ΤΟΥ ΑΘΗΝΟΔΩΡΟΥ ΤΑΝΙΔΗ
Ποιος δεν γνωρίζει τον κόσμο των μεγάλων, των επώνυμων και των ονομαστών. Τους σπουδαίους δεσπότες της πολιτικής εξουσίας και τους σουλτάνους του χρήματος. Αυτούς, που έχουν κυριευτεί από την λαιμαργία του χρήματος και το βροντώδες μεγαλείο, από την χλιδή και την ακόρεστη χρηματική απόκτηση. Αυτούς, που υποτιμούν τον απλό λαό και οικτίρουν την πλεμπάγια. Αυτούς, που κόπτονται για ηθική και την τιμιότητα, αλλά οι ίδιοι είναι βουτηγμένοι μέχρι τον λαιμό στην ανηθικότητα και την λοβιτούρα. Αυτούς, που φέρονται σαν τις κατινίτσες της γειτονιάς, απειλώντας η μία την άλλη ότι θα βγάλει τις πομπές της στο κοινό. Αυτούς, που θεωρούν την Ελλάδα τσιφλίκι τους και τους Έλληνες δουλοπάροικους. Αυτούς, που συχνάζουν πάντοτε στους πηχυαίους τίτλους και στα πολύστηλα των εφημερίδων, για ψύλλου πήδημα, εκεί, όπου τυπικά και μόνον ιερουργείται η πολιτική, ακμάζει ο επίπλαστος πολιτισμός και ο ύποπτος πλούτος.
Αυτούς, που ανησυχούν σφόδρα για το μοίρα του τόπου, αλλά ποτέ δεν νοιάζονται, για την μοίρα των ανθρώπων του τόπου. Αυτούς, που κόπτονται για την εξυγίανση της οικονομίας και την πάταξη της φοροδιαφυγής, αλλά να κινείται μόνο προς την κατεύθυνση του βιοπαλαιστή. Αυτούς, που διακηρύσσουν την αξιοκρατία, την ισονομία και την ισοπολιτεία, αλλά μοιράζουν ρουσφετολογικώς το αίμα του απλού φορολογούμενου πολίτη στους ημετέρους.
Αυτούς, που είναι εξοικειωμένοι με τα μεγάλα μεγέθη, με τα ανήκουστα αποκαλυφθέντα και ταφέντα. Αυτούς, που σκυλεύουν λέξεις και μαγαρίζουν έννοιες. Αυτούς, που υπεξαιρούν αισθήματα και παρουσιάζουν τις δηλώσεις τους, σαν κοσμοϊστορικά και κοσμογονικά γεγονότα. Αυτούς, που δεν βλέπουν τον εαυτό τους στα μάτια των άλλων, για να διαγνώσουν τον φθόνο και την συνωμοσία, την απέχθεια και το μίσος που φωλιάζουν στα αισθήματα του εμπαιζόμενου λαού.
Αυτούς, που συνωστίζονται στα εξώφυλλά και στις γυαλιστερές σελίδες των δημοσιευμάτων και μιλούν ακαταπαύστως, χωρίς να λένε τίποτα, αλλά μόνο και μόνο για να καλύπτουν με το βουητό τους την στοχαστική τους ανέχεια και την φανταστική τους ανεπάρκεια. Αυτούς, που στήνουν από το βράδυ ένα θέατρο ανακοινώσεων, αντιανακοινώσεων και δευτεροτριτολογιών, για να τα κάνουν μούσκεμα την επομένη και να χαλκέψουν μετ` ολίγον νέα θέματα και ανακοινώσεις, για να αναζητήσουν και πάλι νέους θεατές και ωτακουστές, που θα θαυμάσουν τα «μεγαλειώδη» οράματά τους και τις απίστευτες «επιτυχίες» τους.
Αυτούς, που ελεεινολογούν τους ευδαιμονιστές του ήθους και τους μάχιμους των χαμηλότερων στρωμάτων. Αυτούς, που δεκάρα δεν δίνουν, για τα σπουδαία και σοβαρά εθνικά προβλήματα, για τα υψηλά ιδανικά, για την ανακούφιση και την προστασία των απλών πολιτών, για την πρόοδο και την προκοπή των νέων, για την δικαιοσύνη στην κοινωνία. Αυτούς, που πορεύονται γενικώς, όντες βέβαιοι, ότι η μοίρα τους επιδαψίλευσε έναν ρόλο πολύ πιο σπουδαίο και σοβαρό, απ` όσο μπορούν να διανοηθούν οι πολλοί, οι απλοί, οι φτωχοί, οι ταπεινοί. Αυτούς τους ανθρώπους του «απάνω» κόσμου, του «ανώτερου», του «νοήμονος», του ταγμένου για την κορυφή.
