Η αγορά είναι πάντα ένας καθαρός χώρος όπου μπορούν να φανούν οι διαφορές μεταξύ των δεσμεύσεων και των κομματικών εξαγγελιών όπως και οι διαφορές μεταξύ αυτών που αναλαμβάνουν ή θέλουν να αναλάβουν τις τύχες του τόπου. Οι άνθρωποι της αγοράς πάντα συζητάμε ειλικρινά μεταξύ μας, ξέρουμε να κρίνουμε δίκαια και κυρίως μπορούμε να διακρίνουμε σωστά το ύφος των πολιτικών και το επίπεδο τους. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, τα τελευταία χρόνια, όπως είναι φυσικό, κύριο θέμα αυτής της συζήτησης είναι οι διαφορές μεταξύ της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και μεταξύ του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Αλέξη Τσίπρα.
Θα ήταν μεγάλο ψέμα εάν κάποιος ισχυρίζονταν ότι μέσα στην αγορά, οι διαφορές μεταξύ των δύο (ΝΔ- ΣΥΡΙΖΑ, Μητσοτάκη- Τσίπρα), δεν είναι πλέον ιδιαίτερα εμφανείς. Πρόκειται για διαφορές ξεκάθαρες και αδιαμφισβήτητες σε όλους, που καθημερινά “βάζουμε κλειδί” σε μια πόρτα καταστήματος, χωρίς καμία βεβαιότητα εάν θα προκύψουν έστω και τα ελάχιστα για να καλύψουν τις τρέχουσες υποχρεώσεις, τις δυσβάσταχτες και εκκρεμείς φορολογικές και άλλες “ανοιχτές” οικονομικές υποχρεώσεις, τα ζητούμενα της οικογένειας.
Από τη μία, έχουμε έναν πρωθυπουργό δέσμιο και υπό προθεσμία, εθισμένο στα ψέματα και στην αλλοίωση της πραγματικότητας, υπερόπτη απέναντι σε πολιτικούς αντιπάλους, αλλά και πολίτες, προσκολλημένος σε ένα παλαιοκομματικό αφήγημα που δεν έχει πλέον την παραμικρή σχέση με την πραγματικότητα που βιώνουμε ως πολίτες, μακριά από την καθημερινότητα και εμμονικό στην καταστροφική επιλογή του διχασμού της κοινωνίας με “αριστερούς” και “δεξιούς”, με “δικούς” του και “γερμανοτσολιάδες” κι άλλα τέτοια ανόητα που στην αγορά ούτε σαν αστείο δεν θέλουμε να τα ακούμε.
Από την άλλη, έχουμε έναν πολιτικό κανονικό, έτοιμο να αναλάβει τις τύχες της χώρας επενδύοντας στην αλήθεια, στο ρεαλισμό, στη μετριοπάθεια, στην ενότητα, στην αξιοκρατία, έχοντας κοστολογημένες λύσεις και συγκεκριμένο πρόγραμμα για την επίλυση των προβλημάτων μας.
Από τη μια έχουμε τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ που συνεχώς μας εξαπατά, που μας φορτώνει συνέχεια με φόρους, που μας στερεί το αέρα της ιδιωτικής δημιουργίας, που το “όχι” το κάνει “ναι”, που υπόσχεται νταούλια για τις αγοράς και μετά παίρνει το χρυσό μετάλλιο της κολοτούμπας, που αλλάζει συνεχώς κουστούμια σαν θεατρίνος πολιτικός, όταν πρόκειται να πιει σαμπάνια με τους Αμερικάνους ή όταν πρόκειται να κάνει πορεία κόντρα στους Αμερικάνους.
Από την άλλη έχουμε τον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, έναν σοβαρό πολιτικό, σαφή όχι μόνο ως προς τις δεσμεύσεις του, αλλά και ως προς τον οδικό χάρτη που θα ακολουθήσει προκειμένου να τις υλοποιήσει στο ακέραιο, που ξέρει να μιλάει με αριθμούς, μεγέθη και σύγχρονα χρηματοοικονομικά εργαλεία. Που γνωρίζει τι λέει, που θέλει να ενώσει του Έλληνες, που εργάζεται σκληρά για να αλλάξει όσα μας κρατούσαν πίσω, “καθαρίζοντας” πρώτα από όλα, το ίδιο το κόμμα του.
Συνηθίζουμε να λέμε στην αγορά ότι η εμπιστοσύνη των πολιτών- καταναλωτών είναι το θεμέλιο της παρουσίας μας. Κι αν κάποτε προδώσουμε αυτή την εμπιστοσύνη, θα το βρούμε μπροστά μας.
Αυτή την εμπιστοσύνη των πολιτών, είναι που πρόδωσε ο Αλέξης Τσίπρας.
Αυτή την εμπιστοσύνη αξίζει να δείξουμε στον Κυριάκο Μητσοτάκη για να φέρουμε τον τόπο ξανά εκεί που του αξίζει. Η σύγκριση υπάρχει, το μέτρο το έχουμε, τα στοιχεία είναι αδιάσειστα. Υπάρχει διαφορά και στο χέρι μας είναι να αλλάξουμε τη μοίρα μας. Να το πετύχουμε και να το κάνουμε πράξη.
