Μια σημαντική μορφή της Γης των Εορδών, σε μια αρχαία τοπική Ιστορία, για την οποία, ούτως ή άλλως λίγα πράγματα έχουν διασωθεί, υπήρξε ο Αριστόνους. Συνήθως αναφέρεται ως Πελλαίος, με βάση μαρτυρία του Αρριανού (Αλεξάνδρου Ανάβασις, ΣΤ΄, 28). Στην ίδια πηγή αναφέρεται η πρώτη μεγάλη ιδιότητά του, ως μέλους του ύψιστου σώματος των 7 Σωματοφυλάκων του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Πιθανόν αυτό έχει να κάνει με το ότι, προφανώς, μεγάλωσε στην Πέλλα. Ο Φίλιππος ο Β΄ προσάρτησε και ενοποίησε τα διάφορα μακεδονικά βασίλεια με πρώτο την Εορδία – Εορδαία. Είναι πιθανό, πολύ βασιλοπαίδες όλων αυτών των πάλαι ποτέ μακεδονικών κρατιδίων, να οδηγήθηκαν προς ανάλογη ανατροφή στην Πέλλα. Αναφέρουμε όλα τα παραπάνω, καθώς ο ίδιος συγγραφέας, ο Αρριανός, σε άλλο του έργο, αναφέρει την Εορδαία ως πατρίδα του Αριστόνοος, όπου, επίσης, αναφέρεται ως πατέρας του ο Πεισαίος (Ινδικά, 18, 5).
Ο Αριστόνους αρχίζει να μαρτυρείται στις πηγές κατά την εκστρατεία στην Ινδία. Είναι άγνωστο, αλλά πιθανό, ο μαρτυρούμενος ως «Αριστοφάνης», ο οποίος ενεπλάκη στο επεισόδιο μεταξύ Αλεξάνδρου και Κλείτου, να ταυτίζεται με τον Αριστόνοα: η πηγή του αποδίδει την ιδιότητα του σωματοφύλακα και γνωρίζουμε τα ονόματα αυτών (Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι – Αλέξανδρος, 51 ,4). Ο Πλούταρχος πλην αυτού του περιστατικού, δεν αναφέρει κανένα σωματοφύλακα, με πρώτο συνθετικό το «Αριστ».
Μετά τον θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου, ο Αριστόνους κάποια στιγμή τοποθετήθηκε ως διοικητής της Αμφίπολης, σε μια περίοδο κατά την οποία η πόλη αυτή γνώριζε ραγδαία εξέλιξη, ως θρησκευτικό, ναυπηγικό, υλοτομικό και νομισματικό κέντρο. Η πόλη αυτή, σημαίνοντας την περιοχή πέριξ του Στρυμόνος και του Παγγαίου, ήταν συν τοις άλλοις και σημαντικότατος λιμένας προς την Ανατολή.
Κατά την μάχη των διαδόχων και με την επιστροφή της Ολυμπιάδος στη Μακεδονία και την Πύδνα περί το 317 π.Χ., αρχικά στο πλευρό της Ολυμπιάδος συντάχθηκε ο Αριστόνους στην Αμφίπολη και ο Μόνιμος στην Πέλλα (Διόδωρος Σικελιώτης, Ιστορική Βιβλιοθήκη, ΙΘ΄, 50, 3). Μόνο, όμως, ο Αριστόνους, έμεινε πιστός μέχρι τέλους στους Τημενίδες και Αιακίδες, τον Αλέξανδρο και την Ολυμπιάδα, όντας στρατηγός αυτής (Διόδωρος Σικελιώτης, Ιστορική Βιβλιοθήκη, ΙΘ΄, 35, 4). Πιθανότατα στην διάρκεια της ηγεσίας του στην Αμφίπολη, εκτελέστηκε η εντολή της Ολυμπιάδος προς την τύποις βασίλισσα Ευριδίκη, σύζυγο του Φίλιππου Αριδαίου, με την οποία την υποχρέωσε να αυτοκτονήσει, κάπου προς το τέλος του 317 π.Χ. (Διόδωρος Σικελιώτης, Ιστορική Βιβλιοθήκη, ΙΘ΄, 11, 3-7). Για να εξηγήσουμε την πράξη αυτή της βασιλομήτορος, θα πρέπει να αναλύσουμε θεολογικά τις αντιλήψεις των Αρχαίων Ελλήνων περί ιεροσυλίας, προδοσίας και Επέκεινα, κάτι το οποίο δεν είναι του παρόντος.
Ο Αριστόνους παρέδωσε μετά από εντολή της Ολυμπιάδος την Αμφίπολη στα προσκείμενα στον Κάσσανδρο στρατεύματα . Παρά τα συμφωνηθέντα, κάποια στιγμή ο Κάσσανδρος πέτυχε την δολοφονία του, ίσως περί το 315 π.Χ., μέσω των συγγενών του Κρατεύα (Διόδωρος Σικελιώτης, Ιστορική Βιβλιοθήκη, ΙΘ΄, 50, 8–51, 1). Εύχομαι κάποια στιγμή στην Εορδαία να τιμηθούν με πραγματικά και αντάξια, στο μέτρο του εφικτού, μνημεία, μορφές όπως ο Αριστόνους και ο Πτολεμαίος.
