Δέν έδωσες πνοή στα φώτα της ανάλαμπης σου αντάυγειας απο χρώματα του βαθερού σείσειμου ενός γυρισμού που παραδόθηκε στη στράτα του απόξενου ορίζοντα.
Η παντοτινή σου απουσία στο δρόμο που χάραξες να κομπάσεις στην ζωή σου ,τα έγνεψες με το αντίο στο παρελθόν.
Μόνο απο το απυρόχρωμο καταιγισμένο γέυμα σου ,άδραξες τον πηγαιμό σου σε ένα άγνωστο βάθρο του απύθμενου.
Ο λόγος σου ακριβής να τρομάζει τον επισκέπτη του σμικρυμένου βαδίσματος σου μακριά απο την θέα του πολιτισμικού.
Μόνο έμεινε η πορεία της ατεγκτης σου ανεμελιάς.
Νίκος Τοπούζης
