Ξημερώματα του Σαββάτου, μια βροχερή νύχτα του Δεκέμβρη, 2500 χιλιάδες νέοι και νέες ταξίδεψαν προς το στάδιο Ειρήνης και φιλίας, στον Πειραιά. Τα διοικητικάσυμβούλια, οι γονείς των παιδιών, πόντοι πατριώτες ,διαπνεόμενοι από συναισθήματα πατριωτισμού και αλληλεγγύης έκλεισαν τα λεωφορεία για το μεγάλο ραντεβού στο 13ο ποντιακό χοροστάσι.
Τα ποντιόπουλα και οι ποντιοπούλες με πλυμένες και σιδερωμένες τις ποντιακές φορεσιές από την Αλεξανδρούπολη, την Κέρκυρα και την Κρήτη ξεκίνησαν μια μέρα πιο μπροστά για να προλάβουν στο κάλεσμα της Ποντιακής Ομοσπονδίας (Π.Ο.Ε.).
Ένα μεγάλο κρουαζιερόπλοιο θα φιλοξενούσε τους χιλιάδες πόντιους χορευτές ( χοροντσήδες) .
Το στάδιο Ειρήνης και φιλίας, που για έναν ψήφο θα εξέλεγε πρωθυπουργό τον Άκη Τσοχατζόπουλο, είναι έτοιμο να μετατραπεί στο μεγάλο ποντιακό (χοροτόπ’).
Οι πόντιοι χορευτές ( χορευτάντ’) αφού έχουν τακτοποιηθεί στις καμπίνες του πλοίουυπό την καθοδήγηση των χοροδιδασκάλων ( Χοροντσέων) φορούν τις ποντιακές φορεσιές και είναι έτοιμοι να σχηματίσουν τον μεγάλο χορευτικό κύκλο ( χοροσόρ)
Η συμμετοχή τους στο κορυφαίο χορευτικό γεγονός της Ευρώπης, που δεν είναι άλλο από το ποντιακό φεστιβάλ, τους επιφορτίζει με το ευγενές αίσθημα της άμιλλας και της συλλογικής προσπάθειας .
Τα χορευτικά σύνολα των πέντε περιφερειών της χώρας (ΣΠΟΣ) πανέτοιμα με τις ακριτικές τους φορεσιές ζίπκεςκαι ζουπούνες ετοιμάζονται να κατακλύσουν το μεγάλο στάδιο.
Ένα παράξενο συναίσθημα εθνικής και πατριωτικής υπεροχής και ανάτασης νιώθουν οι νέοι (νεοντάδες), που μόνο αυτός που τις φοράει μπορεί νανιώσει . Ανάλαφροι σαν μαυροκέφαλοι αετοί ( μαυροκουκουλάτες) αρματώθηκαν τα σιλαχλίκια , τα φυσεκλίκια και τα μαχαίρια, τα δίστομα…
Και οι νέες (Κόρασια) στολισμένες με τις ενδυμασίες της πατρίδας, τις φωταχτέςφωτάδες και τις χρυσοστόλιστες τάμπλες, αρμαθιάστηκαν σαν περιστέρες ανάμεσα στους νέους ( νεοντάδες) σε μια ανυπέρβλητη ευγενική συνύπαρξη των δύο φύλων.
Έτσι κάθε λαός, που αγαπά τη ζωή και τη λευτεριά, θα πρέπει να συμβιώνει με την πατρόνα και το καριοφίλι του… Για μας, τους Πόντιους, η αρματωσιά είναι σύμβολο ειρήνης και όχι πολέμου.
Τα ποντιακά χοροστάσια δεν μπορεί παρά να αποτελούν μια ιστορική συνέχεια των Παναθηναίων, των Νέμεων και των Ίσθμιων της αρχαιότητας.
Γι’ αυτό θα πρέπει να αντιμετωπίζονται σαν ένας ιερός θεσμός αρχαίας ΄΄ χορείας – τραγωδίας΄΄ όροι, που εμείς οι Πόντιοι εξακολουθούμε να εκφέρουμε αντίστοιχα ως ΄΄χοροντικά τραγωδίας..΄΄
Ο κεμεντζέςκελάηδησε τον ρυθμό της χαράς τον αρχαίο χορό συρτό ( κοτσιχτόνομάλ) για να γεμίσει σε λίγο ασφυκτικά το μεγαλύτερο στάδιο της χώρας από τον ατέρμονα κύκλο του ψυχικού και χρωματικού μεγαλείου.
Πόσο μικρό φαντάζει τώρα το στάδιο ειρήνης και φιλίας, αφού ίσα – ίσα πασκίζει να αγκαλιάσει την πάλλουσα τρίτη και τέταρτη ποντιακή γεωγονία..
