Οι άνθρωποι επένδυσαν πολλά στην λογική και την πρόοδο που προορίζονταν να προστατέψουν τον άνθρωπο από την εκμετάλλευση και την καταπίεση. Η λογική όμως έγινε μια νέα μορφή καταπίεσης και η πρόοδος μια δύναμη που ακρωτηρίασε τον άνθρωπο. Εκατομμύρια τουφεκισμένοι , φυλακισμένοι , αποκτηνωμένοι δεν αισθάνονται (χωρίς αμφιβολία) ότι άξιζε τον κόπο για να είναι χαρούμενοι στα οστεοφυλάκια τους. Τους κάνανε αγάλματα τους τίμησαν και περισσότερο τους χρησιμοποιήσανε άνθρωποι και κόμματα. Ας μην συνεχίζουμε να κάνουμε μισές επαναστάσεις γιατί έτσι πάντα σκάβουμε τον τάφο μας. Το τοίχος της εξουσίας είναι τεράστιο, τρυπήματα πολλά , μονάχα μια κραυγή ίσως να το κάνει να το δούμε συντρίμμια μπροστά μας. Η κραυγή όμως πρέπει να γίνει σκέψη , αυτή που μαζί με τον στοχασμό κουράσθηκαν και εξαντλήθηκαν τα τελευταία χρόνια στους περισσότερους.
Ο πραγμοποιημένος άνθρωπος ζούσε με ευφοριόμετρο και νευρόμετρο. Δύσκολος είναι ο ορισμός του ανθρώπου αλλά η τιμή του εύκολη. Η εξουσία το ξέρει. Η ελπίδα είναι το χαλινάρι της υποταγής. Η συνείδηση που έχει περιοριστεί σε συνείδηση καταναγκασμών ειναι ο προθάλαμος του θανάτου. Η απόγνωση της συνείδησης κάνει τους δολοφόνους της τάξης , η συνείδηση της απόγνωσης τους δολοφόνους της αταξίας. Δεν φτάνει να αρνιέσαι την βία του “απροσάρμοστου”αλλά εξίσου και την προσαρμογή στην βία του κόσμου.
Για να μην γίνει η στάχτη κανόνας της φωτιάς. Κάθε πρόσκληση για παραγωγικότητα στις συνθήκες που έχει διαμορφώση ο καπιταλισμός και η σοβιετικοποιημένη οικονομία είναι πρόσκληση για σκλαβιά. Οι άνθρωποι όμως θέλουν να ζήσουν όχι μονάχα να επιζήσουν. Υπάρχουν 100 τουλάχιστον τρόποι να είσαι με την εξουσία. Ατομικισμός , αλκοολισμός , πλουτισμός , καταναλωτισμός , κολεκτιβισμός. Στο βασίλειο της κατανάλωσης ο πολίτης είναι βασιλιάς. Δημοκρατική βασιλεία , ισότητα στην κατανάλωση. Οι ορθολογιστές και οι ταχυδακτυλουργοί της οικονομίας δημιούργησαν την ισχυρότερη δικτατορία του χρήματος. Η αδυναμία της ζωής είναι εγγυημένη με τέτοιον κυνισμό. Η γνώση που έχουμε για την ζωή είναι η γνώση για μια ραγισμένη ζωή. Οι λέξεις βρίσκονται στα σύνορα της θέλησης για ζωή και της καταστολής της , η χρησιμοποίηση τους καθορίζει το νόημα τους . Σκέψη και δράση , θεωρία και πράξη ,φανταστικό και πραγματικό λαθεμένη διχοτόμηση. Ο κόσμος του ψευδούς και ο πραγματικός κόσμος. Σκοτώνουμε και σκοτωνόμαστε να μην το ξεχνάμε. Απάνθρωπο δημιούργημα της αυθόρμητης ανθρωπιάς , η εξουσία είναι σήμερα απάνθρωπη απαγόρευση δημιουργίας. Πρέπει να επεκτείνουμε τις στιγμές της αλήθειας-αντίστασης στο ψεύδος , γενικά ως παγόβουνα να καταποντίσουν τους τιτανικούς του ψεύδους. Όπου η επικοινωνία πασχίζει να γίνει αληθινή , η παρεξήγηση δεν είναι έγκλημα. Ποιοι θα μας ξελογιάσουν τότε ; Οι δήθεν προοδευτικοί ή οι συντηρητικοί που η διαφορά τους είναι αν συντρίψουν τον άνθρωπο με ρόπαλα ή ανταμοιβές .
