Της Χρυσάνθης Νικολαΐδου – Θραψανιωτάκη
Πρέπει επί τέλους να διδαχθούμε και όχι να αγνοούμε την πραγματική ιστορία μας.
Πρέπει να μάθουμε, ως Νεοέλληνες, και να κατανοήσουμε τα ακριβή, ομολογημένα, αποδεδειγμένα και τεκμηριωμένα γεγονότα περί της Μικρασιατικής μας καταστροφής.
Οι κύριοι παράγοντες που οδήγησαν εις την μεγάλη ήτα των Ελλήνων, εις την Μικρά Ασία ήσαν: Ο υπέρμετρος πατριωτισμός της τότε Ηγεσίας των, που επίστευε ακράδαντα εις την … Ελλάδα των δύο Ηπείρων και των πέντε θαλασσών!!!
Η Ρωσία, η οποία εδούλευε εκ των έξω, και οι ρωσόφιλοι εις το εσωτερικόν της Ελλάδος, οι οποίοι εκράτησαν διχασμένο τον λαό της χώρας μας.
Η γενναία, θαρραλέα, πλην όμως απρόβλεπτη απόφαση να πραγματοποιηθεί απόβαση του Ελληνικού στρατού από τα παράλια της μικρασιατικής γης και η ορμή τους διά εξόντωση του τουρκικού πληθυσμού και του κάθε τι που ήταν τουρκικό, έφερε ακριβώς τα αντίθετα, από τα αναμενόμενα αποτελέσματα: με απώλειες τρομερές εις το ελληνικό στράτευμα και επίσης είς τον ελληνικό πληθυσμό ο οποίος ζούσε εκεί έως τότε, ήσυχος και απολύτως ελεύθερος.
Ο ελληνικός στρατός μη ενημερωμένος ότι πίσω από όλη αυτή την υπόθεση ευρίσκετο η Ρωσία, επιτίθετο και κατελάμβανε, μιμούμενος … το θαύμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, μία προς μία τις εκτάσεις γης, έως ότου έφθασε μέχρι την πρωτεύουσα του εχθρού, την οχυρωμένη Άγκυρα, που με τον ρωσικό οπλισμό και την στρατηγική τέχνη του Κεμάλ, τους επερίμενε.
Κουρασμένος και αποκαμωμένος ο ελληνικός στρατός απέτυχε, όπως ήταν φυσικό να τους αντιμετωπίσει και το επιθετικό εναντίον τους κυνηγητό, τους υποχρέωσε εις οπισθοχώρηση και τους οδήγησε εις αποδεκατισμό.
Διότι άλλωστε, παράλληλα προς την δωρεάν εξοπλιστική βοήθεια της Ρωσίας, προς τον τουρκικό στρατό, οι ρωσόφιλοι της Ελλάδος πυρετωδώς εργάζοντο, με εντολές των Αφεντικών τους, προκειμένου να υποσκάψουν, το ηθικό των Ελλήνων στρατιωτών ώστε να αποσυνθέσουν το ελληνικό μέτωπο.
Η Ρωσία παρείχε οξυγόνο εις τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις. Ενώ οι δικοί μας φιλορώσοι επότιζαν με δηλητήριο τον ελληνικό στρατό.
Δικαιολογίες, από καιρού εις καιρόν, μπορεί να προέβαλαν ορισμένοι, ότι δήθεν μόνον η Τουρκία ευθύνεται διά τον διωγμό των Ελλήνων της Σμύρνης, των Δαρδανελίων, της Μαδύτου και άλλων ελληνοκατοικημένων περιοχών.
Όμως καμία από αυτές δεν δύναται να αλλάξει τα πραγματικά γεγονότα δια τα οποία υπεύθυνοι υπήρξαν οι «πατριωτικοί οραματισμοί» ορισμένων Πολιτικών μας, οι ρωσικές βλέψεις εις το Αιγαίο και την Μεσόγειο, και ο χρηματισμός των φιλορώσων Ελλήνων πρακτόρων.
Μήπως προσπαθήσαμε να διδαχθούμε από τα γεγονότα της τραγωδίας κατά τα έτη 1919-1922 ή και ακόμη κάπως ενωρίτερα;
Μήπως τα παθήματα έγιναν μαθήματα εις τους Κυβερνήτες της Ελλάδος των ολίγων τελευταίων ετών; Η απάντηση ατυχώς είναι αρνητική και απογοητευτική.