Αλλά, επίσης, ποιος δεν γνωρίζει και τον άλλο κόσμο, τον εκ παραδόσεως και αναποτρέπτως «κατώτερο». Το καταδικασμένο στην ταπείνωση και την περιθωριοποίηση. Αυτόν, που έχει ελάχιστα δικαιώματα στην ζωή, αλλά πολλές υποχρεώσεις απέναντι στην πατρίδα, αυτόν το περιφρονημένο κόσμο της μάζας. Αυτόν, που ζει σε μία παράλληλη και πάντοτε ασύμπτωτη πορεία με τον πρώτο κόσμο.
Κακή σου η μοίρα, αν ανήκεις σ` αυτόν τον κόσμο τον «κατώτερο». Η διασκέδασή σου είναι αμάρτημα, γιατί διευρύνει το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας. Οι κοσμικές στήλες των εφημερίδων, ποτέ δεν θα φιλοξενήσουν το ταλαιπωρημένο, αλλά γελαστό και γνήσιο πρόσωπό του, όπως συμβαίνει με τα μέλη της «υψηλής κοινωνίας», με τα «κληρονομικώ δικαιώματι» πρόσωπα που ανήκουν στα «εκλεκτά στρώματα». Η ζωή σου και το όνομά σου θα γίνουν είδηση, μόνον αν η μοίρα σου σταθεί ξαφνικά γενναιόδωρη και σου ετοιμάσει ένα έκτακτο, ένα μη τυπικό και συνηθισμένο γεγονός. Ένα γεγονός, που θα είναι πρόσφορο για δημοσιότητα, από οίκτο ή από χλεύη, ή από περιφρόνηση.
Αν είσαι μέλος του δεύτερου γένους, του ταπεινού ας πούμε, είσαι εκ προοιμίου χούλιγκαν στο γήπεδο, ενώ αυτοί του χρυσού γένους, οι ανώτεροι ας πούμε, είναι φίλαθλοι, παρ` όλο που αυτοί εμπορεύονται και επενδύουν στον χουλιγκανισμό.
Αν έχεις κάποιες απόψεις περί πολιτικής, λόγου χάρη, πως θα μπορούσε ο σημερινός κόσμος να γίνει πιο κόσμιος, πιο δίκαιος, πιο αποτελεσματικός, πιο αληθινός σε αποκαλούν αιθεροβάμονα, οραματιστή, αντιδραστικό, επαναστάτη «μαύρο πρόβατο» και όχι αγωνιστή, πρωτοπόρο ή στυλοβάτη της αληθινής και σωστής κοινωνίας. Ενώ, αν ανήκεις στην εκ κληρονομιάς άρχουσα κοινωνία και έχεις τίτλους σπουδών και περιουσία, αποκαλείσαι ένδοξος και είσαι ευεργέτης, εθνικός ήρωας, προστάτης της κοινωνίας, πολιτική ή πνευματική προσωπικότητα.
Κόσμοι παράλληλοι, αλλά αγειτόνευτοι. Κόσμοι που αλληλοεπιβουλεύονται και αλληλολοιδορούνται. Κόσμοι, που μιλούν διαφορετικές γλώσσες και συνεννοούνται με άλλους κώδικες. Ό,τι στον έναν κόσμο κρίνεται μείζον και σπουδαίο, όπως, επί παραδείγματι, η κίνηση του χρηματιστηρίου, ή τα νέα μοντέλα ενδυμάτων, αυτοκινήτων, ιδεών και άλλων τινών, στον άλλο κόσμο ούτε που συζητούνται, ούτε που ακούονται καν. Οι ειδήσεις και τα ενδιαφέροντα του ενός κόσμου αδυνατούν να συνταυτιστούν και να προσδώσουν κοινό νόημα και προσέλκυση στα ενδιαφέροντα και στην διάλεκτο του άλλου. Πολιτισμικές πρωτίστως οι διαφορές, αλλά και ηθικές και οικονομικές δημιουργούν μία άλλη διάσταση, απέναντι στο φαινόμενο που λέγεται ζωή και στα συστατικά της και δίνουν σ` αυτήν άλλες στοχεύσεις και άλλα νοήματα, ακόμη και σ` αυτόν τον θάνατο συμπεριλαμβανόμενο.
