Δυστυχώς, μπορεί τα τελευταία χρόνια όλο και πιο πολύ να αναφερόμαστε στην λέξη ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ, αλλά οι φορείς απλώς τον χρησιμοποιούν, για να μην γίνεται ορατή η αντίθεση τους προς αυτόν. Ένα γεγονός που το γνωρίζει αρκετά καλά, όποιος θέλησε να προσφέρει ως εθελοντής. Βέβαια οι λιγοστές εξαιρέσεις, είναι ψύλλος στα άχυρα.
Και δεν μιλάμε για τις διεθνείς εθελοντικές οργανώσεις, αλλά αυτές του τοπικού ενδιαφέροντος, ανθρώπων που θέλουν να προστατεύσουν – προσφέρουν, για ένα καλύτερο αύριο. Εθελοντισμός σημαίνει κοινωνικό έργο, συνεισφορά στην κοινωνία, ενδυνάμωση των υπηρεσιών σε στιγμές, που αυτές δεν έχουν ικανό αριθμό ατόμων, για να ανταπεξέλθουν σε διάφορα προβλήματα. Τους συναντάς παντού, σαν διασώστες, πυροσβέστες, στις αναδασώσεις, σε κάθε σου βήμα.
Παρότι η χώρα μας φημίζεται για την προθυμία προσφοράς των πολιτών της, κάτι που έχει φανεί άπειρες φορές, το κράτος δεν θέλει να το εκμεταλλευτεί. Δεν έχει καμία διάθεση να στηρίξει εθελοντικές πρωτοβουλίες, τον ίδιο τον εθελοντή. Κάτι που με την ίδια λογική, τους αντιμετωπίζουν και οι φορείς.
Όταν στην Ευρώπη, ο εθελοντισμός μεγαλουργεί…
Με την φλόγα της προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο, ως μοναδικό όπλο του εθελοντή, ΔΕΝ μπορεί αυτός να προχωρήσει και πιθανό κάποια στιγμή να γίνει και μπούμερανγκ καταστρέφοντας τον. Σίγουρα ο εθελοντής πρέπει να δρα μέσα από μία ομάδα και όχι μεμονωμένα, αφού έτσι ως σύνολο μπορούν να αντιμετωπίσουν αρκετά προβλήματα – τρικλοποδιές ακόμα και από το κράτος ή φορείς του. Μεμονωμένες δράσεις, πολλές φορές είναι απλές τρύπες στο νερό, αφού δεν έχουν διάρκεια, αλλά και εγκυμονούν κινδύνους ακόμα και προς αυτόν τον ίδιο.
Εθελοντισμός σημαίνει φως.
Κάτι που μπορούμε να δούμε στα βάθη των αιώνων, μέσα από την ίδια την ιστορία. Η αναφορά της λέξης βοήθεια, αναφέρεται σχεδόν σε όλα τα αρχαία κείμενα, ειδικά όμως όταν υπήρχε μεγάλη ανάγκη παροχής της. Καθώς και η λέξη συνεργασία. Μία συνεργασία που ακόμα και στις τελευταίες φωτιές είδαμε να λειτουργεί, αν και ελάχιστες φορές, ανάμεσα σε πυροσβεστική και εθελοντές.
Δυστυχώς όμως υπάρχουν αρκετές τροχοπέδες για τους εθελοντές και την εν δυνάμει κοινωνική προσφορά τους.
Το ότι δεν είναι ασφαλισμένοι για την συμμετοχή τους, σίγουρα είναι μεγάλο πρόβλημα. Αφού κανένας υπεύθυνος δεν θα δεχόταν και είναι λογικότατο, να έχει την ευθύνη, για κάτι που θα πάθει ο εθελοντής, την ώρα της κοινωνικής προσφοράς του. Και αν το κάνουν ορισμένοι, μπράβο τους, αλλά είναι πολύ παράτολμο. Δεν υπάρχει σωστό νομικό καθεστώς, που να μπορεί ο εργαζόμενος εθελοντής να φύγει από την εργασία του για να προσφέρει εθελοντικές υπηρεσίες, χωρίς να διατρέχει τον κίνδυνο των κυρώσεων, ως και απόλυση του.
Ζητάνε υπεραξίες από αυτοκίνητα για εθελοντική χρήση (Πυροσβεστικά – ασθενοφόρα κτλ), με αποτέλεσμα να κυκλοφορούν χωρίς πινακίδες ή με πινακίδες έργου που παρέχονται μέσω της τοπικής αυτοδιοίκησης που ανήκουν. Διακινδυνεύοντας πολλά οι εθελοντές που οδηγούν αυτά τα οχήματα, άμεσης ανάγκης. Χρηματοδοτήσεις και οι εν γένει πόροι που χρειάζονται οι εθελοντικές ομάδες ώστε να διαθέτουν την ευχέρεια, ένδυσης εθελοντών, κίνησης οχημάτων, στέγασης, κοινόχρηστων πόρων και αρκετά άλλα προβλήματα που υπάρχουν.
Αυτά και άλλα πολλά, είναι που πρέπει να ακουμπήσει και ενεργοποιηθεί άμεσα το κράτος ώστε να μπορεί να έχει σωστό εθελοντισμό. Και βέβαια δεν μιλάμε για ανεξέλεγκτες καταστάσεις, θα πρέπει να υπάρχει έλεγχος πόρων και δράσης αυτών. Ώστε κενές προσπάθειες του θεαθήναι, να διαγράφονται. Αφού υπάρχουν και κάποιοι επιτήδειοι που φροντίζουν να λυμαίνονται και αυτό τον τομέα. Ευτυχώς βέβαια ελάχιστοι. Θα πρέπει λοιπόν να έχουμε νέα νομοθετήματα, σχετικά με τον εθελοντισμό και την ενδυνάμωση αυτού.
Αν θέλουμε να έχουμε εθελοντισμό, αν θέλουμε να υπάρχουν ενεργοί πολίτες, αν θέλουμε να έχουν οι κρατικές υπηρεσίες, ένα χέρι βοηθείας, ΑΥΤΟ ΤΟΥ ΕΝΕΡΓΟΥ ΕΘΕΛΟΝΤΗ ΠΟΛΙΤΗ.
Αυτός το μόνο που χρειάζεται, ΕΙΝΑΙ Η ΕΝΕΡΓΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ.
Τρυψάνης Θεόδωρος
































