Η εβδομάδα που μας πέρασε σε όλη την Ελλάδα πρωτοβάθμια ποντιακά σωματεία, Δήμοι, Νομαρχίες διοργάνωσαν εκδηλώσεις στην μνήμη της γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού.
Κάποιοι τολμούν σχεδόν ένα αιώνα μετά να προσβάλουν ακόμα την μνήμη όλων αυτών που πέσανε θύματα των Νεότουρκων του Κεμάλ με καθοδηγητές τους Γερμανούς συμμάχους τους.
• Βλέπουμε σε σχολικά βιβλία, όπως αυτό της ιστορίας της ΣΤ΄ δημοτικού η συγγραφέας με τρόπο προσβλητικό να αναφέρει …ότι στην Σμύρνη το 1922 έγινε απλά ένας συνωστισμός.
• Βλέπουμε να επανέρχεται στο προσκήνιο η επανάληψη της δίκης των έξι,(αθώωση) οι οποίοι εκτελέστηκαν στο Γουδί ως υπαίτιοι της Μικρασιατικής καταστροφής.
• Βλέπουμε ενόψει των Πανελλήνιων εξετάσεων στις 19 Μαΐου του 2010, ημέρα μνήμης της Ποντιακής Γενοκτονίας στο μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας το θέμα να είναι: << Το σπίτι του Κεμάλ >>
Όμως αντιθέτως βλέπουμε ανά την υφήλιο κράτη, πολιτείες, διεθνής οργανισμούς, να αναγνωρίζουν τις γενοκτονίες των χριστιανικών πληθυσμών των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων του Πόντου, δίνοντας έτσι προοπτική και ελπίδα για δικαίωση.
Με αξιοσημείωτες τις ενέργειες του Σουηδικού Κοινοβουλίου, και καθοδηγητές τον πατριώτη βουλευτή της Σουηδίας Παπαδόπουλο Νικόλαο την Ulla Hoffman πρώην πρόεδρο του Αριστερού κόμματος της Σουηδίας, τόλμησαν να κάνουν το αυτονόητο αναγνώρισαν τις Γενοκτονίες που προανέφερα.
Σύσσωμος ο Ποντιακός Ελληνισμός τα πρωτοβάθμια σωματεία και την Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος στις 19 Μαΐου του 2010 και ώρα 7:30 μ.μ στην πλατεία Αγίας Σοφίας, στην κεντρική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε τίμησαν τους προαναφερόμενους βουλευτές για το έργο τους στην Αναγνώριση της Γενοκτονίας.
Τα ποντιακά σωματεία έχοντας το μεγαλύτερο μέρος των ευθυνών δεν πρέπει να επιτρέπουν σε θεσμούς του κράτους και της τοπικής αυτοδιοίκησης να ασελγούν και να προσβάλουν την μνήμη των προγόνων μας. Η 19η Μαΐου είναι ημέρα μνήμης, όπως η 25η Μαρτίου η 28η Οκτωβρίου, είναι μνημόσυνο. Τιμούμε τους προγόνους μας που θυσιάστηκαν για να ζούμε εμείς Ελεύθερα.
Η 19 Μαΐου δεν είναι ημέρα για μικροπολιτικές ούτε μια απλή εκδήλωση στην οποία οι συμμετέχοντες απλά εφησυχάζουμε (κινδυνεύουμε να γίνουμε γραφικοί) είναι εκδήλωση την οποία η Ελληνική Βουλή το 1994 όρισε επίσημα μόνο ως Ημέρα Μνήμης. (την γενοκτονία πότε ?)
Καλώ αυτούς που προσβάλουν και απαξιώνουν τους θεσμούς την ιερή μνήμη των προγόνων μας να σταματήσουν να λειτουργούν με αυτή την βαρβαρότητα και να ενεργούν με αυτό τον απαράδεκτο τρόπο. Να πάψουν να παίζουν το ρόλο του ΄΄Επαναστάτη του Καναπέ΄΄. Οφείλουν να ζητήσουν ταπεινά συγνώμη ως ελάχιστο δείγμα μεταμέλειας και την προτροπή να επισκεφτούν τα παράλια του Πόντου για να γνωρίσουν από κοντά τους μάρτυρες της ιστορίας μας, τα μνημεία που στέκουν σε πείσμα των καιρών αλλά και αυτούς που η μοίρα έλαχε να μείνουν <<στον τόπο μας>>.
Χρέος να αγωνιστούμε και να διεκδικήσουμε όλοι μαζί να απαιτήσουμε την παγκόσμια αναγνώριση της γενοκτονίας. Εάν πραγματικά σαν Έθνος θέλουμε να προσεγγίσουμε την Τουρκία και τους ανθρώπους της πρέπει να θέσουμε ξεκάθαρους στόχους δίχως εθνικιστικές κορώνες, ζητώντας έτσι την παραδοχή και την συγνώμη για την γενοκτονία που έπραξαν σε βάρος του Ποντιακού Ελληνισμού. (εάν όντως θέλουν οι κυβερνόντες Ελλάδας Τουρκίας να ζούμε ειρηνικά ας πράξουν τα αυτονόητα).
Για όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας οφείλουμε όλοι εμείς οι απόγονοι της 3ης γενιάς των προσφύγων να αγωνιστούμε να μην πέσουμε στην παγίδα της λήθης, ως ενεργοί πολίτες που σεβόμαστε την ιστορία και τον πολιτισμό μας, να αγωνιστούμε για αξίες και ιδανικά ως παρακαταθήκη στις γενιές που έρχονται.
Με τιμή
Περτσινίδης
Κωνσταντίνος
Μαυροδένδρι Κοζάνης