του Γιώργου Νούτσου
Δημάρχου Γρεβενών
Σε κάθε εκλογή επαναλαμβάνονται, λίγο ή πολύ, τα ίδια πράγματα. Αγωνία πριν την επιλογή των υποψηφίων, εντάσεις, παράπονα ή και απειλές στη συνέχεια από τους “κομμένους” της διαδικασίας, πυροσβεστικές κινήσεις από κεντρικά κομματικά στελέχη με επίκληση της παραταξιακής συνείδησης και δέλεαρ την “επόμενη μέρα” και τέλος, έλευση της κομματικής νηνεμίας, της διάθεσης συμπόρευσης και της – έστω κατ’ ανάγκην – στήριξης των επιλογών της ηγεσίας. Κι όλα αυτά, μέχρι τις επόμενες εκλογές, που και πάλι ακριβώς τα ίδια θα προκύψουν, με νέους όμως πρωταγωνιστές τη φορά αυτή.
Ότι περιγράφω πιο πάνω, αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα και στα δυο κόμματα εξουσίας και νομίζω δύσκολα θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί κάτι διαφορετικό.
Φτάνουμε λοιπόν στο σήμερα, για να εκφράσω με λόγο σύντομο, συγκεκριμένο και επιχειρήματα πειστικά, τη δημόσια θέση μου για όσα εκτιμώ πως πρέπει να γίνουν από δω και πέρα και κυρίως τη θέση, που πρέπει να πάρουμε απέναντι στους υποψηφίους.
• Μία πρώτη παραδοχή που πρέπει να κάνουμε είναι πως αυτές οι εκλογές δεν έχουν καμία σχέση με προηγούμενες. Εγκαθιστούν τον Καλλικράτη και προοιωνίζονται μια εκ βάθρων ανατροπή των όσων μέχρι σήμερα γνωρίζαμε. Λιγότεροι αλλά κατά πολύ μεγαλύτεροι Δήμοι, Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, νέες αρμοδιότητες, προσωπικό και ευθύνες. Ένα νέο διοικητικό σύστημα που για να πετύχει πρέπει να στηριχτεί. Κι εδώ γεννώνται τα πρώτα ερωτήματα…Πόσο η σημερινή κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να στηρίξει το νέο θεσμό; Ποια οικονομικά εργαλεία έχει προβλέψει για να τον ενισχύσει; Πώς έχει εξειδικεύσει αυτό το οικονομικό πλαίσιο στήριξης; Έρχεται και εφαρμόζει τον Καλλικράτη τώρα, μέσα σ’ αυτή την εξαιρετικά δύσκολη οικονομική συγκυρία, γιατί πραγματικά πιστεύει σ’ αυτόν ή επειδή πιστεύει πως μέσα από αυτόν, θα εκπληρώσει μια ακόμα προϋπόθεση του Μνημονίου;
Πολλά τα ερωτήματα, που μπορεί να θέσει κανείς. Η αλήθεια όμως είναι μια και μοναδική. Χωρίς στήριξη το εγχείρημα είναι καταδικασμένο σε αποτυχία και δυστυχώς η κυβέρνηση δείχνει αυτό να μη το έχει αντιληφθεί. Όχι μόνο δεν ενισχύει οικονομικά το νέο θεσμό, αλλά αντίθετα, προγραμματίζει ήδη την αποδυνάμωσή του, με την πρόβλεψή πρόσθετων περικοπών – πέραν όσων το 2010 έχει επιβάλλει – άλλων 3 δις ευρώ για τα επόμενα τρία χρόνια.
Να λοιπόν ένας πρώτος λόγος που οι πολίτες πρέπει να αντιδράσουν, στέλνοντας μήνυμα απόρριψης σε ιδιοτελείς, πρόχειρες και ουσιαστικά καιροσκοπικές πολιτικές.
• Οι εκλογές της 7ης Νοεμβρίου διενεργούνται μέσα στη δίνη της μεγαλύτερης οικονομικής και δημοσιονομικής κρίσης των τελευταίων δεκαετιών. Οι εφαρμοζόμενες κυβερνητικές πολιτικές, ως δήθεν μονοδρομικά από το Μνημόνιο επιβαλλόμενες, ανατρέπουν βίαια, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα, συρρικνώνουν μισθούς και συντάξεις, εκτινάσσουν τον πληθωρισμό, πυροδοτούν την ανεργία και καθηλώνουν την ανάπτυξη σε ρυθμούς αρνητικούς.