Αλλάζουμε αυτοκίνητα , μόδα , έπιπλα για να μην αλλάξουμε ριζικά τη ζωή μας , για να την κάνουμε αληθινή και τώρα καλούμαστε πάλι να αλλάξουμε , να γυρίσουμε δηλαδή στο παρελθόν το οποίο θα το ονομάσουμε μέλλον ; Όταν η χαρά κρατάει την καρδία ενός λαού δεν υπάρχει ούτε αρχηγός ούτε πονηρός να την κυριέψει . Εάν ρημάξει η χαρά μπορεί κάποιος να γίνει κύριος των επαναστατημένων μαζών. Όχι μάταιους καβγάδες , όχι άχρηστες χωρίς στοχασμό συζητήσεις μόνο για το τομάρι μας , αλλά βαθιά σκέψη για το μέλλον , όχι ρητορείες ,όχι συμπόσια ,όχι εβδομάδες “μαρξιστικής” σκέψης . Όταν χρειαστεί να κτυπήσεις για να ελευθερωθείς πραγματικά , η φύσις σου κτυπά του “σκοτωμού”. Σ’αυτούς που θέλουν βρυκόλακες σωτήρες σαν τον Παπαδόπουλο , Χίτλερ , Στάλιν και άλλους ας πετάξουμε την αφέλεια , το χιούμορ , την αποστασιοποίηση μήπως και βοηθήσουμε να αφυπνισθούν και ανακαλύψουν τις συνθήκες του διαλόγου. Η μόνη θεραπεία είναι να αυξήσουμε την δόση ριζοσπαστικότητας για να γίνουμε φυσιολογικοί άνθρωποι.
Χρόνος πέραν της φυσικής και των μαθηματικών είναι η φθορά της προσαρμογής στην οποία πρέπει να διαλυθεί ο άνθρωπος κάθε φορά που που αποτυγχάνει να μεταβάλει τον κόσμο. Οι περισσότεροι άνθρωποι ζούν σαν υπνοβάτες μοιρασμένοι ανάμεσα στον φόβο και στην επιθυμία να ξυπνήσουν. Πρέπει να διώξουμε τον φόβο και να αυξήσουμε την επιθυμία να ξυπνήσουμε. Μην κάνουμε τον χρόνο γιγάντια τανάλια με την οποία η εξουσία θα μας κάνει τα μέτρα της προοπτικής της. Δεν “πεθαίνουμε” επειδή πρέπει να “πεθάνουμε” , “πεθαίνουμε” επειδή είναι έθιμο με το οποίο έχει δεθεί η συνείδηση πως κάποια μέρα << Είσαι αδύναμος πρέπει να “γεράσεις” πρέπει να “πεθάνεις”>> και αυτό μας γεμίζει φόβο κοιμίζουμε την συνείδηση και προσαρμόζουμε τον κόσμο σ’αυτό που δημιουργεί η εξουσία. Η καταναλωτική κοινωνία μας πηγαίνει στα πρόωρα γεράματα. Δεν μας μένει παρά η συνείδηση ότι ήρθαμε πολύ νωρίς γι’αυτό και περιφρονούμε το μέλλον πέρα απο μας που θεωρούμαστε ήδη νεκροί. Η επιβίωση είναι το μη ξεπέρασμα που έχει γίνει αβίωτο. Ο πολιτισμός της συλλογικής επιβίωσης πολλαπλασιάζει τους νεκρούς χρόνους της ατομικής ζωής , έτσι το ποσοστό του θανάτου κινδυνεύει να κυριέψει την ίδια την συλλογική επιβίωση. Ας κάνουμε λοιπόν την μανία της συλλογικής αυτοκαταστροφής (επιβίωσης) σε μανία για την ΖΩΉ . ¨Ένας κόσμος που καταδικάζεται σε θάνατο από αναιμική ΖΩΉ είναι αναγκασμένος να διαδώσει την αιμοχαρία. Αν ρίχνεις κενό δεν γεμίζεις το κενό. Να εξαφανίσουμε τις αιτίες της ανθρώπινης απελπισίας. Το σχέδιο της ατομικής ελευθερίας το διέφθειρε ο φιλελευθερισμός , το σχέδιο της συλλογικής ελευθερίας το διέφθειρε ο σοσιαλισμός , το σχέδιο της ανακάλυψης της φύσης του ανθρώπου το διέφθειρε ο φασισμός , το σχέδιο του ολόπλευρου ανθρώπου το διέφθειραν οι εφαρμογές της μαρξιστικής ιδεολογίας. Υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στον αγώνα για την ζωή και τον αγώνα για να μην πεθάνεις. Οι εξεγέρσεις της επιβίωσης καλουπώνονται με βάση τους κανόνες του θανάτου. Ο εξεγερμένος που δεν έχει ορίζοντα άλλον απο τον τοίχο των καταναγκασμών κινδυνεύει να σπάσει πάνω του το γκρεμισμένο τοίχος της εξέγερσης του. Οι αφοσιωμένοι στους συμβιβασμούς δεν έχουν δόξα επειδή σε κάποιο σημείο είναι ακέραιοι. Δεν χρησιμοποιείς την δύναμη της ελευθερίας προς όφελος της ανελευθερίας γίνεσαι περισσότερο δούλος.
Δεν είμαι μηδενιστής γιατί χώρος αυτός δεν έχει ούτε κίνηση , ούτε διαλεκτική , αρνείται το κοινωνικό από το ατομικό άρα και το ατομικό από το κοινωνικό. Έχω όμως την επιθυμία να καταγγείλω τα αίτια που η πολιτική δεν λύνει τα προβλήματα των ανθρώπων , τα οποία και ορίζουν τον ρόλο της δυστυχώς . Ο μηδενισμός είναι αντεπαναστατικός. Η σκέψη όμως δημιουργεί και επιταχύνει την κίνηση και είναι προεπαναστατική. Σκέψη είναι το πιο ευαίσθητο τμήμα λειτουργίας του νου και για να ευδοκιμήσει χρειάζεται το γόνιμο έδαφος της ελευθερίας για να αναπτυχθεί. Η ελευθερία της σκέψης-δημιουργίας είναι ο καρπός που θα σκίσει το κέλυφος του παλιού και το φως της εξουσίας θα λιγοστέψει. Ο κόσμος ήταν πάντα μια Γεωμετρία και η σκέψη χρειάζεται τα εργαλεία της Μαθηματικής επιστήμης. Κάτω από ποια γωνία και με ποια προοπτική οφείλουν να βλέπουν οι άνθρωποι να κουβεντιάζουν και να εκπροσωπούνται. Το ποιοτικό είναι η επικυρωμένη παρουσία του δημιουργικού αυθορμητισμού. Αυθορμητισμός είναι τρόπος ύπαρξης της δημιουργικότητας , είναι η ολοκλήρωση της ριζοσπαστικής θεωρίας , κατεξοχήν επαναστατική χειρονομία. Ότι έσπειρε η παραγωγική κοινωνία το θέριζε η δικτατορία του καταναλωτισμού.
