Γράφει ο Δημήτρης
Χρ. Βλαχοπάνος
«Αν δε συμβεί ή να κυβερνήσουν στις πολιτείες οι φιλόσοφοι ή να ασχοληθούν με τη φιλοσοφία, ανυστερόβουλα και άξια, αυτοί τους οποίους τώρα τους αποκαλούν βασιλιάδες και άρχοντες, δε θα ’χουν τελειωμό οι συμφορές για τις πολιτείες».
Πλάτωνος Πολιτεία [473d]
Μέσα Ιουνίου 1822 ο Α. Μαυροκορδάτος, φιλοδοξώντας, μαζί με τις πολιτικές, να κερδίσει και στρατιωτικές δάφνες και ονομάζοντας τον εαυτό του στρατάρχη, ζηλεύοντας τη δόξα του Γεωργίου Ουάσιγκτον, συγκέντρωσε στο Μεσολόγγι 3000 στρατό, με σκοπό να πάει να βοηθήσει τους Σουλιώτες που πιέζονταν στην Ήπειρο από τους Τούρκους. Μαζί του συντάσσονται και αρκετοί φιλέλληνες από διάφορες χώρες της Ευρώπης.
Αφού επιθεώρησε τα στρατιωτικά σώματα έφιππος, «φέρων τα σήματα του αρχιστρατήγου και κρατών την στρατηγικήν ράβδον, όπως οι Ευρωπαίοι στρατηγοί της εποχής, και ακολουθούμενος από τους επιτελείς του», στρατοπεδεύει τέλη Ιουνίου στο Κομπότι της Άρτας. Κάπου 1500 πολεμιστές αφήνουν στη συνέχεια το Κομπότι και πιάνουν το Πέτα, σιμώνοντας σε απόσταση αναπνοής τη βάση των εχθρών. Ο ίδιος, ωστόσο, ο στρατάρχης αποσύρεται στο χωριό Λαγκάδα του Μακρυνόρους, πέντε έως έξι ώρες μακριά απ’ το πεδίο της μάχης, για να κατευθύνει από εκεί, με τα κιάλια του, τις πολεμικές επιχειρήσεις και να στέλνει τρόφιμα και ενισχύσεις στους αγωνιζόμενους Έλληνες και φιλέλληνες.
Στις 4 Ιουλίου ο στρατός παθαίνει τη γνωστή πανωλεθρία στο Πέτα. Μαζί με τους Έλληνες πέφτουν στο πεδίο της μάχης και 58 φιλέλληνες. Ο στρατάρχης έσπευσε να αποσείσει από πάνω του κάθε ευθύνη και κατηγόρησε για τη συμφορά ως προδότη τον κλεφταρματωλό Γώγο Μπακόλα. Λίγους μήνες αργότερα, στις 10 Απριλίου 1823, οι ολιγαρχικοί υποδέχονται πανηγυρικά στην εθνοσυνέλευση του Άστρους τον ηττημένο στρατάρχη ονομάζοντάς τον «άλλον Ουασιγκτώνα».
