Εσέβαμε ‘ς ση μαγαράν, ‘ς σα σκοτεινά τρυπία,
‘κ’ εξέρουμε ’ ν’ εβγαίνουμε, εχάσαμ’ τα σκοινία.
‘Σ σ’ αοίκον μαυροσκότεινον τρυπίν ποιος εσέβεν,
εγέντον στούδια και πετσίν , αγίασεν κ’ εξέβεν.
Τα τσόπες ετρυπαίθανε, άλλο ‘κ’ είναι παράδας
κι ο κόσμον όλεν κάμν’ και ζει με τα μετσιτιάδας.
Τ’ οσπίτια πα θα παίρν’ ατά, ντο είναι χρεωμένα
κι ας έχνε τρία κάμαρας, τουλάπια γουρεμένα.
Ο κόσμον εσασούρεψεν ας σην οικονομίαν,
έναν χασλούχ ‘κ’ ευρίεται, να πάει ΄ς σην εγκλεσίαν.
Άντσαχ χαρεντερίεται με τα παχέα λόγια,
ντο λέει το ΄΄τελεβίζιον΄΄ για ανώγια και κατώγια.
Ντο εύραν’ το περίσσευμαν ‘κ’ εξέρνε ντο θ’ εφτάγν α,
΄΄θα δίγν ατό τοι εφτωχούς και τη χέραν τη μάναν.΄΄
Παράδας ‘κ’ ευρισκούντανε κι ατοίν λένε, πως είναι
κι όντες πάνε ‘ς σην Άγγελαν, μαύρα διακρόπα χύν’νε.
Εποίκανε τη σερμαγιάν , μέτρεσαν πολλά λύρας
και ο κόσμον ελύσσαξεν ας σα πολλά τα πείνας.
Εκόπεν ας σην καφενέν και ας σα μαγαζία,
αν κόφκεται κι ας σον μπακάλ’, θα χάται τεμελία.
Βερεσιάν, βερεσιάν, ο μπακάλτς πα ‘κι θέλ’ ‘σε,
αν ‘κι πλερώντς το χρέος σης, ΄΄πας κεπεζέν΄΄
εφτάει ‘σε.
Aς τερούμε, πώς θα εβγαίνουμ’ ας σην μαγαράν,
τα παράδας ‘κι κανείνταν νε τα δανεικά.
Όλεν ο κόσμον κάμν’ και ζει,, και άλλ’ τρώνε και πίν’νε
Ατοίν, ντ’ εποίκαν την κεσέν, τιδέν οπίς’ ‘κι αφήν’νε.
Άμον το σαράντα έναν να έρθεν οπίσ’!
Με ξερόν ψωμίν θα ζούμε κι άναλον χαβίτζ’!..
Λεξιλόγιο: Μαγαρά= τούνελ- Σπήλαιο. Μετσιτιάδας= Ασημένια τουρκικό νόμισμα. Εσασούρεψεν= Σάστισε. Χασλούχ’= χαρτζιλίκι. Τεμελία= συθέμελα. Φράση ( πάς κεπεζέν) = ξευτελίζε. Κεσέ- κομπόδεμα. Χαβίτσ’= ποντιακό λιτό φαγητό
