πάντα με λίγο κρασάκι, παραγωγής τους και το σχετικό κομματάκι από τον οβελία, που τους οδηγούσε, που αλλού; Στις παιδικές τους αναμνήσεις και όχι μόνο, χωρίς… τέλος, θα συμπληρώναμε εμείς.
Όσο, για το αποτέλεσμα της… αυγό-μονομαχίας, δεν εκδόθηκε κανένα δελτίο τύπου, από τους εκπροσώπους τους παρά μόνο αυτό, που ο καθένας μπορεί να βγάλει από, το γλυκό και αισιόδοξο χαμόγελο του Μπάρμπα Γιάννη Παρτσαλίδη και τη σοβαρότητα και ψυχραιμία του Μιχάλη (Μίσια) Χαρτοματσίδη, της φώτο μας, που δεν είναι άλλο από το υπέροχο μήνυμα της ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ της ΖΩΗΣ…..
Η σημερινή μας αναφορά στα ονόματά τους, ας είναι ένα κεράκι στη ΑΙΩΝΙΑ ΜΝΗΜΗ τους.
