Ο Απόστολος Παύλος ο Σταυραετός του πνεύματος, ο ακούραστος οδοιπόρος και σπορέας των μηνυμάτων της «Καινής Διαθήκης», ο τολμηρός πρωτοπόρος και διαμορφωτής της χριστιανικής Ευρώπης, αυτή η πανύψηλη πνευματική κορυφή, στα βάθη της οποίας σμίγουν η Ιουδαϊκή ανατροφή και η Ελληνική παιδεία και αστράφτει εκτυφλωτικά το φως της Δαμασκού ήρθε τον 1ο μ.Χ. αιώνα να διδάξει τη διδασκαλία του γλυκύτατου Ναζωραίου.
Τα φωτισμένα κηρύγματα του περιέχουν όχι μόνο Χριστιανικά αλλά και κοινωνικά μηνύματα τα οποία έχουν διαχρονική αξία και διδάσκουν και σήμερα κάθε ανθρώπινη ψυχή.
Η όλη φωτεινή γραμμή του Παύλου με νηφάλιο τρόπο στρέφεται στις κοινωνικές αρχές με πρώτη θέση την αγάπη και τη δικαιοσύνη. Η εκκλησία παρίσταται ως καθίδρυμα, ως οικογένεια με κοινό πατέρα το Θεό και αδελφούς όλους τους πιστούς. Η φράση «ο Χριστός είναι πρωτότοκος εν πολλοίς αδελφοίς». Η βαθύτερη σημασία συνίσταται στο να αποκτήσουν όλοι οι Χριστιανοί ομοιότητα και να γίνουν σύμμορφοι της εικόνας του Χριστού και ως αδελφοί της μεγάλης οικογένειας οι Χριστιανοί αποτελούν ίσα μέλη. Η διδασκαλία του Παύλου περί ισότητας είναι η πιο σοφή και θεσπέσια που αναπτύχθηκε ποτέ. Η ισότητα είναι μια ιδέα παράλληλη με την Ελευθερία, κηρύσσεται ως αναγνώριση ίσων δικαιωμάτων εις όλους τους ανθρώπους. Λογίζεται ως ισοτιμία, ως ισηγορία με δικαίωμα έκφρασης γνώμης και ως ισοτέλεια και ισοπολιτεία με ίσα δικαιώματα ως προς την ανάληψη λειτουργημάτων σε μια πολιτεία. Όσον αφορά τη δουλεία που είναι ένα οξύ πρόβλημα της εποχής εκείνης αντικρίζει από Θρησκευτικής και ηθικής πλευράς.
Υπερνικά το πρόβλημα όταν κηρύττει την ισότητα δούλων και ελευθέρων. Η σημερινή αντίληψη στηρίζεται στην ιδέα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, αφού το κάθε πρόσωπο είναι ο φορέας μιας αξίας και ο άνθρωπος είναι αναντικατάστατη αξία. Και οφείλει κανείς όχι μόνο να επιτελεί το χρέος του, συνάμα οφείλει να διεκδικεί και τα δικαιώματα του ο Παύλος το έδειξε έμπρακτα.
Η ισότητα, αλληλεγγύη, η συναδέλφωση καθορίζουν τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων μιας Κοινωνίας. Υπέροχη παρουσιάζεται η διδασκαλία του Παύλου περί εργασίας, διότι η σημασία πολλαπλά υποδεικνύεται στον άνθρωπο. Η φιλοσοφία του Παύλου δεν καταγίνεται και δεν εξαντλείται σε θεωρητικά σχήματα. Γίνεται πρακτική και από αυτή την έννοια η αξία της είναι πολύ σημαντική. Ο ίδιος ο Παύλος έδωσε άριστο παράδειγμα φιλεργίας και εργατικότητας εφ’ όσον εργάζονταν για να συντηρεί τον εαυτό του και τους άλλους συνεργάτες του, συγχρόνως και να τους νουθετεί πνευματικά.
Η ευαισθησία του στο θέμα της εργασίας είναι χαρακτηριστική, διότι ο ίδιος συνθέτει λαμπρό και εύγλωττο παράδειγμα φιλίας και αφοσίωσης προς το καθήκον αυτό.
Στη σημερινή κρίσιμη και ταραχώδη περίοδο ομιλούμε περί ρύθμισης θεμάτων οικογενειακού δικαίου, περί αρμονικών σχέσεων ανδρών, γυναικών, παιδιών, συζύγων, τέκνων, συγγενών.
