Το Πολύφυτο επισκεφτήκαμε την Κυριακή, 30-3-2014, το απόγευμα, μετά από πρόσκληση της Εκκλησιαστικής Επιτροπής Πολυφύτου για ζητήματα που αφορούν στον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής.
Η διαδρομή προς το Πολύφυτο αυτή την εποχή, στην αρχή της Άνοιξης, πλάι στη μεγάλη λίμνη Αλιάκμονα-Πολυφύτου, στο φράγμα και στην υπόλοιπη διαδρομή με τις ημιανθισμένες αγριαπιδιές και τα άλλα φυσικά δέντρα, τα πλατάνια, τις αγριοτριανταφυλλιές, κερασιές, τσαπουρνιές με τα μικρά πράσινα φυλλαράκια που μόλις ξεπηδούν από τους βλαστούς τους, όλα μαζί σε μια ασύλληπτη σύνθεση ομορφιάς και συνύπαρξης, σου αναδεύει το αίσθημα της αισιοδοξίας για την καινούργια ζωή που έρχεται ξανά και ξανά στην κτίση. Όλα αποπνέουν τη χάρη του Θεού.
Αίσθημα αισιοδοξίας, που έχει την αναφορά του και στα ανθρώπινα για την άνοιξη και την αποκάλυψη της ομορφιάς στη σύνθεση και στη συνύπαρξη των προσώπων και των κοινωνιών τους εν Χριστώ.
Με την είσοδό μας στο Πολύφυτο αποκαλύφτηκε στα μάτια μας το ανθρώπινο δυναμικό, μια μικρή εργαζόμενη κυψέλη. Η Εκκλησιαστική Επιτροπή και ο Σύλλογος Πολυφυτιανών ‘’η Αγία Παρασκευή’’ είχαν την ωραία πρωτοβουλία.
Πολυφυτιανοί από τη Βέροια, την Πιερία, την Κοζάνη, το Βελβεντό, 27 άνθρωποι συνολικά, ήρθαν στο χωριό τους για να το περιποιηθούν, να το φροντίσουν, να κόψουν τα χόρτα και τα κλαδιά των θάμνων από τα πλαϊνά των δρόμων, να κλαδέψουν τα δέντρα και όλα τα καλλωπιστικά, να ανυψώσουν τα πεσμένα και να τα στηρίξουν, να βάψουν και να διορθώσουν τα ξεφτισμένα και τις ζημιές στα κτίσματα, να καθαρίσουν την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής και το παλιό σχολείο που λειτουργεί πια ως ξενώνας.
Χτυπήσαμε την καμπάνα, συναχτήκαμε όλοι στο Ναό και διαβάσαμε τον Κατανυκτικό της Κυριακής. Εργαζόμαστε στο αμπέλι του Θεού και επιζητούμε την κοινωνία μας με το πρόσωπό Του, έξω από αυτήν καταρρέουμε: ‘’Ο τον αμπελώνα φυτεύσας, και τους εργάτας καλέσας, εγγύς υπάρχει Σωτήρ…’’ (Απόστιχο, Δ’ Κυριακής των Νηστειών εσπέρας). ‘’Μη αποστρέψεις το πρόσωπόν σου από του παιδός σου, ότι θλίβομαι..’’. Αναλύσαμε στο εκκλησίασμα διάφορα αγιολογικά θέματα με ερωτήσεις. Η μικρή Χριστίνα Κομπατσιάρη (μαθήτρια της Ε’ τάξης του Δημοτικού Σχολείου Κολινδρού Πιερίας) έκανε πολύ καλές ερωτήσεις. Εύγε.
Επισκεφτήκαμε το Σχολείο. Οι γυναίκες μαγείρεψαν και μας πρόσφεραν ζεστή φασολάδα, χορτοσαλάτα και τσίπουρο.
Στη συζήτηση είδαμε την αγάπη και το σεβασμό των Πολυφυτιανών για τον παλιό δάσκαλό τους το Νίκο Δαλαμπή από το Βελβεντό. ‘’Ήταν πολύ καλός δάσκαλος’’, έλεγαν όλοι, ‘’υπήρξαμε μαθητές του. Το σχολείο τότε είχε γύρω στους 40 μαθητές και ήταν μονοθέσιο. Ήταν δάσκαλος στο χωριό μας το 1952 και μετά. Μας μάθαινε να αγαπούμε την εκκλησία και την πατρίδα. Σ’ αυτόν οφείλουμε το Σχολείο που έχουμε. Αυτός το έκανε. Είναι ο ιδρυτής του Σχολείου. Δεν είχαμε Σχολείο. Ο δάσκαλος, ο Νίκος ο Δαλαμπής πήρε την πρωτοβουλία για να χτιστεί το σχολείο, αυτός έδωσε θάρρος στον πρόεδρο Αστέριο Μαρκόπουλο κι αυτός τον στήριξε σε όλα, του έγραφε τα έγγραφα, ήταν ο εμψυχωτής στην προσωπική εργασία για να χτιστεί το σχολείο. Τον ευχαριστούμε πολύ το δάσκαλο’’. Αυτά μου είπαν για το δάσκαλο Νίκο Δαλαμπή, που κι εγώ τον είχα δάσκαλο στο Δημοτικό Σχολείο Βελβεντού, οι Πολυφυτιανοί μαθητές του: Γεώργιος Μαρκόπουλος, Σάββας Σκηπητάρης, Λεωνίδας Βρακόπουλος, Νικόλαος Παπαντώνης και Αθανάσιος Σκηπητάρης.
Οι Πολυφυτιανοί έχουν διασκορπιστεί: στην Καστανιά Πιερίας 78 σπίτια, Βεργίνα 16 σπίτια, Βέροια 12, Βελβεντό 2, Κοζάνη 7, Θεσσαλονίκη 12, Αθήνα 2 και άλλα στη Γερμανία και στην Αυστραλία. Τα γνωρίζουν, τα απαριθμούν με άνεση, σαν να τα έχουν γραμμένα μπροστά τους. Είναι η αγάπη που τους συνέχει. Μιλάνε όλοι με απόλυτο σεβασμό για την Αγία Παρασκευή.
Πολύφυτο, 30.3.2014. Εθελοντές: Λεωνίδας Βρακόπουλος, Γεώργιος Μαρκόπουλος πρόεδρος του συλλόγου, Σάββας Σκηπητάρης, Ευθύμιος Σεραφείμ, Χρήστος Βουλγαρόπουλος, Ευάγγελος Τσιάμης, Αστέριος Σεραφείμ, Αθανάσιος Μαρκόπουλος, Αθανάσιος Σηπητάρης, Πέτρος Ραφαήλ, Γεώργιος Σκηπητάρης, Γρηγόριος Μπγιάλας, Ιωάννης Τσιάμης, Νικόλαος Παπαντώνης, Χριστίνα Κομπατσιάρη μαθήτρια Ε’ Δημοτικού Κολινδρού και άλλοι.
π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας παπαδάσκαλος
31-3-2014
