Άρθρο-παρέμβαση
του Αντώνη Μαυρίδη
Σε μία κυριολεκτικά ιστορική περίοδο για την χώρα, όπου τα πάντα αλλάζουν δραματικά και δυστυχώς είτε κάποιοι προσπαθούν να «κρυφθούν», είτε κάποιους άλλους προσπαθούν ορισμένοι «ενδιάμεσοι» να τους ερμηνεύσουν και στον τόπο μας «κατά το δοκούν», για μία ακόμη φορά, θέλω δημοσίως, να επαναλάβω ότι «πρώτα απ’ όλα, για τον καθένα μας, είναι η ώρα του προσωπικού μας αυτοκαθορισμού.»
Γνωρίζω βεβαίως τις μεγάλες δυσκολίες και εμπόδια που προκύπτουν από τα λεγόμενα «κομματικά τείχη» που είναι υψωμένα πολύ περισσότερο, λόγω και της προεκλογικής περιόδου που βρισκόμαστε.
Ωστόσο, είναι καθήκον όλων μας να τοποθετηθούμε επί του περιεχομένου και να προσδιορίσουμε το τι ακριβώς πιστεύουμε. Ιδιαίτερα όταν εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι το λεγόμενο «πολιτικό σύστημα» και το πολιτικό προσωπικό που το υπηρετεί στην χώρα και τον τόπο, δεν έχει αλλάξει σε τίποτε κυριολεκτικά, παρά τα τραγικά αποτελέσματα και αδιέξοδα που έχει φέρει η «μνημονιακή καταιγίδα» των τελευταίων ετών , αλλά και τα όσα έχουν συμφωνηθεί φυσικά, για το αποτελείωμα από τον προσεχή Ιούνιο, με νέα μέτρα, όσων ακόμη έχουν απομείνει σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές, πρόνοια, αλλά και δημόσιο πλούτο.
Δυστυχώς και πάλι είμαστε μάρτυρες… του ίδιου «ξύλινου λόγου», με τις ίδιες παλαιοκομματικές πρακτικές, τα γνωστά «εκβιαστικά διλήμματα», την δήθεν αυτοκριτική, τις υποτίθεται λύσεις που πάντα ξέρουν μόνο αυτοί… που μας έφεραν στην χρεωκοπία, αλλά και την λεγόμενη «ανανέωση» που συνήθως εξαντλείται στους «κολλητούς των κολλητών..!»
Στο νέο πολιτικό κύκλο που ανοίγει σε κάθε περίπτωση μετά τις εκλογές της 6ης Μαίου-χωρίς να γνωρίζει κανείς πότε θα μορφοποιηθεί οριστικά-όλα τα παραπάνω δεν πρέπει να έχουν καμία θέση, εάν θέλουμε πραγματικά να αποκτήσουν και πάλι την χαμένη τους αξιοπιστία, τόσο οι πολιτικοί με «οι», όσο και η πολιτική με «η».
Κομβικό σημείο και κοινός πολιτικός παρονομαστής μιας τέτοιας προοπτικής , είναι η συνεργασία όσων πολιτικών δυνάμεων μπορούν να συγκροτήσουν προεκλογικά αλλά και μετεκλογικά ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης και εξόδου από την κρίση σε προοδευτική κατεύθυνση για την κοινωνία και σε αντιδιαστολή φυσικά με τις «μνημονιακές εμμονές» του λεγόμενου «κυβερνητικού μονόδρομου» που θέλει να επιβάλλει η τρόϊκα.
Ας μην γελιόμαστε όμως, Μια τέτοια προοπτική, δεν θα είναι ούτε εύκολη και θα χρειασθεί πολλών ειδών υπερβάσεις από όλους μας. Είναι μία ανατρεπτική αλλά και ρεαλιστική λύση πάντως ταυτόχρονα, η οποία δίνει ελπίδα και προοπτική σήμερα, στον δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό και την χώρα μας.