Γιωργάκη οι μέτριοι τα διαλύουν όλα, για να φαίνονται…
γράφει ο Αριστοτέλης Βασιλάκης
Έχουμε ζήσει πολλά ευτράπελα τα τελευταία 5 χρόνια, αλλά αυτό ξεπερνάει κάθε όριο… Η σπουδή του ΓΑΠ και των κολλητών του να μαζέψουν μερικούς κλακαδόρους και να τους στείλουν στο Ζάππειο στην εκδήλωση του Ιδρύματος Ανδρέα Παπανδρέου να φωνάζουν «Γιώργο γερά, να πέσει η δεξιά», αγγίζει τα όρια του γελοίου…
Ο τύπος αποδεικνύει πως εκτός από ασυνείδητος είναι και τραγικά επικίνδυνος… Αφού διέλυσε την Ελλάδα παραδίδοντας την εθνική ανεξαρτησία της χώρας στους δανειστές της, στην συνέχεια επιδόθηκε σε «τουρισμό διαρκείας» ανά την υφήλιο, «διδάσκοντας» στα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου, πώς να διαλύσεις μια χώρα σε χρόνο ρεκόρ…
Ποιος μιλάει για «δεξιά»… Ο Γιώργος ο Παπανδρέου… Ένας πολιτικός, ο οποίος κατάφερε για πρώτη φορά στην σύγχρονη ελληνική πολιτική ιστορία και με τόσο σύντομη διαδρομή στην εξουσία, να διαλύσει τα πάντα και να ισοπεδώσει ότι βρήκε στο πέρασμα του, με τόσο άγαρμπο και απολυταρχικό τρόπο. Το Σύνταγμα «πήγε περίπατο», ένα σωρό φορές, παραβιάστηκε και λεηλατήθηκε πολλάκις, σύμφωνα με τις γνωματεύσεις κορυφαίων συνταγματολόγων αλλά και των ανώτατων δικαστικών λειτουργών της χώρας.
Αν υπάρχει ένας άνθρωπος που δεν δικαιούται να μιλάει για «δεξιά» είναι ο ΓΑΠ… Υπήρξε αναμφισβήτητα, ο πιο «δεξιός», με την κακή έννοια του όρου, πολιτικός από ιδρύσεως του Ελληνικού κράτους… Ένας άνθρωπος που «κατάφερε» να «βαλκανοποιήσει» το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων, και να οδηγήσει την χώρα σε «εθνική κατάθλιψη», έχει το θράσος να ανασύρει εμφυλιοπολεμικά συνθήματα, περί κακιάς δεξιάς…
Είναι ξεκάθαρο πλέον πως ο Γιώργος Παπανδρέου υλοποίησε κατά γράμμα των εντολέων του και μετεξέλιξε την χώρα μας, σ’ ένα κράτος αποδυναμωμένο γεωπολιτικά, έχοντας ρόλο προτεκτοράτου, μειωμένης όμως αξίας, αφού και τα χρυσαφικά του θα έχει ΞΕΠΟΥΛΗΣΕΙ και θα έχει απεμπολήσει κάθε δυνατότητα διπλωματικής ευελιξίας.
Τον Οκτώβριο του ’81 ο Ανδρέας Παπανδρέου ήλθε στην εξουσία με το σύνθημα «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» και με ενδυματολογικό σύμβολο το ζιβάγκο. Κοντά τριάντα χρόνια μετά ο γιος του Γιώργος με ενδυματολογικό σύμβολο το ποδηλατικό και το κωπηλατικό κολλάν, απέκτησε το αξίωμα του πρωθυπουργού με τις ίδιες παραπλανητικές και τακτικές. Μόνο που ο Γιώργος δεν είναι Ανδρέας και κατάφερε μέσα σε λίγους μήνες οι Έλληνες να διαγράψουν από το νου τους το σύνθημα, αλλά και να μετατρέψει την Ελλάδα σε μια αποικία των ξένων.
Στο δια ταύτα, ο Γιωργάκης επενδύοντας στην εφήμερη μνήμη των Ελλήνων, διαισθάνεται πως ήρθε η ώρα του να επιστρέψει… Μόνο που οι Έλληνες μπορεί να είμαστε κορόιδα… Μπορεί να έχουμε μνήμη χρυσόψαρου… Μπορεί να είμαστε βολεψάκηδες… Αλλά τόσο μα…ες δεν είμαστε για να πέσουμε ξανά στον «έρωτα του»!!! Όπως είπε κι ένας φίλος μου… Οι μέτριοι τα διαλύουν όλα, για να φαίνονται…
