Από την προσφυγιά….. Στα μνημόνια….
Αβούτο η δουλεία άλλο τσερέν ‘κι παίρ’ . Έχ’ δύο τρία χρόνια με τ’ αβούτα τα μνημόνια, ντο εψήφ’σαν εκείν’ οι αφορισμέν’, ο Παπαντρέας κι ο Σαμαράς κ’ εγάμεσαν τη κόσμονος τη μάναν. Εκατήβασαν τον λαόν ‘ς σο βελόν’ και ‘ς σο ράμμαν.
‘Σ σον κόσμον άλλο τερμάν ‘κ’ επέμ’νεν, ελλειμοκουράεν κ’ ερρούξεν κά’…
Έρθεν η ώρα οι Αριστεροί να συνενούνταν κ’ εφτάνε το κόμμαν για τ’ εφτωχούς και τοι πουγαλεμέντς . Ατοίν οι ζεγκίν’ πολλά αφορισμέν’ ανθρώπ’ είναι.
Ετοπλάεψαν όλεν την παράν κ’ εκάτσαν απάν’. Ο φτωχόν πα έρθεν ους ΄΄τον θάνατον πατήσας…!’’
Άλλο μη στέκουμε. Ας τοπλαεύκουμες κ’ εφτάμαι έναν κόμμαν, τον ΣΥΡΙΖΑ , ατσά ο λαόν ψηφίζ’ ατο και γλυτώνουμε….
Αέτς πα, είπαν α’ κ’ εποίκαν α’ πα. Εθέκαν αργηγόν ένα νέικον παλικάρ’, γιοσμάν και τελίκαλην , γελαστόν και μασχαράνον, τα γλώσσας ατ’ κουρφέρματα , έξυπνος και γλυκοκαλάτσευτος, ο νους ατ’ αμόν μαχαιρί γουτνίν κοφτερόν.
Τα λόγια τ’, μετρεμένα και τενελία, αγλαθέζ’ και θέκ’ ατά ‘ς ση σειράν.
Εθαρρείς κ’ εσύ είνας μέγας και απανώτερος ΄΄αχά και ντ’ εράευεν ο κόσμον΄΄..
Ατός θα γλυτών’ τ’ εφτωχούς ας σοι ζεγκινίων τα νύχια.
Τ’ όνεμάν ατ’ Αλέξη ακούει και το παρόνομάν ατ’ πα Τσίπρας. Αρτούχ ο πάππος ατ’ θ’ έβραζεν τσίπρα και κ’ εβγάλνεν ρακίν.
Αρ’ αέτς κ’ εγέντον. Εχτίεν το παρτίν και ‘ς σα εκλογάς, ντ’ εγένταν ‘ς σα εικοσπέντε τη Καλανταρί, ο κόσμον επάτεσεν κ’ εψήφσεν τον Αλέξην, τον Τσίπραν….
Ο λαόν ατόσον πολλά εχάρεν, δύο τρία ημέρας εγλέντανεν κ’ εχόρευεν άμον παλαλός.
Ούλ εσυνετάγαν με τον Τσίπραν και το αριστερόν την κυβέρνησην.
Οι πλούσιοι και οι εχεμέν, άμον ντ’ εξέβεν ο Αλέξης ‘ς σ’ άλογον, έτρεξαν ‘ς σο κιφάλ’ απάν κ’ εφυγαδίασαν την παράν ατουν ‘ς εξωτερικόν.
Μώ ‘σε, Παναία, ατοίν π’ είχαν πέντε τσιλέρια παράδας, επήαν, επέραν ατά κ’ έκρυψαν ατά ση βουδί το κέρατον απές.
Ο Τσίπρας, ο μαυράχαρον, έρθεν – έρθεν επέμνεν’ μαναχον με την ψήν, άμον μαλέας βασιλέας. Παράν ‘κ’ είχεν να τσαφίεται…. Αέτς πα ντο να εποίνεν, εκλώστεν, ετσούπωσεν τα τράπεζας..!
Ντο ν’ εφτάει ο ακράχαρον; Επήεν ‘ς σην Ευρώπην,‘ς σα τρανά τα κιφάλια, να ψαλαφά παράν …
Εκείν’ πα αριστερός τεϊ ! έκλωσαν τον κώλον ατουν ‘ς σ’ άλλ’ την μερέαν και ‘ς σον πρόσωπον ατ’ ξάι ‘κ’ εγέλασαν …. Με τ’ ατά και τ’ ατά επουγαλεύτεν, ετέρεσεν άλλο μιγκίν πουδέν ‘κ’ ευρίεται , άλλο γάιδαρον ‘κ’ έχ’ να κοτσεύ , εκλώστεν, υπέγραψεν κι ατός εκείνο το τρισκαταρατον μνημόνιον .
Τον άχαρον άσκεμα εποίκαν ατον …Τ’ ανθρώπ’ς, ντο ‘κ’ επαιενεύκουτον, ερρούξεν ‘ς σα ποδάρια τουν κ’ εγέντον τη πονεματί.