Σήμερα οι διάφοροι αρχηγοί μας, εκείνοι που οδήγησαν – και οδηγούν ακόμη – τη χώρα σε ήττες και πανωλεθρίες, γίνονται δεκτοί με χειροκροτήματα στα συνέδρια και τις συναθροίσεις και προχωρούν κορδωμένοι ανάμεσα στα πλήθη, ως γνήσιοι κληρονόμοι της υπερφίαλης και αλλοπρόσαλλης πολιτικής των κακών δαιμόνων του έθνους, όπως ο ερχόμενος μετά βαΐων και κλάδων εξ Ιταλίας, ως σωτήρας της επανάστασης και της Ελλάδας, εκλαμπρότατος πρίγκιψ Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος. Έχουν, άραγε, διαβάσει κάτι από την ελληνική ιστορία;
Τρία χρόνια μετά, τον Ιούλιο του 1825, ο ίδιος αυτός δαίμονας, μέσα σε συνθήκες μιας θλιβερής εκπνοής του απελευθερωτικού αγώνα, με τον Ιμπραήμ πασά να ερημώνει την Πελοπόννησο, το Μεσολόγγι να χαροπαλεύει και τον Κολοκοτρώνη να μάχεται με το σύνθημα «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους» να σώσει την επανάσταση, τρομοκρατεί το υπουργικό συμβούλιο και υφαρπάζει κυριολεκτικά τις υπογραφές βουλευτών, ιεραρχών και κάποιων οπλαρχηγών, για να υποβάλει στην προστάτιδα χώρα Μεγάλη Βρετανία, παίζοντας σαφώς το δικό της παιχνίδι, το κατάπτυστο και επαίσχυντο «Ψήφισμα υποτέλειας», σύμφωνα με το οποίο «το Ελληνικόν Έθνος θέτει εκουσίως την ιεράν παρακαταθήκην της αυτού Ελευθερίας, Εθνικής Ανεξαρτησίας και της πολιτικής αυτού υπάρξεως, υπό την μοναδικήν υπεράσπισιν της Μεγάλης Βρετανίας». Ο Μαυροκορδάτος ξεπουλά στους Άγγλους την Ελλάδα, την οποία, ωστόσο, έσωσε η άρνηση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας να δεχτεί τη δημιουργία οποιουδήποτε νέου κράτους, καθώς θεωρεί βέβαιη την κατάπνιξη της επανάστασης των γκιαούρηδων.
Πλήθος οι διαμαρτυρίες των αγνών πατριωτών για το εθνικό αυτό έγκλημα του Μαυροκορδάτου και της παρέας του. Μεταξύ αυτών η διαμαρτυρία του Δημήτριου Υψηλάντη, τον οποίο η κυβέρνηση τιμώρησε με τη στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων, και του Αντρέα Κάλβου, που έγραψε τότε το ποίημα «Ευχαί» και διαλαλεί πως «Καλύτερα καλύτερα/ διασκορπισμένοι οι Έλληνες/ να τρέχωσι τον κόσμον/ Με εξαπλωμένην την χείρα/ ψωμοζητούντες·/ Παρά προστάτας να ’χωμεν».
Σήμερα η εθνική κυβέρνηση έθεσε τη χώρα υπό την επιτροπεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, εκφοβίζοντας, όπως τότε, τους Έλληνες πως αλλιώς η Ελλάς οδηγείται εις την καταστροφήν. Το ελληνικό Κοινοβούλιο θα νομοθετεί «εφαρμόζοντας τις συστάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Δ.Ν.Τ.». Η κυβέρνηση θα υποβάλλει υπό τον έλεγχο και την έγκριση της Ε. Ε. και του Δ.Ν.Τ. τους νόμους που θα ψηφίζει και τις αποφάσεις που θα λαμβάνει εν ονόματι του ελληνικού λαού.
Πόσοι, άραγε, από τους πολιτικούς μας έχουν διαβάσει κάτι από το «Ψήφισμα υποτέλειας» του 1825, για να μπορέσουν να κάνουν τις αναγκαίες συγκρίσεις με το «Μνημόνιο υποτέλειας» του 2010;
Ίσως θα πρέπει να καθίσουν οι Έλληνες ξανά στα θρανία για να μάθουν την ελληνική και την παγκόσμια ιστορία. Γιατί μου φαίνεται πως έχουμε πια καταντήσει λαός ανιστόρητος. Κι ίσως θα πρέπει πρώτοι να καθίσουν στα θρανία οι πολιτικοί μας. Γιατί, δυστυχώς για την πατρίδα, όσοι κυβερνούν τη χώρα και αποφασίζουν για των παιδιών μας το μέλλον, δίνουν την εντύπωση πως δε γνωρίζουν καλά ελληνικά και δε νοιάζονται για την ιστορία και τον πολιτισμό του λαού που εκπροσωπούν. Κι όσοι γνωρίζουν καλά ελληνικά και νοιάζονται για την ιστορία και τον πολιτισμό του λαού, δίνουν την εντύπωση πως δε νοιάζονται για την κυβέρνηση της χώρας και τις αποφάσεις που αφορούν το μέλλον των παιδιών μας.