Η εντύπωση που μου δημιουργείται από την πρόσφατη ανακοίνωση του Δημάρχου Σερβίων κυρίου Ελευθερίου είναι απογοητευτική.
Δεν θα αισθανόμουν την ανάγκη να γράψω αν δεν διέκρινα προσπάθεια ποδηγέτησης των συνδημοτών μας και μάλιστα με τρόπο πονηρό. Πίσω από μία «επίθεση αγάπης και φιλίας» με δακρύβρεχτα λόγια ευαισθησίας και καλοσύνης (που μου φαντάζει επιτηδευμένη) προσπαθεί να περάσει υποσυνείδητα μηνύματα. Ποιος θα τολμήσει άλλωστε να φέρει αντίρρηση σε έναν τέτοιον «χείμαρρο αγάπης», χωρίς να κινδυνέψει να φανεί ο κακός της όλης ιστορίας;
Κάποιος που δεν φοβάται την αλήθεια.
Η παραποίηση της αλήθειας με θίγει προσωπικά. Είμαι γέννημα προσφυγικών οικογενειών. Αρμενικής καταγωγής από την μεριά του πατέρα μου και Ποντιακής καταγωγής από την μεριά της μάνας μου. Αυτές τις ρίζες δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να τις μαγαρέψει με ορθοπολιτικές θολούρες. Η ιστορία των δικών μου ανθρώπων δεν προσφέρεται ως υποπόδιο δημοσίων σχέσεων.
Διευκρινιστικά μόνο να πω, ότι η παρέμβασή μου δεν αφορά στην διαχείρισή του προσφυγικού ζητήματος από την ελληνική πολιτεία, αλλά στον τρόπο που επέλεξε ο Δήμαρχος Σερβίων κος Ελευθερίου με ένα απροκάλυπτα «χειριστικό» κείμενο να απευθυνθεί στους συνδημότες μας.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Γράφει λοιπόν ο Δήμαρχός μας:
«Στο Ντέβελι και γύρω από την παλιά συνοικία του Αγίου Κωνσταντίνου, υπήρχαν πολλά ελληνόφωνα χωριά, ανάμεσά τους και το Τσαχούρι…».
Όχι κε Ελευθερίου, δεν ήταν «ελληνόφωνα» τα χωριά μας. Ήταν ελληνικά. Οι Έλληνες της Μικρασίας δεν ήταν «ελληνόφωνοι», αλλά «οστούν εκ των οστέων και σαρξ εκ της σαρκός» Έλληνες κατά το γένος και την εθνική συνείδηση. Δεν σφαγιάστηκαν και δεν υποχρεώθηκαν σε ξεριζωμό οι παππούδες μας επειδή απλώς και μόνο μιλούσαν την ελληνική, αλλά επειδή ήταν αλλοεθνείς και αλλόθρησκοι. Η ειρωνεία δε είναι, ότι όταν ήρθαμε εδώ ήμασταν απλά (στην καλύτερη και πιο «ευγενική» περίπτωση) οι «τουρκόφωνοι». Ξαφνικά γίναμε «ελληνόφωνοι»! Να λυπούμαστε για την υποβάθμιση ή να χαιρόμαστε για την αναβάθμιση; Μπερδεύτηκα!
Συνεχίζει ο Δήμαρχος κος Ελευθερίου γράφοντας:
«Έλληνες από την Καππαδοκία που βίωσαν τον ξεριζωμό και την προσφυγιά του πολέμου του 1922 και αντίστοιχα Τούρκοι που έφυγαν από τον δικό τους τόπο στην Ελλάδα και πήγαν εκεί, εξαναγκασμένοι από την ανταλλαγή πληθυσμών ανάμεσα στις δύο χώρες».