Άσκεμον πράμαν, ο άρθωπον να ίνεται μεχτάτς ‘ς ση χώρας τα πόρτας.
Ο πάππο μ ‘ πάντα έλεεν: ΄΄γιάβρι μ’ ,ας σην πείναν ν’ αποθάντς και ‘ς ση χώρας το δάνος μ’ έρχεσαι…΄΄
Ντο να λέω σας, η καρδία μ’ έτσιξεν ατόν… ατοίν, οι αφορισμέν οι Ευρωπαίοι, πολλά σέρτ’ και αγλάγανοι ειν’. Τον άρθωπον, πη τσαπαλαεύ δίν ‘ατόν έναν λάχταν και σύρν’ ατόν κά’.
Πολλά ετυράντ’σαν και τ’ εμέτερον τον παιδάν. Κάν πέντε έξ’ μήνας επένεν κ’ έρχουτον ‘ς σα πόρτας ατουν , άμαν πάντα τα χέρια τ’ εύκαιρα… Αντσαχ’ έτζουζαν κι εκαλεύκουταν τον παιδάν.
Ήλεμ’- ήλεμ’ είνας τσολάχς, εθαρρώ Σόιμπλε έλεγαν ατον, σκληρός και άκαρδος, ,φαρμακόγλωσσος και κακοπαγιάνευτος, έναν καλόν λόγον ‘κ’ είπεν.
Μω την πίστη σ’, ατόσον κι αναγάπετος άνθρωπος ‘ς σον κόσμον ‘κ’ ευρίεται , ντο να λέγω σας, απ’ έξ’ πρόατον κι απ’ απές λύκος.
Άμον ντο έρθεν η δουλεία ‘ς σην παράν ‘κει κά’ , έβγαλεν τα σκέντρια τ’. Τσιφούτς και σπαγκοραμμένος, όσον ντο θέλτς , το σκατόν χρυσόν εποίκεν κ’ εκάτσεν απάν.
Αείκος ακούπιγος άρθωπος έσπασεν τη χολήν ατ’ …Ας σ’ υστερνά ο Τσίπρας, άμον ντ’ εγροίξεν ας σ’ ατόν κερέτς να τρώει ‘κ’ εν, επήεν, επαρακάλεσεν τον Γάλλον τον Ολάν κι αέτς η δουλεία τ’ εύρεν τσερέν.
Είπαν θα στείλνε την παράν, άμα τα συντάξεις εμούν πα θ’ εφτάνε άμον τη Ούντρας το βρακίν… έναν τσίρταν.!! Τεμέκ’ θ’ εφτάνε ‘μας κι ας σον κώλον νεφές θα παίρουμε….
Ας έν. Εμείς ,ντο θα εποίναμ’, εποίκαμ’. Ο ΣΥΡΙΖΑ εγέντον κυβέρνηση. Ατώρα πα, αν εφτωχύν’νε ‘μας και κρούν ‘ς σην ράχιαν εμούν τα κοπαλια, ας ευρήκν α’ ας σον Θεόν.
Ας εμάς άλλο τιδέν ‘κ’ εβγών. Ούλια πα εποίκαμε .Με το δεξιόν το βούδ’ εγέρασαμ’ και με τ’ αριστερόν θα πάμε…
Την δεξιάν πα ετίμεσαμ’ και την αριστεράν πα κ’ ενέσπαλαμ’.
Άμαν οι δύος πα ας εξέρν’ ατό ,΄΄η πείνα σκύλλ’ υιός έν , και το κάθαν σκυλλίν το πόστ’αθε τσορκανίζ’…
Το καλον, ντ’ εποίκαμ’ ατς, ας σο μυτίν εμουν μ’ εβγάλνε …. ας σκούνταν ‘ς σο ποδάρ’ και κυβερνούν αβού τον τόπον άμον ανθρώπ’ και μ’ εφτάν’ τον κόσμον και τουρκίζ’….
Εμείς ‘ς σην πατρίδαν τοι μεζοτέρτς πολλά ετιμαναμ’ κ’ εσάευαμ’ ατσέν.
Ατοίν πα τ’ ανθρώπς ‘κ’ ενεσπάλναν. Ούμπαν χέρα κι ορφανόν απ’ οπίς οι δημογέροντες και οι τρανοί μουν .’Σ σε κάθαν εφτωχόν και μωατσίρ’ ο μουχτάρτς έτρεχεν κ’ επροφτάνεν… Αδά πα εφέκαν τον κόσμον ‘ς σο έλεος τη Θεού.
΄΄Ο κόσμον ντο είδεν – είδεν και τ’ άλλα πα επαρείδεν΄΄ ας τερούν και προσμοιράζνε τον βίον άμον αριστεροί…
Άς είνταν άμον τον ήλεν, λελεύ’ ατόν , ατός πα είνας έν, άμαν όλεν τον κόσμον χουλαίν’…
Αλλέως ας εξέρν’ ατό..΄΄ τη κλέφτε και τη ψεύτε το κερίν, ους τα μεσάνυχτα πιάν’….!