Η αστική εξουσία τράφηκε απο την φεουδαρχική εξουσία. Ο αφέντης- τύραννος κυριάρχησε σύμφωνα με την θέληση για ισχύ. Ο καπιταλιστής με τους νόμους κέρδους και ο κυβερνητικός με σχέδιο για οργάνωση. Ο πρώτος είναι αυθαίρετος , ο δεύτερος παριστάνει τον δίκαιο και ο τρίτος ρητορεύει για λογική και αντικειμενικότητα. Να παράγουμε λοιπόν μόνοι μας. Διαφορετικά η παλιά τάξη πραγμάτων θα πέσει στα κεφάλια των κατεδαφιστών της. Πρέπει να καταστρέψουμε την κοινωνική οθόνη που αλλοτριώνει το βλέμμα μας στον κόσμο. Σ’έναν κόσμο που όλα είναι ζωντανά , τα δέντρα , τα φυτά , τα ποτάμια , οι λίμνες , οι πέτρες δεν υπάρχουν σημεία για παθητική θεώρηση. Αυτοί που κυβερνούν τον κόσμο με πλαστικό χρήμα και δύναμη δεν θέλουν να χαιρόμαστε , να αγαπιόμαστε , να έχουμε εμπιστοσύνη. Όλα όμως γύρω μας μιλούν για χαρά. Έτρεχα σήμερα 3 ώρες μες το χιόνι και ένιωθα έκσταση. Ο χώρος είναι ένα σημείο στη γραμμή του χρόνου στη μηχανή που μεταλλάζει το μέλλον στο παρελθόν. Οι οικονομικές επιταγές κάνουν τον καθένα ζωντανό χρονόμετρο. Ο χρόνος εμπόρευμα. Ο χώρος επιβίωση. Ο χρόνος ελέγχει τον βιωμένο χρόνο. Ο χώρος της ατομικής ζωής δεν είναι καθαρός χώρος και χρόνος που τον παρασύρει δεν είναι καθαρή χρονικότητα. Ο βιωμένος χώρος θα μπορούσε να είναι ένα μικρό σύμπαν από πλούσια δημιουργικότητα , όνειρα , επιθυμίες. Για την εξουσία ο εχθρός νούμερο ΈΝΑ είναι η ατομική δημιουργικότητα που διαχέεται ελεύθερα. Έτσι αλλάζουμε τον παρελθοντικό μέλλοντα κάνοντας τον στο παρόν τον χρόνο μορφή αντίληψης του πνεύματος. Φτάνει μονάχα μια ριζική αλλαγή στο παρόν. Μονάχα το παρόν μπορεί να είναι ολικό, ένα σημείο με απίστευτη πυκνότητα. Τι άλλο να είναι η επαναστατική στιγμή εάν όχι αιώνια νεότητα. Μία μέρα φως είναι χιλιάδες χρόνια στον κόσμο.
Κανένας δεν αμφισβήτησε ποτέ την έγνοια των ανθρώπων για τροφή , κατοικία , φροντίδα , προστασία από κακοκαιρίες και αναποδιές. Οι ατέλειες όμως της τεχνικής που έλυναν οι άνθρωποι τις έγνοιες τους αυτές έγιναν και κοινωνική ατέλεια. Η μη επικοινωνία μπορεί να συγκριθεί με την αποτυχία ενός επαναστατικού κινήματος. Κάθε φίλος μου πρέπει να είναι μια συλλογικότητα που θα πάψει να αγνοεί τον εαυτό της,
Το πάθος για δημιουργία θεμελιώνει το σχέδιο πραγμάτωσης.
Το πάθος για τον έρωτα θεμελιώνει το σχέδια της επικοινωνίας.
Το πάθος για το παιχνίδι θεμελιώνει το σχέδιο της συμμετοχής.
Αποσυνδεμένα τα τρία ενισχύουν την κατασταλτική ενότητα της εξουσίας.
Ο κόσμος του λειψού και ανολοκλήρωτου , είναι ο κόσμος της μόνιμης κρίσης. Τι θα ήταν μια κοινωνία χωρίς νεύρωση; Θα ήταν μια ατελείωτη γιορτή.
Εάν εννοούσαμε ως εξέλιξη μια διαδικασία εξανθρωπισμού και συνεχούς ευαισθητοποίησης και οι αξίες ως πιο εκλεπτυσμένες ευαισθησίες που ανέπτυξε και στη συνέχεια κωδικοποίησε και θεσμοποίησε , θα ήταν μια έναρθρη και εξωτερικευμένη μορφή συνείδησης.
