1949: “Κάποτε στο.. Τεπελένι 20χρονα παιδιά..” Τώρα;; -Από τη στήλη του κ. Γ. Καζαντζή στον Παλμό 10/04/2019

 “Ο δρόμος είχε τη δική του Ιστορία”, μας λέει ο μεγάλος Μουσικοσυνθέτης μας, Μίκης Θεοδωράκης και έχει δίκιο, κάθε άνθρωπος , κάθε αντικείμενο έχει ένα όνομα, μια κάποια ιστορία, οιουδήποτε μεγέθους και αξίας και προσθέτει, ο βαθυστόχαστος λαϊκός μας στιχουργός με πολύ, πολύ νόημα και περιεχόμενο .. “ Κάποτε στο Τεπελένι (και κάθε χώρου με το ίδιο περιεχόμενο), 20χρονια παιδιά,  …” που φωτογραφίζει όλες αυτές τις γενιές των αγωνιστών του Έθνους  που έχουν και αυτοί τη δική τους  Ιστορία και μάλιστα μια ολοζώντανη Ιστορία, που, όσα χρόνια και αν περάσουν, δεν σβήνει, δεν χάνεται, δεν αλλοιώνεται, παραμένει πάντα ζωντανή, όσο και αν το φινάλε της, κατά κανόνα, είναι να διερωτώνται: Ποιος είσαι εσύ, ποιος είμαι εγώ;; .                                                                                                                               Στη φώτο μας με το Νο 1 εικονίζονται δύο στρατεύσιμοι του 1948, από αριστερά, ο συμπολίτης μας επιλοχίας, Κεβρεκίδης Χαράλαμπος και ο στρατιώτης, Παναγιώτης Δούκας, από τη μεταμόρφωση Κοζάνης.                                         Όπως γνωρίζουν οι παλιοί, ο επιλοχίας του λόχου ήταν εκείνος που είχε το μεγαλύτερο βάρος και ευθύνη στο λόχο, γιατί θα φρόντιζε, για, τη σκοπιά, αλλαγή σκοπιάς, τους θαλάμους, την εκπαίδευση, την αγγαρεία, την καθαριότητα, τις άδειες των στρατιωτών, τα του συσσιτίου, της εκπαίδευσης, της παρουσίας, της υγείας των στρατιωτών του και πολλές φορές των ιδιαίτερων προβλημάτων του κάθε οπλίτη, πέρα από την εμπόλεμη κατάσταση που του προστίθενται και πρόσθετα καθήκοντα, άλλωστε, από το φορτίο αυτό των ευθυνών του, πήρε και τον ..τιμητικό  τίτλο ως, η μάνα του λόχου.                                                                                                                                                                                                              Ο τελευταίος αυτός τίτλος, για τον δικό μας επιλοχία, Κεβρεκίδης Χαράλαμπο, δεν έληξε με τη λήξη της θητείας του, τον κράτησε μέχρι σήμερα, με τον ίδιο ζήλο και με ενδιαφέρον του, για τα παιδιά του λόχου του, με τα οποία προσπαθούσε να επικοινωνεί, όσο ήταν εφικτό, κατά διαστήματα.                                                                                                                            Στη φώτο μας με το Νο 2, η καλομάνα του λόχου, από αριστερά, ο Κεβρεκίδης Χαράλαμπος, ύστερα από 61 χρόνια, πληροφορήθηκε, πως ο στρατιώτης του, Δούκας Παναγιώτης, διαμένει στο χωριό Μεταμόρφωση Κοζάνης, όπου και τον επισκέφτηκε πριν ένα μήνα.                                                                                                                                                                             Η στιγμή της συνάντησης, φίλες και φίλοι, δεν είναι δυνατό να περιγραφεί με λόγια, αγκαλιές, φιλιά, συγκίνηση και δάκρυα χαράς κάλυψαν τα 83άχρονα μάτια τους.                                                                                                                                   Η ίδια συγκινητική ατμόσφαιρα επικράτησε, όταν, οι δυο συμπολεμιστές, άρχισαν να ξετυλίγουν το κουβάρι των αναμνήσεών τους, και αναφέρονταν σε συναδέλφους τους  που έπεσαν στα πεδία των μαχών, κατά τη φοβερή εκείνη εμπόλεμη περίοδο της χώρας μας, όπου, ήταν  συστρατευόμενοι.                                                                                                 Πρέπει να σημειώσουμε, πως, προηγήθηκαν και άλλες συναντήσεις του, Κεβρεκίδη Χαράλαμπου, με συναδέλφους στρατιώτες του, τόσο εντός της περιφέρειας μας, όσο και εκτός αυτής.