Ο Χίτλερ ένας από τους κορυφαίους του ερεβώδους ολοκληρωτισμού που σφράγισαν τη μοίρα του εικοστού αιώνα, είχε συγκεφαλαιώσει τα δόγματα του σε μια παραστατική αφίσσα, η οποία παρίστανε ένα Γερμανό να πατάει την Ευρώπη και να διακηρύττει :
«Το ξίφος μας δημιουργεί δίκαιο»
Το δόγμα αυτό είναι δόγμα όλων των τυράννων του περασμένου αιώνα μας, μεταξύ των οποίων την πρώτη θέση κατέχει ο Στάλιν, ο οποίος ξεπέρασε σε θηριωδία όχι μόνο τον Χίτλερ, αλλά και όλους τους τυράννους όλων των εποχών.
Το δόγμα της δύναμης, της τυφλής και άλογης βίας, το οποίο έχει θεμέλιο του ο ολοκληρωτισμός λέγεται από πολλούς και «Κυκλώπειον δίκαιο» διότι εκφράζει την πολιτική νοοτροπία των μυθικών και αγρίων Κυκλώπων, οι οποίοι δεν είχαν πολιτική οργάνωση, ήταν καθυστερημένοι πολιτιστικά, δεν έκαναν δίκες, δεν είχαν συνάξεις του λαού για να θεσμοθετήσουν και να πάρουν αποφάσεις και ο νόμος τους ήταν ο της προσωπικής τους σωματικής ρώμης, ο νόμος της ζούγκλας.
Χαρακτηριστική είναι η σκιαγραφία του πολιτεύματος τους από τον Όμηρο στην Οδύσσεια.
«Τοίσιν δ’ ουτ’ αγοραι βουληφόροι, ούτε θέμιστες
αλλ’ οι γ’ υψηλών ορεων ναίουσι κάρηνα εν
σπέσσι γλαφυροίσι, θεριστεύει, δε έκαστος
παίδων ηδ αλόγων, ουδ’ αλλήλων αλέγουσι.»
Το κυκλώπειο δίκαιο ως πρακτική και ως νοοτροπία εκφράζεται και από τη γνωστή φράση : «Εγώ είμαι το κράτος», ενός μονάρχη της Γαλλίας, αλλά κάποτε και από ηγέτες δημοκρατικών πολιτειών, οι οποίοι εκφράζονται με απροκάλυπτα με τα λόγια αυτά, συμπεριφέρονται όμως και ενεργούν με βάση τη νοοτροπία αυτή και κλονίζουν τα θεμέλια της Πολιτείας, της υπακοής στους Νόμους, το χαρακτηριστικό γνώρισμα των αρίστων Πολιτειών, όπου ανθεί η ελευθερία αλλά και περιφρουρείται σαν θεμέλιο της λαϊκής κυριαρχίας και της γνήσιας του Ελληνικού τύπου δημοκρατίας μέσα στην οποία είναι σεβαστά από όλους, όλα και όλων τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Το αυτό δίκαιο σαν νοοτροπία και πρακτική κομμάτων και συντεχνιών, οι οποίες κάνουν κατάχρηση της δύναμης την οποία τους παραχωρεί ο λαός δια της οργανομένης πολιτείας και των αρχών και Νόμων της Δημοκρατίας εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για τα ελεύθερα πολιτεύματα αλλά και για τα έθνη τα ελεύθερα για την πολιτικήν αλλά και για την εθνική ελευθερία ενός λαού.
Αυτό το έχουν κατανοήσει ακόμη και φωτισμένοι μονάρχες διαφόρων εποχών, όπως Γερμανός αυτοκράτορας Friedrich ο Μέγας, ο οποίος άκουσε μεν κατάπληκτος και με δυσφορία το μυλωνά υπήκοο του Κράτους να υπεραμύνεται του δικαιώματος της ιδιοκτησίας και ιδιοχρησίας του μύλου του που ενοχλούσε τον Αυτοκράτορα και να διακηρύττει και να του λέγει «Το Δίκαιον μεγαλειότατε θα με βοηθήσει. Το δίκαιο βρίσκεται με το μέρος μου και ενώπιον του όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι». Αλλά αμέσως ο σοφός αυτοκράτορας αναγνώρισε και δεν δίστασε να πει στο φτωχό υπήκοόν του «Έχεις δίκαιο. Υπεράνω των επιθυμιών του Αυτοκράτορα οφείλει να ίσταται το δίκαιο».
