Τριάντα χιλιόμετρα έξω από τη Θεσσαλονίκη σε μία πλαγιά του Όρους Κάλαβρος, μεταξύ των Κοινοτήτων Αγίας Παρασκευής, Σουρωτής και Αγίου Αντωνίου, είναι κτισμένο το Ιερό Ησυχαστήριο «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», γνωστό και ως «Μοναστήρι της Σουρωτής», η ίδρυση του οποίου οφείλεται στον τότε Γέροντα Παΐσιο τον Αγιορείτη που μετά την κοίμησή του, σύμφωνα με την επιθυμία του, αναπαύεται εκεί από το 1994 δίπλα στον Ι. Ν. του Αγίου Αρσενίου.
Δεν άλλαξε τίποτα ακόμα και μετά την αγιοποίηση – αγιοκατάταξη του Παϊσίου, καθώς ο τάφος παραμένει λιτός με την μικρή μαρμάρινη πλάκα όπου έχουν χαραχθεί οι απλοί στίχοι που έγραφε ο ίδιος.
Μετά την κοίμησή του, άνθρωποι κάθε ηλικίας από κάθε σημείο της χώρας και όχι μόνο, προστρέχουν στον τάφο του, προκειμένου να αντλήσουν δύναμη και να ζητήσουν την προς το Θεό, μεσιτεία του ή να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους για την βοήθειά του.
Μεταξύ των πολυάριθμων προσκυνητών που φτάνουν στο Ιερό Ησυχαστήριο καθημερινά από όλη την Ελλάδα ήμασταν και εμείς σε ένα από τα προηγούμενα απογεύματα, συνομιλώντας με ανθρώπους που είχαν γνωρίσει τον Άγιο Παΐσιο, αλλά και με άλλους που δεν τον συνάντησαν ποτέ, όμως τον γνώρισαν από τα βιβλία του ή από κάποια θαυμαστή παρουσία του στη ζωή τους, ενώ όλοι ομολογούν ότι τον αισθάνονται να βρίσκεται κοντά τους και να πρεσβεύει γι’ αυτούς στον Θεό.
Η Ιερότητα του χώρου με τους Ιερούς Ναούς και τα Παρεκκλήσια, το φυσικό κάλος, οι Αγιογραφίες, τα ψηφιδωτά και οι τοιχογραφίες, η πτέρυγα των κελιών, οι κέδροι και οι ελαιώνες το απέραντο πράσινο, συνθέτουν μία μοναδική εικόνα που πήραμε μαζί μας φεύγοντας, ενώ οφείλουμε να ευχαριστήσουμε για την ζεστή φιλοξενία της καλοσυνάτες μοναχές.
Είναι γεγονός ότι κάθε επίσκεψη στο Μοναστήρι τα Σουρωτής «ανανεώνεται» επί τόπου με την επόμενη…