Η ζωή είναι αυτο-υπερβατική , ανεξάντλητη , ασύλληπτα πολυμήχανη. Να συνεργασθούμε μαζί της για να ξεπεράσουμε τα άσχημα εμπόδια. Η ζωή θα θριαμβεύσει γιατί είναι δυνατότερη απ’όλες τις επιμέρους εκδηλώσεις της. Να γίνουμε γεωργοί του σύμπαντος το πρωί , ποιητές του σύμπαντος και της ζωής το απόγευμα , και μαθηματικοί και αυθεντικοί φιλόσοφοι το βράδυ. Να κάνουμε έτσι την ζωή υπέρ-βιολογική. Να αποκτήσουμε σοφία σαν να θέλαμε να σμιλέψουμε στο μάρμαρο το “το εσωτερικό” του ανθρώπου. Οι στιγμιαίες λύσεις του συστήματος λύσεων είναι πρόχειρες και μακροπρόθεσμα επιφέρουν κακές συνέπειες. Εάν στηριχτούμε σ’αυτές θα γίνουν δεκανίκια. Η ζωή πάνω σε δεκανίκια δεν είναι αληθινή ζωή.
Το κενό κερδίζει ασταμάτητα έδαφος δημιούργησε την “ελευθερία” της απάθειας και την “ευτυχία” μες τη παθητικότητα. Το κενό όμως δεν γεμίζει με κενό. Στην καταστροφή της Σμύρνης άνθρωποι καίγονταν , πνίγονταν και τα πλοία των μεγάλων δυνάμεων κοιτούσαν αδιάφορα και παρέμεναν ουδέτερα. Οι αγωνιστές του 21 κλείστηκαν στην φυλακή. Οι αγωνιστές του 40 νίκησαν αλλά υποδουλώθηκαν. Πολιτικοί χρησιμοποιούν υψηλές έννοιες για να συγκαλύψουν και να δικαιώσουν τις αισχρότερες επιχειρήσεις. Τώρα παζαρεύουν σωσμένοι στη στεριά εάν θα σώσουν έναν υπερήφανο λαό που τον έριξαν στην θάλασσα εάν τον σώσουν από τον πνιγμό , παρότι μας περιτριγυρίζει θάλασσα δυστυχώς δεν μάθαμε κολύμπι. Ακούω συνεχώς με την λογική του επείγοντος να μας ζητούν να πέφτουμε συνεχώς στην θάλασσα. Η συνείδηση όμως του επείγοντος
είναι μια μορφή πανικού. Ο πανικός είναι ικανός να κορέσει τις απαράδεκτες απαιτήσεις. Κάθε όμως αυτονομία είναι μια προεπαναστατική στάση . Αυτές δημιουργούν τις τρύπες στους τοίχους της εξουσίας. Οι εξουσίες δεν έχουν την δυνατότητα να συζητούν. επιβάλλουν. Οι εξουσίες δεν επιδέχονται αντίρρηση. Που να φύγουμε; Και γιατί να φύγουμε; Γιατί να απαρνηθούμε την ευθύνη που φέρνει τόση τιμή; Όλα παρακινούν προς την δράση όχι προς την αδράνεια , όλα δικαιολογούν την συμμετοχή όχι την απομάκρυνση. Είναι πολύ εύκολο να καταριόμαστε αλλά δεν είναι ωφέλιμο. Ίσως ποτέ άλλοτε η συνείδηση του χρέους προς τον εαυτό μας , προς τους άλλους και σ’αυτούς που θα ‘ρθουν να μην ήταν όσο σήμερα απαραίτητη. Ζούμε την εποχή της μεγάλης ευθύνης , γιατί το ξέρουμε πως ότι οικοδομηθεί ή ότι ξεθεμελιωθεί θα χρειαστεί και την δική μας προσπάθεια. Δεν έφυγαν όλοι από την Κωνσταντινούπολη , ούτε από τον πόντο και την Μικρά Ασία τους άφησαν στην τύχη τους , ήθελαν να τους ξεχάσουν. Άνθρωποι χωρίς αληθινή παιδεία, χωρίς πνευματικές ρίζες, προχειρόλογοι , αισθητικά αγύμναστοι , άγλωσσοι, γεμάτοι ανυποληψία , αλαζονικής αμάθειας , χωρίς ικανότητες μαθηματικών λογισμών. Λογαριάζουν για μας και έχουν καταπλημμυρίσει τους πολιτικούς μας