Σ’ αυτή την εποχή που βρεθήκαμε, μεγάλη δυστυχία στον κόσμο! …
Ο παράς, δεν ξέρω πού πάει και χώνεται, και δε βγαίνει στο μεϊντάνι …
Οψέ καλά εζήναμε
οσήμερον ντ’ εφτάμε;
Εσέβε ‘μας έναν βούϊ βούϊ
για τον κρεμόν θα πάμε.
Εϊ κιτί κόσμε, έρημε,
πόσα κι άλλο θα σύρεις;
Τα χρέητα σ’ ‘ς σο κιντίν απάν
σύρνε ‘ς σο κατωθύρ’ ι σ’
Τον βίο σ’ τέρ’ κι ωρίασον,
ποίσον τη λογαρίαν
τα καλοσύνιας, ντ’ είδαμε,
θ’ εβγάλν’ ας’ σα μυτία.
Ο κόσμον, ο χιλιάκλερον
‘ς σον κόλον παίρ’ νεφέσ’,
εχάσεν τη σειράν αθες ,
τη κουβαρί το έχ’.
Και τα παιδία, τ’ άχαρα
‘κ’ εξέρνε, ντο ν’ εφτάνε,
απές να στέκ’νε ‘κ’ επορούν
και ν έξ’ κακοπεράν’νε.
‘Πέραν τη στράταν, το μακρύν,
ντο πάει’ς σην ξενητίαν
σύρνε οπίς μαύρον λιθάρ’
‘ς σ’ εμάς αφήν’νε υείαν.
Έρθεν η ώρα, τ’ άκλερον,
εμείς πα να πονούμε.
‘ς σα έργατά μουν νε κερέν
ολίγον να πληρούμες
Στο σατυρικό πολιτικό κείμενο καταγράφω φράσεις από την λαϊκή γνωμική φρασεολογία, που τείνουν να χαθούν.
Απλά τις επαναφέρω για να θυμηθούμε πόσο γλαφυρή και περιφραστική είναι η ποντιακή γλώσσα, όπως και η αρχαία ελληνική .
Φράσεις: εσέβε ‘μας έναν βούϊ βούϊ = μας μπήκαν ψήλοι στ’ αφτιά ,υποψιαστήκαμε.
Για τον κρεμόν θα πάμε = πάμε για αδιέξοδο , την καταστροφή.
Έϊ κιτί κόσμε = άπονε κόσμε , κόσμε τι τραβάς. Θ’ εβγάλ’νε ας σα μυτία = θα σου τα ανταποδώσουν με τον χειρότερο τρόπο. Ας σον κόλον πέρ’ νεφέσ’ = βρίσκεται σε απελπιστική οικονομική κατάσταση. Εχάσεν τη κουβαρί το έχ’= έχασε τον οικονομικό έλεγχο ,το κουμάντο. Σύρνε μαύρον λιθάρ’ = φεύγουν για πάντα, δεν θα ξαναγυρίσουν. ‘ς σ’ έργατα κερέν = ανταπόδοση δικαίου, από την κοινωνία και το Θεό.