Και όμως ο Παύλος όσο λίγοι ποτέ στη γη αντιμετώπισαν το πρόβλημα εξύψωσης της γυναίκας και της οικογένειας. Μπορεί να θεωρηθεί ο κατ’ εξοχήν Παιδαγωγός της οικογένειας και ο οδηγός των μελών της. Θίγει όλα τα κοινωνικά θέματα της εποχής του που είναι τα προβλήματα των καιρών μας, όπως της φτώχιας, της δουλείας, της ισότητας, της κοινωνικής εξίσωσης και άλλα όπου χαράσσει θεία γραμμή.
Ο Παύλος είναι ο διδάσκαλος των αιώνων. Η σύντομη και αδρά αυτή επισκόπηση και ανατομία δεν είναι δυνατόν να συνθέσει την ολοκληρωμένη εικόνα του μεγάλου Αποστόλου.
Έζησε σε ορισμένο χρόνο, τότε που η αρχέγονος Εκκλησία κατέθετε τον πρώτο πυρήνα της. Όμως η ακτινοβολία της ζωής του και της διδαχής του, της θείας φιλοσοφίας θα καλύπτει, θα φωτίζει όλες τις εποχές και ιδιαίτερα τους δικούς μας ταραχώδεις καιρούς.
Οι αρχές και οι αξίες για τα σπουδαία προβλήματα της ζωής και του ανθρώπου, όπως τις βίωσε και τις ανέπτυξε η μεγάλη αυτή μορφή, φέρνουν τη σφραγίδα της διαρκούς επικαιρότητας.
Στο κέντρο του πνευματικού στερεώματος της ιστορίας έθεσε τον ήλιο της αγάπης, της δικαιοσύνης, της πίστης προς το Θεάνθρωπο.
Από πού ορμάται ο Παύλος στη βίωση και στην αίσθηση των αξιών της ζωής; Ορμάται από τη δυνατή πεποίθηση ότι είναι απεσταλμένος του Θεού να εκπληρώσει ένα μεγάλο έργο και του δημιουργεί κραταιό αυτοσυναίσθημα, οπότε συναισθάνεται σε βάθος το Αποστολικό του αξίωμα. Κήρυξε ιδανικά, θεμελίωσε αρχές, με μια προσαρμογή μεθόδων εργασίας, προς τις περιστάσεις.
Η ζωή του, το άγγελμα του και οι αγώνες του, η προσφορά του και οι θυσίες του δεν περιορίζονται στον παρόντα κόσμο και βίο. Προς τη δόξα, το πολίτευμα και την αίγλη μιας ουράνιας πατρίδας στρέφονταν. Ο πόθος, η ελπίδα και η προσοχή του συνθέτουν του ουρανού το φρόνημα. Έτσι το κήρυγμα του Παύλου έχει αιώνιο και παντοτινό νόημα. Διότι υπάρχει το αντίκρισμα της αιωνιότητας.
Σημαντική ήταν η βοήθεια την οποία προσέφερε ο Παύλος στην Ελληνική Μακεδονία. Πρώτη ήταν η Μακεδονία που επισκέφθηκε ο Παύλος, στην ελληνική έγραψε και τις επιστολές του. Έτσι ο μέγας Παύλος επηρεασμένος από το έργο του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των Μακεδόνων διαδόχων του, που χάρη σ’ αυτά στο σπίτι του μιλούσαν ελληνικά και ο ίδιος διδάχτηκε την ελληνική επιστήμη, άρχισε το αποστολικό του έργο στην Ευρώπη κατά Θεία προτροπή από τη Μακεδονία.
Ήταν η φωνή της Ευρώπης προς το Χριστιανισμό. Ο Τ. Holzner στο βιβλίο του «ΠΑΥΛΟΣ» γράφει. Κάποτε από τη Μακεδονία ήρθε ο νεαρός ήρωας ο Αλέξανδρος με τα 22 του χρόνια έφερε τα δώρα της Δύσης, Ελληνική γλώσσα και φιλοσοφία στην Ανατολή. Τώρα η Δύση ζητούσε το ωραιότερο δώρο της Ανατολής τη διδασκαλία του Ναζωραίου.
Το γεγονός αυτό έχει και μια άλλη πλευρά που συνεχώς έκτοτε μέχρι σήμερα και στους αιώνες θα υπενθυμίζει σε όλους την ελληνικότητα της Μακεδονίας.
Σημαντικό και αυτό το μήνυμα, μαζί με τα άλλα μηνύματα του Αποστόλου Παύλου, προς το λαό μας και την οικουμένη, να βρει τη δέουσα απήχηση στους σημερινούς χαλεπούς καιρούς της Πατρίδας μας και του κόσμου.