Πολύ περισσότερο το έχουν κατανοήσει οι Αρχαίοι Έλληνες, οι οποίοι επεδίωκαν να κυβερνούνται οι Δήμοι, οι Πολιτείες τους, από τους Νόμους, προσπαθούσαν να ψηφίζουν Νόμους άριστους, κατά το δυνατό αγωνίζονταν υπέρ των Νόμων, των θεμελίων της Δημοκρατίας, η οποία ταυτίζεται με την έννοια της «Νομαρχίας» του ελεύθερου Κράτους. Τις αντιλήψεις, τις απόψεις του ελληνικού πνεύματος εκφράζει περιληπτικά ο θαυμάσιος και σοφός λόγος του Ηράκλειτου.
«Μάχεσθαι χρη τον Δήμον υπέρ του νόμου όκωσπερ τείχεος.» αυτό σημαίνει «Είναι ανάγκη ο λαός να μάχεται για την υπεράσπιση των νόμων όπως ακριβώς μάχεται προς υπεράσπιση του τείχους.»
Αυτό σημαίνει ακόμη ότι έχει χρέος και να εφαρμόζει ο Δήμος, ο Λαός, όλοι άρχοντες και αρχόμενοι τους νόμους με υποδειγματικό τρόπο τον οποίο έδειξε με τη διδαχή, αλλά και το παράδειγμά του ο σοφός Σωκράτης, η κορυφαία αυτή φυσιογνωμία της αρχαιότητος η οποία σημείωσε την παρουσία της, στη δημόσια μας ζωή με πλάγιο δρόμο τον τελευταίο καιρό.
Σε μια δίκη δικαστική τα περασμένα χρόνια, για κάποιους που είχαν κατηγορηθεί για παράβαση του τρομονόμου.
Ο δικηγόρος, ο κατήγορος επικαλέσθηκε το Σωκράτη, ο οποίος όταν ο Κρίτων του πρότεινε να δραπετεύσει απάντησε. Σε κάθε περίπτωση ο πολίτης πρέπει να υπακούει στους νόμους της πολιτείας, άσχετα δηλαδή αν είναι δίκαιοι ή άδικοι.
Ο Σωκράτης φυλακισμένος άδικα ως γνωστό και καταδικασμένος να πάρει το κώνειο, σαν αμοιβή στους οραματισμούς του, μπορεί αν το θέλει να δραπετεύσει από τη φυλακή και να ζήσει άνετα μακριά από την Αθήνα, αν αποδράσει από τη φυλακή, χάρη στην οικονομική και την πολιτική δύναμη του φίλου του και μαθητού του Κρίτωνα, ο οποίος και του το πρότεινε.
Αποκρούει όμως ο Σωκράτης την προσφορά του Κρίτωνα με πολλά θαυμάσια διατυπωμένα επιχειρήματα και διατυπώνει μερικά αθάνατα αξιώματα, όπως το γνωστό στους μεγαλύτερους.
«Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον, εστίν Πατρίς και σεμνότερον και αγνώτερον και εν μειζονι μοίρα και παρά Θεείς και παρ’ ανθρώποις, τοις νουν έχουσι, και η πειθεν, η ποιείν α αν κελεύει…..Αλλά και εν πολέμω και εν δικατηρίω και πανταχού ποιητέον α αν κελεύει, η πόλη και η Πατρίς.»
Ολόκληρη όμως η παράγραφος αυτή αποτελεί ένα καθρέπτη μοναδικής αξίας και για την Ελλάδα μας τη σημερινή, την οικουμένη.
Βέβαια η Δημοκρατία προσφέρει την πολυτέλεια να ψηφίζονται κάποτε νόμοι και στο «γόνατο» στο όνομα της πλειοψηφίας της Βουλής, την οποία εκπροσωπούν, ελάχιστοι εκπρόσωποί της, τις κάποιες μεταμεσονύχτιες ώρες. Αλλά και ο λαός και η τέταρτη εξουσία και προπαντός η Νομοθετική εξουσία χρειάζεται να εξασκούν όλη τους την επιρροή, ώστε να μη γίνεται κάτι τέτοιο.
Πρέπει όλοι να αγρυπνούν «ως τεταγμένοι εν φρουρά», για να μη ψηφίζονται κατά τρόπο βεβιασμένο ατελείς Νόμοι.
Αν δεν συμβεί αυτό να συντονίζουν τις πνευματικές τους προσπάθειες για την αναθεώρηση, τη βελτίωση ή την κατάργηση του κακού Νομοθετήματος.
Θα πρέπει οι Νόμοι να είναι σεβαστοί από όλους, από τον ανώτατο άρχοντα μέχρι τον τελευταίο πολίτη. Διαφορετικά το καράβι θα βουλιάξει.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ
