Συνολικά 66 χρόνια μετά τη συγγραφή του, το μυθιστόρημα γίνεται βιβλίο και εκδίδεται από ένα ιταλικό ινστιτούτο αποκατάστασης φιλμ (Cineteca di Bologna), το οποίο έχει αναλάβει την ψηφιοποίηση των αρχείων του Τσάπλιν για λογαριασμό της οικογένειας.

Πάνω στο μυθιστόρημα Footlights βασίστηκε το σενάριο της ταινίας του 1952, που ήταν και η τελευταία επί αμερικανικού εδάφους, καθώς τότε μπήκε στη μαύρη λίστα της κυβέρνησης των ΗΠΑ λόγω των αριστερών του φρονημάτων.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, το μυθιστόρημα αποτελεί περισσότερο ένα είδος «πρίκουελ» της ιστορίας που βλέπουμε στην ταινία, καθώς ο συγγραφέας αναπτύσσει κι εξηγεί περισσότερο τον χαρακτήρα του κεντρικού ήρωα, τον οποίο υποδυόταν ο ίδιος ο Τσάπλιν, εκείνον ενός ηλικιωμένου, αλκοολικού κλόουν που σώζει μια μπαλαρίνα από την αυτοκτονία.

«Το ξέρω ότι είμαι αστείο» λέει ο κλόουν Καλβέρο στο βιβλίο, «αλλά οι μάνατζερ θεωρούν ότι έχω τελειώσει, ότι είμαι ξεπερασμένος. Θεέ μου! Θα ήταν υπέροχο να τους κάνω να φάνε τα λόγια τους. Αυτό σιχαίνομαι από το γεγονός ότι μεγαλώνω: την περιφρόνηση και την αδιαφορία που σου δείχνουν. Πιστεύουν ότι είμαι άχρηστος. Γι’ αυτό θα ήταν υπέροχο να μπορούσα να κάνω μια επιστροφή. Εννοώ μια φαντασμαγορική επιστροφή. Να τους κάνω να τρέμουν από τα γέλια, όπως έκανα παλιά».

Το μυθιστόρημα ήταν κρυμμένο στα αρχεία του δημοφιλούς σκηνοθέτη και ηθοποιού. Η δημοσίευσή του οφείλεται στον βιογράφο του Τσάπλιν, Ντέιβιντ Ρόμπινσον, ο οποίος, μιλώντας στην εφημερίδα «Guardian», τονίζει ότι ο Τσάπλιν «δεν το έγραψε για να δημοσιευτεί αλλά αποκλειστικά για τα δικά του μάτια».