Πώς είναι δυνατόν λοιπόν, για όλα αυτά, να μην εκφραστούν οι πολίτες στις επερχόμενες εκλογές; πώς είναι δυνατόν να μην εκφράσουν με την ψήφο τους το «ναι» ή το «όχι» σ’ όλα τα παραπάνω; Πως είναι δυνατόν να διαχωρίσουν τον αυτοδιοικητικό από τον κατεξοχήν πολιτικό χαρακτήρα τους; Πώς είναι, τέλος, δυνατόν να μη καταλογίσουν ευθύνες για ολιγωρία, μικροκομματισμό, προχειρότητα και ερασιτεχνισμό;
Να κι ένας δεύτερος λόγος, που οι πολίτες οφείλουν επίσης να αντιδράσουν.
• Οι πολιτικές παρατάξεις προσδιορίζονται κύρια από την ιστορία τους, την ιδεολογία τους αλλά και τις εφαρμοσμένες πολιτικές τους. Προσδιορίζονται όμως και από την ποιότητα των στελεχών τους, που καλούνται να εφαρμόσουν αυτές τις πολιτικές. Αυτονόητο είναι λοιπόν, πως στηρίζοντας κάποιος τα πρόσωπα, που σε μια εκλογική αναμέτρηση εκπροσωπούν τις παρατάξεις, επικροτεί ή αποδοκιμάζει ταυτόχρονα και τις πολιτικές τους.
Στην Περιφέρεια της Δυτικής Μακεδονίας κι ακόμα ειδικότερα στον τόπο μας, στα Γρεβενά, θεωρώ πως αυτό ισχύει πολύ περισσότερο. Αναφέρομαι στα πρόσωπα που έχουν επιλεγεί να δώσουν τον αγώνα των Αυτοδιοικητικών εκλογών, αναφέρομαι στην σημειολογική – μέσα από χρίσμα ή στήριξη – εκπροσώπηση αρχών, ιδεολογίας, αξιών και πολιτικών, αναφέρομαι σ’ εκείνους, που θα κληθούν να διαχειριστούν τις τύχες του τόπου αυτού τα τρεισήμισι επόμενα χρόνια.
Η στάση των στελεχών, η στάση των πολιτών απέναντί τους μόνο πολιτική μπορεί να είναι. Και είναι πολιτική, όταν αφήνει κατά μέρος πικρίες προσωπικές, έστω και δικαιολογημένες, όταν ξεπερνά συμπεριφορές ηθικής και προσωπικής σπίλωσης, στις οποίες κάποιοι εντέχνως έχουν επιδοθεί το τελευταίο διάστημα, όταν στέκεται πάνω από μικροψυχίες, μικρότητες εγωπάθειες και στείρους ανταγωνισμούς.
Τα παραπάνω, προσωπικά – και θέλω με έμφαση να το τονίσω αυτό – ιδιαίτερα με εκφράζουν και δίνουν καίρια απάντηση σε όσους βιάστηκαν να προκαταλάβουν με ψιθύρους, να αμαυρώσουν με συμπεριφορές και να υπονομεύσουν με δόλια άγνοια, μια κομματική και πολιτική διαυγή πορεία μου, τριάντα δύο και πλέον χρόνων.
Εδώ είναι λοιπόν, που καλούμαστε να κάνουμε όλοι πράξη, επιδεικνύοντας πολιτικό πολιτισμό, ευθύνη και συντροφικότητα, το «εμείς» κόντρα στο «εγώ».
Φτάνω έτσι στον τρίτο λόγο – που επαρκώς πριν εξηγήθηκε – για τον οποίο θα πρέπει η ψήφος των πολιτών να κατευθυνθεί με στόχευση συγκεκριμένη, σε στελέχη, που εκφράζουν όλα τα παραπάνω και που τα χαρακτηρίζει αξιοσύνη, εμπειρία, γνώση και κυρίως διάθεση για αγώνα και αποτέλεσμα.
Ο Γιώργος Δακής, ο Γιώργος Δασταμάνης, ο Δημοσθένης Κουπτσίδης και ο Δημήτρης Καραστέργιος πληρούν όλες τις προϋποθέσεις για να τους εμπιστευτούμε και να τους στηρίξουμε. Ας το κάνουμε λοιπόν, με συνείδηση καθαρή, με διάθεση μαχητική και συμμετοχή μαζική. Γιατί το χρωστάμε στον τόπο μας, το χρωστάμε στα παιδιά μας.
