Ευριπίδης, 480-406 π.Χ. , Αρχαίος τραγικός Η ημέρα τη γαρής (μέρα της γυναίκας)
Μίαν τον χρόνον εορτάζ’ν’
και η γαρή ‘ς σην γην ι,
αναλλάζ’ και σκεπάεται
κ’ εβγαίν ‘ς σο πανοϋρ’ ι.
Κι ο άγουρον περμέν’ ατέν
να κλώσκεται ‘ς σ’ οσπίτ’ ν ατς,
φοάται γιαμ’ απεντροπιάζ’
και χάται το ναμούσ’ ν ατς.
‘Σ σ’ αβού τα χρόνια, ντ’ έρθαμε,
η γαρή έν στουλάρι,
ατέ εφτάει τον άντραν ατς
άξιον παλληκάρι.
Άγουρον έντονε γαρή,
μαειρεύ’ και πακλαεύει,
΄ς ση γυναικός ατ’ την βουλήν
έναν απιταχτέρι.
Και ν η γαρή ,ντο λες εσύ,
ατέ κρατεί τ’ οσπίτν ατς,
οξούκες αν ‘κι λάσκεται
κι αν εξέρ’ τη βολήν ατς.
Ατέ έν εφταψύχωτος
κ’ εφτά τσαλιγγωμέντσα,
αν θέλ’ ίνεται άγγελος
κι αν θέλ’ δαιμονισμέντσα.
Ο Άγουρον πα ,ντ’ έξεραμ’,
εγέντονε πουσέας,
η γαρή γυροκλώθ’ ατόν
απές ‘ς σην εμποδέα τς.
Κι όσον ντο πάμ’ θα ίνεται
η γαρή άμον άντρας,
ατέ θ’ ορίζ’ τη κρεβατί
και τη παράς τα άκρας.
Όντες αγροτερεί ατόν
φύουνταν τα τοχούμια τ’.
Φοάται, γιαμ ‘κι δί’ ατόν
το βράδον τα ΄΄λοκούμια.΄΄
Ατώρα όλια ένέλλαξαν,
τ’ απάν αφκά εκλώσταν.
Η γαρή έντον άγουρος
κι ο άγουρον πα κλώσα.
Κι αέτς πορεύμ’ και θα πάμ’
‘ς ση χαμονής την άκραν,
όθεν ‘κ’ ευρίεται τσερέν
τ’ οξοπιστόν η στράτα.
Ο πάππο μ’ πάντα έλεεν
‘’‘ς σην γάρην μ’ ευκαιρούσε,’’
εβγαίν ‘ς σο κιφαλόπο σου
κι άλλ’ από ‘φκά ‘κι σκούσαι.
Λεξιλόγιο: Ναμούσ’= εκτίμηση-υπόλυψη, πακλαεύει= καθαρίζει –διευθετεί, απιταχτέρι= ο εκτελών θελήματα, τσαλιγγωμέντσα= ατσαλωμένη, πουσέας= υποτακτικός, Φρ. φύουνταν τα τοχούμια τ’= χλομιάζει- τρομοκρατείται, τσερέν= λύση- τρόπος,