Εδώ συγχέονται ανόμοια πράγματα. Γίνεται συμψηφισμός μεταξύ δικαίων και αδίκων. Έφυγαν αυτοί, φύγαμε κι εμείς, τους κάναμε, μας έκαναν, τους εξαναγκάσαμε, μας εξανάγκασαν, μία τους και μία μας, είμαστε πάτσι… κι «έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα». Μου είναι προφανής η προσπάθεια στρογγυλοποίησης και άφεσης αμαρτιών μπερδεύοντας τα πράγματα.
Όχι κε Ελευθερίου. Ο ξεριζωμός των Ελλήνων της Μικρασίας έγινε στο πλαίσιο μιας οργανωμένης Γενοκτονίας και μαζικών εκκαθαρίσεων κάθε μη μουσουλμανικού στοιχείου σε βάθος χρόνου, η οποία αρχίζει από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και συνεχίζεται απρόσκοπτα και μετέπειτα από το νέο τουρκικό κράτος. Της Γενοκτονίας των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων του Πόντου. Μιας Γενοκτονίας που ξεκίνησε δεκαετίες πριν από την «ανταλλαγή πληθυσμών» της Συνθήκη της Λωζάννης και συνεχίστηκε για δεκαετίες μετά από αυτήν (λ.χ. πογκρόμ της Κωνσταντινούπολης το 1955, «ανοιχτές φυλακές» Ίμβρου κ.α.). Όσοι δε, δεν σφαγιάστηκαν ή εκδιώχθηκαν, εξισλαμίστηκαν βίαια.
Η Ελλάδα δεν έκανε καμία Γενοκτονία κε Ελευθερίου. Ουδέποτε εκπόνησε ή εφάρμοσε κάποιο σχέδιο «Τελικής Λύσης». Οι Τούρκοι της Ελλάδας έφυγαν στο πλαίσιο μιας διεθνώς αναγνωρισμένης Συνθήκης. Η Τουρκία όμως δεν περίμενε καμία Συνθήκη για να εκδιώξει τους Έλληνες. Δεν υπήρξαμε πρόσφυγες πολέμου, αλλά πρόσφυγες διαρκούς Γενοκτονίας, διαχρονικών αιματηρών εκκαθαρίσεων φυλετικού και θρησκευτικού μίσους, πριν και μετά από πόλεμο. Κάθε προσπάθεια λοιπόν συσχετισμού ή παραλληλισμού είναι ανιστόρητη, παντελώς άστοχη έως και εξοργιστική.
Παρακάτω ο Δήμαρχος αναφέρεται στην επικείμενη επίσκεψη Τούρκου Δημάρχου στα Σέρβια. Θα ήμουν ο τελευταίος που θα διαφωνούσε με αυτό. Εύχομαι πραγματικά, ο κος Τσαμούρ να μας επισκέπτεται σε πνεύμα ενσυναίσθησης και φιλίας. Ποτέ όμως κάποιος Τούρκος Δήμαρχος δεν θα μας επισκέπτονταν αν δεν είχε τις ευλογίες του Ερντογάν. Κι ο Ερντογάν ποτέ δεν θα τις έδινε αν δεν είχε τους λόγους του.
Αναρωτιέμαι, με ποιόν τρόπο συνδέεται η επικείμενη επίσκεψη Τούρκου Δημάρχου με την εγκατάσταση προσφύγων ή μεταναστών στον Δήμο μας. Τι σχέση έχει το ένα με το άλλο; Αν όμως επιμένετε να βρείτε μία σχέση κε Ελευθερίου, η μόνη υπαρκτή και αδιαμφισβήτητη σχέση που ψάχνετε, βρίσκεται πράγματι στην εμπλοκή των Τούρκων, τότε και τώρα. Τότε ως δημιουργοί προσφύγων και σήμερα ως διακινητές και μεταπράτες τους.
