του Ρούλη Κοκελίδη*
Οι πρόσφατες ευρωεκλογές ανέδειξαν τρία ουσιαστικά ζητήματα τα οποία είναι αλληλένδετα μεταξύ τους. Το πρώτο είναι ότι στις ευρωεκλογές που είναι δεύτερης τάξης εκλογές, μεγάλα τμήματα της ευρωπαϊκής κοινωνίας άρπαξαν την ευκαιρία για να εκφράσουν την αποξένωση προς το πολιτικό σύστημα.
Σε μια περίοδο οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, μείωσης της κομματικής ταύτισης, η ευρωπαϊκή κοινωνία χαρακτηρίζεται από μεγάλη εκλογική μεταβλητότητα. Είναι θρυμματισμένη, απαισιόδοξη, αφυδατωμένη από ιδέες και οράματα.
Το δεύτερο είναι ότι ο νεοφιλελευθερισμός που κυριάρχησε απόλυτα και στην Ε.Ε. δημιούργησε σοβαρά προβλήματα σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Ηγεμόνευσε πολιτικά, γιατί υποσχέθηκε οικονομική ανάπτυξη και άνοδο των μεσοστρωμάτων. Αντίθετα ο νεοφιλελευθερισμός επανεδραίωσε την καπιταλιστική συσσώρευση, την παλινόρθωση της δύναμης του κεφαλαίου και περιθωριοποίησε τα μεσαία στρώματα.
Και το τρίτο είναι η μεγάλη αδυναμία της αριστεράς και της κεντροαριστεράς γενικότερα να γίνει βασικός πυλώνας της νέας ευρώπης.
Η δεκαετία του 1980 αποτελεί κομβικό σημείο. Η ευρωαριστερά βρέθηκε ανήμπορη, αδύνατη σε ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο. Δεν εμπλουτίστηκε με νέες ιδέες και απόψεις για τα σύγχρονα προβλήματα όπως είναι το περιβάλλον και η ποιότητα ζωής. Δεν έχτισε μια ποιοτική και ουσιαστική σχέση με τους ανθρώπους του πολιτισμού, της επιστήμης και της διανόησης. Ταυτίστηκε με τον νεοφιλελευθερισμό.
Το ΠΑΣΟΚ με το θετικό εκλογικό αποτέλεσμα έχει τα περιθώρια και τη δυνατότητα να πάρει πρωτοβουλίες και να συμβάλει καθοριστικά στη νέα μεγάλη πρόκληση της ευρωαριστεράς για μια νέα πορεία πολιτικής κυριαρχίας στην ευρώπη. Το ζητούμενο είναι μια μεγάλη πολιτική και κοινωνική συμμαχία για ένα εναλλακτικό ευρωπαϊκό μοντέλο ανάπτυξης κοινωνικής πολιτικής και αναδιανομής του πλούτου.
* πανεπιστημιακός,
πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Ν. Κοζάνης