Δυστυχώς το διαχρονικά κατανυχτικό πνεύμα της εβδομάδας των Παθών του Κυρίου, δεν κατάφερε να με επηρεάσει, αφού πολλά είναι εκείνα που δεν με αφήνουν ν’ «αγιάσω» έστω και για λίγο… Για πολλοστή φορά βλέπω να εκτυλίσσεται μπροστά μου το γνωστό και χιλιοπαιγμένο ανόητο παιχνιδάκι των καλών και των κακών μπάτσων, «προοικονομία» της υπογραφής νέου μνημονίου. Οπότε η «κατάνυξη» πάει περίπατο…
Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω τι κωλολαός είμαστε τελικά… Εδώ και 6 χρόνια κυριολεκτικά μας έχουν πιάσει τον πισινό, προσπαθώντας με κάθε τρόπο να μας μετατρέψουν σε ενοικιαστές μέσα στο σπίτι μας… Κι εμείς αντί να βγούμε στους δρόμους και να στείλουμε ένα μήνυμα προς όλους τους λαούς του κόσμου, ειδικά την συγκεκριμένη εποχή που τα φώτα της παγκόσμιας κοινής γνώμης έχουν πέσει πάνω μας, θα βγούμε να γιορτάσουμε την «Ανάσταση» ελπίζοντας να έρθει μόνη της, χωρίς να κουνήσουμε το δαχτυλάκι μας…
Θα φύγουμε για τα χωριά μας, (όσοι τέλος πάντων μπορούμε να φύγουμε)… Θα πάμε στην Εκκλησία στις 11.55 και θα φύγουμε απ’ αυτή στις 12.05… Θα φιληθούμε σταυρωτά υπό τους ήχους του Χριστός Ανέστη και των βαρελότων και θα τρέχουμε σαν ζόμπι φοβούμενοι μην μας σβήσουν οι λαμπάδες και κρυώσει η μαγειρίτσα… Λυπάμαι που το λέω… Αλλά έχουμε καταντήσει μικρά και ασήμαντα ανθρωπάκια…
Ενδεχομένως να φταίει η σκατοτηλεόραση που μας έχει αποκουτιάνει, ίσως οι εντελώς αξιολύπητοι πολιτικοί μας… Σίγουρα πάντως όλο αυτό το υπερκαταναλωτικό μοντέλο, μας έχει κάνει ανεπανόρθωτη ζημιά… Απ’ ότι φαίνεται ο Έλληνας δεν την αντέχει την πολλή ευδαιμονία, που απόλαυσε την εποχή της μεταπολιτευτικής φούσκας… Έχει ξεφύγει… Νομίζει ότι είναι κάτι πολύ παραπάνω απ’ ότι είναι… Περαστικά μας… Δεν είναι αυτό το μήνυμα της Ανάστασης και το ξέρετε…
Καλοί μου φίλοι, στην ζωή δεν υπάρχουν αδιέξοδα, όπως λένε και οι σοφοί και οι σοφιστές… Υπάρχουν λύσεις για όλα… Οι μεγάλες ανατροπές, δεν γίνονται από «μεγαλοποιημένες» κατεστημένες καταστάσεις… Από «φούσκες»… Αλλά από τους ίδιους τους ανθρώπους. Αυτό ισχύει παντού… Στην Πολιτική, στη Ζωή, στον Έρωτα…
Κι επειδή έχουμε την τάση να αναζητούμε πολιτικούς σωτήρες και «από μηχανής θεούς» θα θυμίσω τον πιο πετυχημένο ορισμό της πολιτικής και των πολιτικών:
«Η γενεολογία της πολιτικής είναι συνεχής και γνησία κατά τους προγόνους. Η αργία εγέννησε την πενίαν. Η πενία έτεκε την πείναν. Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν. Η ληστεία εγέννησε την πολιτικήν. Ιδού η αυθεντική καταγωγή του τέρατος τούτου. Τότε και τώρα πάντοτε η αυτή. Τότε δια της βίας, τώρα δια του… δόλου και δια της…βίας. Πάντοτε αμετάβλητοι οι σχοινοβάται ούτοι οι Αθίγγανοι, οι γελωτοποιοί ούτοι πίθηκοι (καλώ δ’ ούτω τους λεγομένους πολιτικούς). Μαύροι χαλκείς κατασκευάζοντες δεσμά δια τους λαούς εν τη βαθυζόφω σκοτία του αιωνίου εργαστηρίου των…»
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