Για να έχει νόημα ένα «ταξίδι στον χρόνο και την ιστορία» λοιπόν, θα πρέπει να δούμε πραγματικά και χωρίς υπεκφυγές τι συνέβη τότε. Για να έχει νόημα μια τέτοια επίσκεψη, ώστε να την δεχθούμε ως ειλικρινή, οφείλει να προϋποθέτει ένα βασικό στοιχείο:
Την ανάληψη της ιστορικής ευθύνης και αναγνώριση της Γενοκτονίας. Καλώς να ορίσει, να μας έρθει και να κάνει αυτό που αρνείται το κράτος του μέχρι και σήμερα:
Να πει μία ΣΥΓΓΝΩΜΗ για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας!
Να αναγνωρίσει απερίφραστα χωρίς υπεκφυγές την Γενοκτονία των Αρμενίων και των Ελλήνων του Πόντου!
Αν δεν την πει, τότε δεν θα έχει νόημα η επίσκεψή του.
Ή μήπως αν την πει (γενικά κι αόριστα στον «ανώνυμο πρόσφυγα» και για να ευτελίσει έτσι την έννοια της συγνώμης), τότε θα κάνετε κι εσείς το ίδιο κε Ελευθερίου; Διότι αν πείτε κι εσείς συγγνώμη (αν κρίνω από την διάθεση και το πνεύμα συμψηφισμού που διακατέχει το γραπτό σας), τότε απλώς, δεν θα έχει νόημα η δική του συγγνώμη.
Να υποθέσω μήπως, ότι ο μόνος που θα την πει τελικά θα είστε δυστυχώς μόνον εσείς, στέκοντας όμως τότε ως τραγική παρουσία δίπλα στον αρνητή; Αυτοί που σας υπαγόρευσαν το γραπτό σας, έχουν πολύ οργανωμένη στρατηγική. Εσείς δεν ξέρω ποια έχετε.
Μου μοιάζει τόσο πολύ με παγίδα, που πράγματι είναι παγίδα!
Καλώ τους συνδημότες μου να πάρουν τον λόγο στην ανοιχτή εκδήλωση και να θέσουμε δημοσίως στον Τούρκο Δήμαρχο ένα πάρα πολύ απλό ερώτημα:
«Αναγνωρίζετε κύριε Τσαμούρ την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου;»
Κι αν όχι, τότε τι ήρθατε να κάνετε εδώ!
Θα επιτρέψετε αυτή την ερώτηση κε Ελευθερίου ή θα την εμποδίσετε; Αν δεν ακουστεί και δεν απαντηθεί αυτή η ερώτηση τότε πως θα αποδοθεί «φόρος τιμής στον ανώνυμο πρόσφυγα»; (Για εσάς ανώνυμος, για εμάς επώνυμος). Πιστεύω ότι η «συμπόνια κι ενδιαφέρον», η δημοκρατικότητα σας, δεν εξαντλούνται στους «πονεμένους πρόσφυγες», αλλά ισχύουν και για τους δημότες σας.
Οι νεκροί περιμένουν… μία απάντηση.
Δεν έχετε καταλάβει μάλλον ότι το θέμα σας ξεπερνά. Κατά πολύ μάλιστα, όσο κι αν προσπαθείτε να φουσκώσετε για να το φτάσετε. Αντιλαμβάνεστε ότι μια απερισκεψία σε πρόβα μαθητευόμενου μάγου μπορεί να δημιουργήσει τετελεσμένο και αντικείμενο εκμετάλλευσης από την ερντογανική προπαγάνδα;
Έχω γράψει πολλές φορές, ότι ως εχθρό μου δεν βλέπω τον τουρκικό Λαό, αλλά την τουρκική πολιτική. Αυτήν την διαχρονικά επιθετική, επεκτατική, φασιστική και ιμπεριαλιστική πολιτική. Εύχομαι κάποτε τα δικά μου παιδιά να παίζουν με τα δικά τους. Αλλά όχι με εκπτώσεις στην αξιοπρέπειά μου. Οι καλοί λογαριασμοί και οι καθαρές κουβέντες κάνουν τους καλούς φίλους.
