Μετά το όριο της πείνας,
πλούσιοι και φτωχοί είναι το ίδιο.
Ευριπίδης, 480-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός
Τα κάλαντα θα λέν ατα
οφέτος εφτωχοί,
ν’ ακούνε και στοχάουνταν
τη κοσμί οι τρανοί
Ατοίν γελούν και χαίρουνταν
τα κάλαντα περμέν’νε,
πλουμία χρυσανάλλαχτα
και παιγνιτόρια παίρν’νε
Τραπέζια χρυσοστόλιστα
με φαϊα σκουντούλια,
τονατεμένα, έμορφα,
με χρυσά περπετούλια.
Ευτυχισμέν, πολύχρονοι
και πάντα χαρεμένοι,
όσοι επαίραν την παράν
κι έβγαλαν ‘ς ση Γενεύην.
Κι ας σα χαράτσια ντ’ επήραν
εποίκανε σουρβάν.
να τρών και ζουχουμέουνταν
τη λαού την χαράν
Όλεν ο κόσμον τραγωδεί
κάλαντα και του χρόνου,
και οι ρωμαίοι μοιρολογούν
τ’ εφτωχίας τον πόνον.
Ανθρώπ’ να ζούνε ‘κ’ επορούν,
να πορεύν’νε ‘κ’ εξέρνε,
εσάσεψαν κι επέμνανε
κι άλλο τιδέν ‘κι λένε.
Τ’ αφορισμένα κάλαντα
θέλνε την χουλεσίαν,
θέλ’νε φαϊα έμνοστα
και κόκκινα κρασία
‘Σ σ’ αβού τα καλαντόφωτα
ο κόσμον θα κορούται,
ολίγον φως ‘κι δίν’ ατον
να χαίρεται και σκούται
Μον οι αγγέλ’ θα τραγωδούν
‘ς σα διεθνή τα ΄΄οίκους΄΄
τ’ ανθρώπς επαραλάεψαν
κι εποίκανε μουζίκους.
Χριστέ μ’, όλα καλά ‘ποικες
ν’ εποίνες κι έναν θάμαν,
αρχόντ’ να ίνουσαν γεσίρ’
κι εκόπουσαν ‘ς σο κλάμαν.
Πλουμία= χρώματα, Παιγνιτόρια= παιχνίδια, Επαραλάεψαν= Κατασπάραξαν οικονομικά, Σκουντούλια- ευωδιαστά, Τονατεμένα= στολισμένα, Περπεντούλια= Κρόσσια, Ζουχουμέουνταν= άδικο φαί( Χαράμι) Κορούται= δεν θα βλέπει από την ανέχεια, Μουζίκος= χαμάλης -Υποζύγιο, γεσίρ’= υπόδουλοι-εξαθλιωμένοι