ευφραστές σε όλα τα επίπεδα. Όλη η ιστορία των ανθρώπινων προβλημάτων πηγάζει απο την χρησιμοποίηση της βίας. Ο καταναγκασμός δεν κάνει διάλογο προστάζει μονάχα. Και όταν θέλει να δικαιολογηθεί χρησιμοποιεί ένα σύνθημα ένα σκιάχτρο. Είμαστε είτε το θέλουμε είτε όχι μια ολόκληρη περιπέτεια που πορεύεται μέσα στις Συμπλιγάδες των ιστορικών περιστατικών. Κανένας λαός δεν θέλει να αυτοκτονήσει. Πολλοί λαοί χάθηκαν. Ο Ελληνισμός δεν ανήκει σε αυτούς. Ο Ελληνισμός είναι πολλά μαζί , είναι μια ιδιότυπη παρουσία , αρετή του είναι που δεν κοιμάται. Λαγοκοιμάται , ενεδρεύει, ανανεώνεται. Η κληρονομιά του τεράστια σε βάθος και πλάτος. Μετέφερε το αρχαίο πνεύμα στον ευρωπαϊκό μεσαίωνα. Είναι η βάση όλων των επιστημών, επικύρωσε τους άλλους λαούς , τους βοήθησε να βρούν τον δρόμο τους. Βοήθησε την Αναγέννηση,
Δεν πρέπει να χάσουμε την ψυχραιμία μας. Ποτέ δεν είχαμε τέτοιου είδους επιδρομή. Είναι και οι άλλοι λαοί στην κόψη του ξυραφιού. Παντού οι άνθρωποι δοκιμάζονται. Θα βρούμε όμως την πατημασιά μας. Βλέπω ανθρώπους που στα μάτια τους έχουν την έκφραση ενός κυνηγημένου ζώου.
Η ζωή δεν προάγεται από πανικόβλητους , χωρίς εσωτερική σταθερότητα , εσωτερική γαλήνη.
Είναι πολλά πράγματα που περιμένουν την επινοητικότητα μας, την αντοχή μας, την πρωτοβουλία μας και την αμάραντη πνευματικότητα μας. Η ιστορία του Ελληνισμού είναι ιστορία πνεύματος. Σήμερα έχουμε ανάπηρη παιδεία. Η προκοπή μας θα αρχίσει όταν απαλλαγούμε από το σύμπλεγμα κατωτερότητας στον τεχνολογικό κόσμο του χρήματος.
Είμαστε κάτι περισσότερο απ’ότι φαινόμαστε πως είμαστε. Αρκεί να αφήσουν αυτούς που πραγματικά έχουν να δείξουν κάτι ως Έλληνες. Γιατί μόνο στην Ελλάδα απ’όλες τις χώρες του κόσμου συκοφαντήθηκε τόσο πολύ ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός.
Δεν βαρεθήκατε Έλληνες την <<Ψωμοζητεία>>; γιατί να πάρω το ψέμα τους και να το κάνω <<άρτον ζωής >>;
Ας γίνουμε ξανά υπεύθυνοι ως Έλληνες για μια ακόμη Αναγέννηση. Να επανελληνισθούμε είναι ο μόνος δρόμος, για να ξανασυναντηθούμε με τους άλλους λαούς του πλανήτη. Να γίνουμε άξιοι να μας λογαριάζουν , να γίνουμε χρήσιμοι για τους άλλους άρα και για τον εαυτό μας,
Ο στοχαστικός άνθρωπος είναι αυτός που σταυρώνετε και έχει βάλει όλα τα προβλήματα μπροστά του και προσπαθεί σαν τον μαθηματικό να τα επιλύσει. Η άρνηση στον κακό εαυτό μας να γίνει λίπασμα για γόνιμη σπορά.
Οι κλειστές θάλασσες είναι βολικές αλλά καταντούν τέλματα και η ζωή που βρίσκεται μέσα της αρρωσταίνει. Ας αποφασίσουμε να αντιμετωπίσουμε το ανοιχτό πέλαγος.
Η ΕΛΛΑΔΑ είναι ένα χωράφι ανόργωτο. Να το ξεχερσώσουμε και μαζί να ξεχερσώσουμε τον εαυτό μας. Έχουμε τα κληρονομικά μας εργαλεία.
ΜΑΥΡΙΔΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ
Email: theodmau@yahoo.gr