Παιχνιδάκια γιόκ κε Δήμαρχε! Εκπροσωπείτε όλους μας, όχι τον εαυτός σας.
Γράφει και άλλα νεφελώδη η ανακοίνωση του Δημάρχου Σερβίων κου Ελευθερίου που θα αποφύγω να αναπτύξω λόγω οικονομίας χώρου. Διακρίνει κανείς αντιφάσεις για «επισκέπτες» που «ψάχνουν νέες φιλόξενες πατρίδες και μια νέα ζωή», μία διάθεση που ζέχνει διχασμό διαχωρίζοντας ανάμεσα σε «ορισμένους» από την μια και τον «σοφό λαό» απ’την άλλη, με τους πρώτους να «δείχνουν δισταγμό απέναντι στο άγνωστο, στο ασυνήθιστο, στο ξένο» (λες και μας επισκέπτονται τίποτα εξωγήινοι), λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και άλλες τέτοιες ποιητικές «λοβιτούρες» που ακούει κανείς σε καλλιστεία ομορφιάς, μιλάει για «παγκόσμια μετακίνηση πληθυσμών» που είναι ένα βασικό επιχείρημα και φράση «κλειδί» της ορθοπολιτικής ελίτ (πράγμα που με κάνει να πιστεύω ότι αυτό το κείμενο όντως του υπαγορεύτηκε άνωθεν), ζητάει «συγγνώμη» από τους πρόσφυγες (δεν διευκρινίζει αν από τους Έλληνες ή και από τους Τούρκους, στο όνομα ποιου και γιατί), εξομοιώνει τους Έλληνες πρόσφυγες που άφησαν πίσω τους νεκρούς με τους Τούρκους πρόσφυγες που δεν άφησαν πίσω τους κανέναν καθώς και με τους σημερινούς μετανάστες της Ασίας και Αφρικής… κοκ. Μου κάνει επίσης εντύπωση η προχειρότητα και λιγότερο σημαντικά πράγματα όπως ότι δεν απέφυγε και ορθογραφικά λάθη.
Καλώ τον Δήμαρχο Σερβίων να επανορθώσει και να ζητήσει συγγνώμη για τους ιστορικούς συμψηφισμούς, τις αστοχίες και αναλήθειες, τις οποίες θεωρώ προσβλητικές. Ποτέ δεν είναι αργά.
Τον καλώ επίσης να κάνει αυτό που του επιτάσσει ο ρόλος του απέναντι στους δημότες του. Να τους ενημερώσει. Όμως με νηφαλιότητα και σοβαρότητα, έχοντας επίγνωση της βαρύτητας της κατάστασης, για ένα ζήτημα τεράστιας εθνικής σημασίας που ξεπερνά την δικαιοδοσία του, χωρίς βαρύγδουπα, επιτηδευμένα και πασπαλισμένα με σάλτσες λόγια για γοργόνες και πρίγκιπες. Να σταματήσει επικοινωνιακά παιχνιδάκια που νομίζει ότι τον προβάλουν καλύτερα και να επιδοθεί στην ουσία.
Είναι δικαίωμα των πολιτών να γνωρίζουν και δική του υποχρέωση να μιλήσει με ανοιχτά χαρτιά για το πότε, πόσοι, ποιοί, από πού και για πόσο. Να φροντίσει να δημοσιευτούν οι συμβάσεις των ξενοδοχείων και catering. Να δημοσιεύσει τυχών κονδύλια που συνδέονται με οικονομικά κίνητρα σε Δήμους που δέχονται πρόσφυγες με κάθε λεπτομέρεια και διαφάνεια. Να ενημερώσει για τις εμπλεκόμενες ΜΚΟ.
Και τέλος, να καλέσει τους «επισκέπτες», ώστε να τους ενημερώσει και για τις δικές τους υποχρεώσεις απέναντι στους δημότες του.
Ανδρέας Τσιφτσιάν
Οικονομολόγος
