Η είδηση του θανάτου του Ιωάννη Φραγκουλίδη, του Καθηγητή, του Καθηγητή μας, την Τρίτη, 31 Μαρτίου 2015, φάνταζε σαν πρόωρο πρωταπριλιάτικο ψέμα. Ο Ιωάννης Φραγκουλίδης, ο Κύριος Καθηγητής της Φυσικής και Χημείας στο Δημόσιο Εξατάξιο Γυμνάσιο της Πτολεμαΐδας, ετών 78, μας αιφνιδίασε για μία ακόμη φορά.
Ο Καθηγητής μας με το σπινθηροβόλο και διαπεραστικό βλέμμα δεν θα ″ξανασκανάρει″ τις ψυχές, τη διάθεση και γενικότερα την ύπαρξή μας καταλήγοντας στο αδιόρατο χαμόγελο με περισσή δόση ικανοποίησης για το σπόρο που έσπειρε και θέριεψε στην κοινωνία.
Μοναδικός μύστης της τέχνης του δασκάλου, ξεχωριστός, με πλήρη σεβασμό στους μαθητές του, προσάρμοζε τη μέθοδο διδασκαλίας στον άνθρωπο, το παιδί, το μαθητή, ώστε το αποτέλεσμα να στοχεύει, ως μια συνισταμένη, στο σμίλευμα των ψυχών τους και στο πλήρωμα της φαρέτρας των γνώσεών τους με μοναδικής ποιότητας γνωστικό υλικό.
Η ιεροτελεστία του φυλλομετρήματος του ″καταλόγου″ μπρος-πίσω, πίσω-μπρος και τανάπαλιν μέχρι να καταλήξει στον έναν, τον καλλίτερα προετοιμασμένο, είχε σκοπό να μην απογοητεύσει και αποθαρρύνει τους άλλους, αλλά παράλληλα να τους προειδοποιήσει ότι πρέπει στην επόμενη φορά και αυτοί να βρεθούν στη θέση του ″εκλεκτού″, εφόσον έχουν υψηλούς στόχους.
Η αμηχανία που συνόδευε τις δύσκολες ασκήσεις γρήγορα έδινε τη θέση της στη λύτρωση της επιτυχίας της επίλυσής τους, όταν το σχόλιο του Δασκάλου μας πληροφορούσε ότι μόλις καταφέραμε να λύσουμε θέματα των εξετάσεων της τάδε χρονιάς για τη δείνα Σχολή του Πανεπιστημίου!
Με μοναδική μαεστρία έδενε τις αντιθέσεις ως κάτι φυσιολογικό και ανθρώπινο. Η βλοσυρότητα ήταν τόσο κοντά στη διακριτικότητα και η αυστηρότητα στην οικειότητα που δεν αποζητούσαμε τίποτε περισσότερο ή λιγότερο από το Δάσκαλό μας, γιατί ήμασταν βέβαιοι πως μέρα-νύχτα αποτελούσαμε έγνοια του για την εξασφάλιση της επιτυχίας.
Άνθρωπος ξεχωριστός, κιμπάρης στη ζωή του, δεν επέτρεπε αμφισβήτηση για τους τρόπους, την ευγένεια, τις προθέσεις και τις υποχρεώσεις του. Οι επιλογές και η κοινωνική του παρουσία αποτελούσαν αντικείμενο και πρότυπο, χωρίς δεύτερη ερμηνεία.
Ανθρώπινος και γήινος στις δύσκολες στιγμές προς την οικογένειά του, δοτικός και ρεαλιστής ενεργός πολίτης με αγωνίες στα τοπικά δρώμενα, έθεσε εαυτόν στη διάθεση των κοινών και λάμπρυνε με την παρουσία του πολιτιστικές και κοινωνικές δραστηριότητες της περιοχής μας.
Δάσκαλε, μας έφυγες νωρίς και αναπάντεχα. Σε ευχαριστούμε για όσα μας προσέφερες. Είμαστε περήφανοι για την ευλογία της προσφοράς σου ως Δάσκαλος, Πολίτης και Άνθρωπος. Πάντα θα κατέχεις μοναδική θέση στην καρδιά και τη σκέψη μας. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει. Καλόν Παράδεισο.
Γεώργιος Κωτσίδης
Πρόεδρος Περιφερειακού Συμβουλίου
Δυτικής Μακεδονίας
Υποπτέραρχος (Ι) ε.α.
