Γράφει η Χρυσάνθη
Νικολαϊδου – Θραψανιωτάκη
Καθηγήτρια – Φιλόλογος
Αυτό το τουρκικό γνωμικό πολλές φορές απεδείχθη ότι είναι πολύ επιτυχημένο. Καθώς μπορεί να εφαρμοσθεί γενικά, όπως επίσης εις κάθε χωριστή περίπτωση.
Ας το συνδέσουμε όμως με την πολιτική όπου όσες φορές έχει εφαρμοσθεί, τα αποτελέσματα υπήρξαν άκρως ικανοποιητικά και θεωρήθηκαν απολύτως επιτυχημένα.
Όλως τυχαία, μας έφθασε η πληροφορία ότι η Γερμανία της Μέρκελ μάλλον φαίνεται να έχει ενθαρρύνει την υπόθεση της δίωξης του επιπόλαιου Ισπανού δικαστή Μπαλτασάρ Γκαρθόν. Ο εν λόγω δικαστής είχε το θράσος να διατάξει έρευνα δια τις χιλιάδες φυλακίσεις και θανάτους, μεταξύ των οποίων και του ποιητή Λόρκα, εις την Ισπανία κατά την διακυβέρνηση της χώρας από τον Δικτάτορα Φράγκο.
Ας σημειωθεί όμως ότι ο άξιος κι επιφανής ηγέτης, εκκριθεί απαραίτητα να λάβει να ηνία της χώρας, την εποχή ακριβώς που ο Ισπανικός λαός εμαστίζετο από τις επιθέσεις των ερυθρών πρακτόρων της Μόσχας και η αναρχία όλο και διόγκωνε τον κίνδυνο διά εμφύλιο πόλεμο και αιματοχυσία. Ήταν ακριβώς η εποχή κατά την οποία δρούσε επικίνδυνα ο ποιητής Λόρκα και με τα γεμάτα από φλόγα προς εξέγερση και επανάσταση ποιήματα του αναστάτωνε και οδηγούσε τον λαό εις έκτροπα υπέρ των συμφερόντων της άρπαγης και αχόρταγης Ρωσίας.
Η οποία προωθούσε, όπως και σήμερα, τις προπαγάνδες της προκειμένου να επιβάλει εις τους λαούς τα επεκτατικά της σχέδια.
Ο Λόρκα, δεν ήταν μόνος, φυσικά, εις το έργο της εξάπλωσης της ερυθράς προπαγάνδας. Είχε μαζί του πολλούς σπουδαστές και ονειροπαρμένους φοιτητές πανεπιστημίων. Πολλούς ανώριμους πολιτικά και ανίδεους εθνικά νέους καθηγητές. Επιστήμονες κακοδιδαγμένους και ανισόρροπους, όπως και πολλούς σφυροδρέπανους εργάτες και αγρότες της ευπιστίας σε θεωρίες κομμουνιστικές του ερυθρού ολοκληρωτισμού, του απαίσχυντου ρωσικού, ιμπεριαλισμού.
Τι θα εστοίχιζε δηλαδή, εις την παρούσα τότε ικανή και ισχυρή ηγεσία, η εξολόθρευση ορισμένων αντεθνικών και κακοποιών στοιχείων προκειμένου να σωθεί η μεγάλη και επιβλητική παγκοσμίως χώρα της Ισπανίας; Αλίμονο εάν αυτή η ένδοξη χώρα της Ιβηρικής Χερσονήσου, το καμάρι της Ευρώπης παρεδίδετο εις τα χέρια της κομμουνιστικής θηριωδίας. Η οποία εις το πέρασμά της θα εσάρωνε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες που ευτυχώς την επρόλαβαν και καταλλήλως την αντιμετώπισαν. Όπως συνέβη εις την Ελλάδα όπου με ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις την συνέτριψαν κατά τα έτη 1944-1949 προκειμένου να την εκδιώξουν και να την απομακρύνουν από τα ελληνικά σύνορα.
Αν εξέλειπε η αποφασιστικότης των ηγετών, ο δε φόβος με την δειλία εγίνοντο κυρίαρχοι των εγκεφάλων τους, τότε θα υπολόγιζαν μόνο το πολιτικό κόστος προ των μεγάλων κινδύνων, ενώ πολλοί λαοί θα εχάνοντο και τα έθνη θα έσβυναν ολοσχερώς.
Η Ελλάδα διέρχεται σήμερα μία αρκετά επικίνδυνη καμπή της ιστορίας της. Όπου κυριαρχεί η ανευθυνότητα των πολιτικών, η ασυδοσία πολλών ανθρώπων της γνώσης και των επιστημών, όπως και η παντελής άγνοια και θρασύτης των πολιτών.
Μία αυστηρότερη διακυβέρνηση της χώρας κρίνεται ως απολύτως απαραίτητη.
Ας ευχηθούμε ότι οι επικείμενες εκλογές θα φέρουν τελικά μία κυβέρνηση, έστω και πολυκομματική, η οποία όμως κάτω από τον έλεγχο της Μεγάλης μας πατρίδας, της Ευρώπης, θα σταθεί ικανή να καθησυχάσει αυτόν τον ανήσυχο λαό και να τον πείσει ότι ακόμη και ο τελευταίος πολίτης πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες τους συνεργαζόμενος με την κυβέρνηση που αυτός εψήφισε.