Συνεχίζουμε ακόμη και σήμερα, όχι μόνο να ενισχύουμε τους φιλορώσους προδότες της χώρας μας, αλλά να προσφέρουμε επίσης κάποιες τεράστιες ευκαιρίες εις την Ρωσία της καταστροφής μας, να επαναλάβει με άλλο προσωπείο – πολιτικό, κοινωνικό, θρησκευτικό – την εχθρική της τακτική, όπως εκείνη της περιόδου 1944-1949 με τον ανταρτοπόλεμο που μας εδημιούργησε.
Καθώς και να μας υπονομεύει και να μας διαυρώνει σήμερα, μέσω ύπουλων εναγκαλισμών ορισμένων πολιτικών μας και άλλων ποικίλων φθοροποιών τεχνασμάτων.
«Η πείρα» εις την ζωήν ανθρώπων και εθνών είναι το αποτέλεσμα ή καλλίτερα «ο καρπός θυσιών και λαθών».
Δυστυχώς ακόμη και με τις μεγαλύτερες θυσίες και τα ανεπανόρθωτα λάθη, η Ελλάδα δεν κατόρθωσε μέσα από την πολυετή ιστορική της διαδρομή και τις περιπέτειές της, να αποκομίσει ούτε τον πικρό αυτόν καρπό.
Και πως θα μπορούσε να το κατορθώσει, αφού δεν έμαθε ποτέ την αιτία των παθημάτων της;
Και αφού, ως προς αυτή την αιτία, τόσο πολύ έχει παραπλανηθεί από ειδικούς διαστρευλωτές συντάκτες των Μ.Μ.Ε., των πληρωμένων από τον εχθρό εφημερίδων και αθλίων πατριδοκάπηλων πανεπιστημιακών φορέων που κατά καιρούς εμφανίσθηκαν και έδρασαν ανεξέλεγκτα διαστρευλώνοντας ιστορικά, όλα τα εθνικά, κοινωνικά, πολιτιστικά, ακόμη και θρησκευτικά μας γεγονότα;
Ποίο λοιπόν υπό τους όρους αυτούς, το περίεργον, αν τα δεινά της Ελλάδος, αντί να γίνουν εκ των υστέρων, τουλάχιστον, αφορμή εθνικής ευθύνης και περισυλλογής, έδωσαν και εξακολουθούν να δίδουν νέες ευκαιρίες εις τους διαστρευλωτές να διαφθείρουν και να καλλιεργούν τον αφελληνισμό, την ξενοδουλεία, την πρόκληση πολεμικών συγκρούσεων και την πατριδοκτόνο προδοσία;
Ξεσηκωνόμαστε λοιπόν και εορτάζουμε. Αλλά, τι εορτάζουμε; Την τριπλή συγχρόνως απόβασή μας εις τα παράλια της Μ. Ασίας;
Τις εισβολές μας εις την Τουρκία; Τις επιθέσεις μας κατά των Ελληνο – Τουρκικών πληθυσμών; Το κάψιμο από μέρους μας πόλεων και χωριών; Τις σφαγές των Τούρκων κατά πολλές χιλιάδες; Την κατάληψη σχεδόν ολόκληρης της Τουρκίας που έφθασε μέχρι την περιοχή της Άγκυρας;
Ή μήπως εορτάζουμε την αποτυχημένη εκστρατεία μας, που εστοίχισε την ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων στρατιωτών και πολιτών από αμφότερες τις πλευρές των αντιμαχομένων;
Με αποτέλεσμα να μας πάρουν φαλάγγι και να μας πετάξουν βιαίως εις τα παράλια της Τουρκίας διά να μας παραλάβουν αγγλικά και ελληνικά πλοία που περίμεναν για να μας σώσουν; (Ας σημειωθεί ότι ένα από αυτά ήταν του παππού μου, ιδιοκτήτη και καπετάνιου Ανέστη Βαρούτη, κατοίκου της Σμύρνης).
Άγγλοι και Έλληνες ναυτικοί, συνεχώς μετέφεραν τους διωγμένους Έλληνες, για συντομία εις την Ίμβρο και την Τένεδο, ώσπου να μπορέσουν να διοχετευθούν και να εγκατασταθούν, κατά βούληση, εις διάφορες πόλεις και χωριά της Ελλάδος.
