Ένας πολιτικάντης σκέφτεται τις επόμενες εκλογές. Ένας πολιτικός, τις επόμενες γενιές. Arthur Clarke, 1917-2008, Βρετανός συγγραφέας επιστ. φαντασίας
Εχ’ κ’ έρχουνταν τα εκλογάς,
τα καλά τα ημέρας,
‘ς σα καφενεία εσκάλωσαν
ν’ εβγαίν’νε τα αιθέρας…
Τη κοσμί είν’ εγνώριμοι
ας σα παλαιά καιρούς ι.
Εκρέμασάνε το κοσκίν
κ’ εφτάνε ‘μας γιουρούσι.
‘Ραεύνε υποψήφιους
για τον συνδιασμόν ι.
Κανείς ‘κι θέλ’ να κατηβαίν’,
να ξαμούται ‘ς σ’ αλώνι.
Αϊκα είν’ τα εκλογάς,
σ’ όλτς τάζ’νε έναν δουλείαν.
Τα τάματα, φαντάματα
θα τρώει ‘μας ανεργία.
Ανθρώπ’ τιδέν ‘κι αναμέν’νε
ας σα γέρ’κα τα χτήνε.
άντσαχ’ ας σα μουσχάροπα
θ’ ελέπ’νε καλοσύνεν.
Περμέν’ το νέικον, το γαρκόν,
ν’ εβγαίν ‘ας σο μαντρίν ι.
και συνορθιάζ’ τ’ ολόερα
μ’ εγάπ’ κι υπομονήν ι.
Μανάχον στέκ’νε και τερούν
ποίοι θα κατηβαίν’νε.
Ζατί οπίς ‘ς σο παραβάν
τη δουλείαν εξέρ’νε.