Το 13ο ποντιακό φεστιβάλ, ένας ακόμα κρίκος συνέπειας και συνέχειας μας τιμά και καταξιώνει τον πολιτισμό όλων των Ελλήνων, που κρατούν τις ρίζες και τα ριζόβολα στον Θησέα και τον Όμηρο.
Οι Κουρήτες και οι Μυρμιδόνες του Ομήρου με το πυρρίχιο χόρεμά τους μας κάνουν όλους τόσο κοντινούς, που θα μπορούσε κάθε Έλληνας στο αγνάντι της ΄΄πυρρίχηςόρχησης΄΄ να νιώσει πόντιος χορευτής..!
Μια ομοσπονδία, ένας πρόεδρος, τετρακόσιοι σύλλογοι με τα λάβαρα και τους φλαμπουράτες τους κρατούν ψηλά την ιδέα περήφανοι και χαμογελαστοί,δικαιώνοντας έτσι την ρήση του εθνικού μας ποιητή:
΄΄ Το χάσμα ,π’ άνοιξε ο σεισμός, ευθύς εγιόμισ’ άνθη…΄΄
Διακόσια λεωφορεία και χιλιάδες αυτοκίνητα προσάραξαν στο πειραιώτικο λιμάνι της προσφυγιάς, εκεί που κάποτε οι γονείς μας ,γενοκτονημένοι και ξεριζωμένοι κατέφθασαν με την ψυχή στο στόμα και κούρνιασαν σε κάποιο τσαντίρι της προσφυγιάς…!
Τραγική η μοίρα της ράτσας μας , μπολιασμένη όμως συνάμα με το σπέρμα της αναγέννησης και της ανθοφορίας..!
Ωστόσο προς το τέλος τουχορευτικού συναπαντήματος μια συγκινητική έκπληξη περίμενε τους θεατές: Ο θεσμός επέλεξε να τιμήσει και να τιμηθεί από τους πρεσβευτές και πρεσβύτες της χορευτικής μας μυσταγωγίας .Προσκλήθηκαν να χορέψουν οι Κινησίες και Νεοπτόλεμοι του ποντιακού χορού. Οι πρωτοπόροι και πρωτεργάτες της χορευτικής μας παράδοσης, αυτοί που σήκωσαν τα χέρια τους ψηλά και χόρεψαν τον πυρρίχιο κόντρα στην άρνηση και την απόρριψη, που η ελλαδική εσωστρέφεια επεδίωξε ανεπιτυχώς.
Σ’ αυτό το πρωτόγνωρο κάλεσμα της συνείδησης έδωσαν το σεμνό τους παρόν για να επανασυνδεθεί ο κύκλος των γενεών κατά πώς έπρατταν οι Σπαρτιάτες στη χορευτική τους προετοιμασία. Οι νέοι, που μας περιτριγύριζαν, κατά την είσοδό μας στο στάδιο, μας κατευόδωσαν με τέτοιον ενθουσιασμό και χειροκρότημα, που έδωσαν φτερά στα πόδια μας και μας έκαναν να νιώσουμε και πάλι νέοι κι ανίκητοι στο χρόνο .. Ήταν τα παιδιά και τα εγγόνια μας ..!
Αυτός είναι ο ποντιακός πολιτισμός:συμπυκνώνεται στον σεβασμό και την συνύπαρξη των γενεών. Γι’ αυτό, όσοι συμβάλαμε στη γεφύρωση των χορευτικών γενεών, προσθέσαμε ένα λιθαράκι διδαχής στις επερχόμενες γενιές που πατώντας στους ώμους των προγόνων τους, μπορούν να βλέπουν πέρα από τα τείχη των καιρών τους..
Ίσως τα ποντιακά χοροστάσια θα πρέπει να γίνουν οι νέες αμφικτιονίες για τις πολιτισμικές ανατάσεις και την επαναθεμελίωσηαρχών και αξιών, που ατονούν στις μέρες μας.
Σ’ αυτά τα χοροστάσια ορχούμενοι και θεάμενοισυνυπάρχουν ως υποκείμενα μιας κοινωνικής και πολιτισμικής αλληλουχίας..
Η χορευτική διεργασία αποτελεί την εκφραστικότερη εικόνα του πολιτισμού και των βιωμάτων μας …
Τα ποντιακά φεστιβάλ, ως αυθόρμητες συλλογικές επιτυχίες δεν μπορεί παρά να αποτελούν μια αισιόδοξη νότα στην γενικευμένη εθνική μας μιζέρια….
Ας τα προσεγγίσουμε με πατριωτική ευθύνη και συνείδηση. Η συμβολή μας στην επιτυχία τους ενθαρρύνειστην εμπέδωση και διεύρυνση του ποντιακού πολιτισμού…
