Κήρυγμα Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας Κυριακής Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού (14 Σεπτεμβρίου 2025)
(Ιωάν. ιθ΄ 6-11, 13-20, 25-28)
Μέσα στη ροή της ζωής, όπου συχνά κυριαρχεί η αγωνία και το σκοτάδι, υπάρχει πάντα ένας δρόμος που ανοίγει την ελπίδα και μας οδηγεί στη βεβαιότητα ότι ο Θεός δεν εγκαταλείπει τον κόσμο.
Η σημερινή εορτή μας στρέφει σε αυτόν τον δρόμο της ελπίδας. Η ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε στους Ναούς μας προέρχεται από τα Πάθη του Κυρίου μας. Ο Τίμιος Σταυρός προβάλλεται όχι ως απλό σύμβολο ή ως ιστορικό κειμήλιο, αλλά ως σημείο που φανερώνει την αγάπη του Θεού και την αλήθεια της σωτηρίας. Είναι το σημείο που άλλαξε την ιστορία του κόσμου, έγινε από όργανο θανάτου ξύλο ζωής, από σημείο αδυναμίας δύναμη και από σκοτάδι φως.
Για όσους το βλέπουν μόνο με τα μάτια του κόσμου, είναι σκάνδαλο και αδυναμία. Για την πίστη όμως είναι αποκάλυψη δύναμης και αγάπης. Εκεί που οι άνθρωποι πίστευαν πως όλα τελείωσαν, εκεί ο Θεός αποκάλυψε την αρχή μιας νέας ζωής. Εκεί που η ανθρώπινη κρίση έβλεπε ήττα, εκεί γεννήθηκε η νίκη της αιωνιότητας.
Η δύναμη αυτή δεν μένει μόνο στο παρελθόν, αλλά αγγίζει και το παρόν μας. Την αντικρίζουμε στους Ναούς, τη σχηματίζουμε στο σώμα μας, την ψάλλουμε στις Ακολουθίες, αλλά το κυριότερο, την καλούμαστε να τη ζήσουμε. Είναι η σφραγίδα της χριστιανικής μας ταυτότητας και η οδός που οδηγεί στην αληθινή ελευθερία.
Για να κατανοήσουμε βαθύτερα το Μυστήριο του Σταυρού, ας σταθούμε σε τρεις αλήθειες που αναδεικνύει η σημερινή εορτή.
Πρώτον, ο Σταυρός είναι η απόδειξη της αγάπης του Θεού. Ο Χριστός δεν οδηγήθηκε εκεί από αδυναμία, αλλά από αγάπη. Είχε τη δύναμη να κατεβάσει στρατιές αγγέλων, αλλά προτίμησε να μείνει επάνω στο ξύλο. Επάνω σε αυτόν προσευχήθηκε για αυτούς που τον σταύρωσαν. Το ξύλο της Ζωής δεν είναι απλώς όργανο θανάτου, είναι το σύμβολο της θυσίας όπου ο Χριστός πρόσφερε τη ζωή Του για να σωθεί ο κόσμος.
Δεύτερον, ο Σταυρός είναι ο δρόμος της μαθητείας μας. Στο σημερινό Ευαγγέλιο ο Κύριος λέει καθαρά, «Όποιος θέλει να με ακολουθήσει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, ας σηκώσει τον σταυρό του και ας με ακολουθεί». Ο Χριστός δεν μας καλεί σε εύκολο δρόμο αλλά σε δρόμο θυσίας και αγώνα. Ο καθένας έχει τον δικό του Σταυρό, που μπορεί να είναι ασθένεια, θλίψη, αδικία, κόπος, δυσκολίες της οικογένειας ή της κοινωνικής ζωής. Όταν τα σηκώνουμε με πίστη και εμπιστοσύνη, το φορτίο μας μεταμορφώνεται σε πηγή σωτηρίας. Ο Χριστός δεν μας υπόσχεται άνεση, αλλά μας υπόσχεται την παρουσία Του. Και όπου είναι Εκείνος, το φορτίο γίνεται ελαφρύ.
Τρίτον, ο Σταυρός είναι η βεβαίωση της ελπίδας. Ο Χριστός μάς θυμίζει, «Τι θα ωφεληθεί ο άνθρωπος αν κερδίσει ολόκληρο τον κόσμο και χάσει την ψυχή του;» Αυτά τα λόγια φανερώνουν ότι το αληθινό κέρδος βρίσκεται στην πίστη και στην αιώνια ζωή. Δεν υπάρχει Ανάσταση χωρίς Σταυρό. Η δόξα περνά μέσα από τον πόνο, η νίκη γεννιέται μέσα από την ήττα, το φως ξεπηδά μέσα από το σκοτάδι. Το ξύλο της Ζωής μας διδάσκει ότι καμία θλίψη και κανένας κόπος δεν είναι μάταιος όταν ενώνονται με τον Χριστό. Ο Γολγοθάς δεν είναι τέλος αλλά η αρχή. Είναι το πέρασμα από τη φθορά στην αφθαρσία και από τον θάνατο στη ζωή.
Η σημερινή εορτή είναι μία πρόσκληση. Πρόσκληση να κάνουμε τον Σταυρό πνοή και κατεύθυνση της ζωής μας. Να τον έχουμε όχι μόνο στο σώμα μας αλλά και στην καρδιά μας, με έργα αγάπης και πίστης. Είναι η δόξα της Εκκλησίας, το καύχημα των πιστών και η πληγή των δαιμόνων.
Ο Άγιος Ανδρέας Κρήτης μας υπενθυμίζει στα κείμενά του, ότι ο Σταυρός είναι η δόξα του Χριστού, γιατί με αυτόν φανερώθηκε η νίκη Του. Είναι στήριγμα της πίστης, φως που φωτίζει την οικουμένη και προστασία για τη σωτηρία μας. Αυτός ο λόγος δείχνει ότι στο ξύλο της Ζωής βρίσκουμε ό,τι έχει ανάγκη ο άνθρωπος, ελπίδα, δύναμη, χαρά και σωτηρία.
Σήμερα, σε έναν κόσμο γεμάτο ανασφάλεια και φόβο στέκεται ως φως που δεν σβήνει. Είναι το σημείο που μας θυμίζει ότι η ζωή δεν τελειώνει στα όρια της γης, αλλά συνεχίζεται στην αιωνιότητα. Όποιος ζει κάτω από τη σκιά του του συμβόλου της νίκης του Χριστού μας, δεν χάνει την ελπίδα του, γιατί ξέρει ότι πίσω από κάθε σκοτάδι έρχεται η αυγή της Αναστάσεως.
Ας πάρουμε λοιπόν δύναμη απ’ αυτόν στην καθημερινότητά μας. Ας τον κάνουμε πηγή υπομονής στις δοκιμασίες, παρηγοριά στις θλίψεις και θάρρος στους αγώνες μας. Μόνο τότε ο Τίμιος Σταυρός θα είναι πραγματικά το καύχημα μας.