Έτσι δεν φθάσαμε και εμείς εδώ; Δηλαδή οι γονείς μας, οι συγγενείς μας και οι φίλες μας οικογένειες; Όλοι εγκατέλειψαν τεράστιες περιουσίες σε τσιφλίκια και πολλά άλλα κτίσματα για να αρχίσουν πάλι, με την ψυχή στο στόμα, να δουλεύουν νυχθημερόν για να ξαναδημιουργηθούν.
Τούρκοι μας κυνήγησαν και μας έδιωξαν για τις ατιμίες μας, τις καταστροφές, τις φωτιές στους χώρους τους, τις κλοπές και αρπαγές, και γενικά τα εγκλήματα του πεινασμένου, διψασμένου και ταλαιπωρημένου, επιτιθέμενου στρατού μας.
Καμία γενοκτονία δεν έλαβε χώρα κατά των Ελλήνων. Αυτό συνέβη εις άλλη περίπτωση και εις άλλη περίοδο κατά των Αρμενίων. Και το 1941-1943 κατά των Ελλήνων.
Οι Έλληνες που εκτοπίσθηκαν ήσαν 1.500.000. Ενώ αυτοί που σκοτώθηκαν ή απωλέσθησαν κατά τον πόλεμο, στρατός και λαός, ήσαν 600.000.
Πόσα όμως εκατομμύρια Τούρκων έπεσαν νεκροί από τα ελληνικά όπλα και τις … χατζάρες της εποχής εκείνης για να φέρουμε εις πέρας το καταστροφικό μας έργο: Μιας εισβολής χωρίς σοβαρή προμελέτη και χωρίς ιδιαίτερη πρόβλεψη, ώστε να καταντήσει να χαρακτηρισθεί ότι δεν είχε κανένα νόημα.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε ο Ελ. Βενιζέλος με το υπόμνημά του, στην Συνδιάσκεψη της Ειρήνης του Παρισιού, στην Μικρά Ασία ζούσαν 1.694.000 Έλληνες. Στην Θράκη και την περιοχή της Κωνσταντινούπολης 731.000. Στην περιοχή της Τραπεζούντας 350.000 και στα Άδανα 70.000. Σύνολο 2.845.000 Έλληνες που αποτελούσαν το 20% του πληθυσμού της περιοχής που κυριαρχούσε οικονομικά. Είχε δε καταφέρει να διατηρήσει την πολιτιστική του κληρονομιά παρ’ ότι αποτελούσε μειονότητα στο τουρκικό περιβάλλον.
Παρ’ όλα αυτά οι Έλληνες εισβολής δεν λογάριασαν τίποτε. Σύμφωνα άλλωστε και με τον Βρετανό ιστορικό Άρνολντ Τόϊνμπι, έγιναν οργανωμένες σφαγές κατά την διάρκεια της Ελληνικής κατοχής, της Σμύρνης στις 15 Μαΐου 1919. Ανέφερε μάλιστα ότι ο ίδιος και η γυναίκα του ήσαν αυτόπτες μάρτυρες των «ελληνικών κτηνωδιών», όπως τις περιγράφει, στις περιοχές Yalovao Genlik και ismid. Και ότι όχι μόνο βρήκαν αδιαμφισβήτητες υποδείξεις στην μορφή καμένων και λεηλατημένων σπιτιών και πτωμάτων που είχαν σφαχτεί πρόσφατα. Αλλά και τρομοκρατημένους επιζώντες. Είδαν επίσης Έλληνες πολίτες να ληστεύουν, καθώς και στρατιωτικούς να προβαίνουν σε εμπρησμούς.
Σύμφωνα με τον Τόϊνμπι: «Με το που έφθασαν στην Σμύρνη, ξεκίνησαν έναν ανελέητο πόλεμο εναντίον του Τουρκικού άμαχου πληθυσμού, εξαναγκάζοντας χιλιάδες άστεγους πλέον Τούρκους να φύγουν από τις κατεχόμενες περιοχές.
Έπειτα από τα αίσχη μας εις την Μ. Ασία, συνεχίσαμε τα αίσχη και στην Ελληνική πρωτεύουσα με την καταδίκη και εκτέλεση των 6 που θεωρήθηκε από πολλούς ως προαποφασισμένη και που προκάλεσε ποικίλες εσωτερικές και παγκόσμιες αντιδράσεις.
