Σχεδόν ένας χρόνος έχει περάσει από τη μέρα που οριστικοποιήθηκε το κλείσιμο του Α’ Σώματος Στρατού, και εννιά μήνες από την ημέρα που έκλεισε. Το Α’ Σώμα, αποτέλεσε και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας της ευρύτερης περιοχής, αλλά και της ιστορίας της χώρας. Αν ανοίξει κάποιος τα κιτάπια της ιστορίας, θα δει την σημαντικότητα της παρουσίας των δυνάμεων του. Τι να πρωτοσκεφτεί κανείς… Την παρουσία του στη Μικρασιατική εκστρατεία; Τη συμβολή του στο ελληνοαλβανικό μέτωπο όπου καταδίωξε τους εισβολείς μέχρι το Αργυρόκαστρο και τη Χειμάρα; Τις επιχειρήσεις στην τελική φάση της περιόδου του Εμφυλίου στο Γράμμο και στο Βίτσι; Η το ότι συνέδραμε στη διένεξη της Κορέας μετά από αίτηση του συμβουλίου ασφαλείας;
Καλώς ή κακώς, κακώς για εμάς, το Α’ Σώμα Στρατού ανήκει στο παρελθόν. Το ότι όμως ανήκει στο παρελθόν, δεν σημαίνει πως εμείς πρέπει να το λησμονήσουμε. Πολλά τα όσα ακούστηκαν για το τι πρέπει να γίνει, ώστε να μείνει χαραγμένο στη μνήμη μας. Ώστε να θυμούνται οι παλαιότεροι, και να μάθουν οι νεότεροι, το ρόλο που έχει παίξει στη σύγχρονη ελληνική ιστορία, ο σχηματισμός που έχει στην περιοχή ευθύνης του τη Δυτική Μακεδονία, την ιδιαίτερη μας πατρίδα και το Στρατηγείο του στην πόλη της Κοζάνης.
Η πιο δημοφιλής άποψη, ήταν πως πρέπει να γίνει ένα μουσείο για το Α’ Σώμα. Δεσμεύθηκαν μάλιστα να κάνουν τις απαιτούμενες κινήσεις, και πολλοί αυτοδιοικητικοί άρχοντες, οι οποίοι διερύγνυαν τα ιμάτια τους για το ενδεχόμενο λουκέτο τα προηγούμενα χρόνια. Ενδεχομένως αν το μουσείο αυτό έπαιρνε σάρκα και οστά, να είχαμε εξασφαλίσει ότι οι θα έμενε στην ιστορία. Ότι οι επόμενες γενιές, γνωρίζουν για τις ψυχές των στρατιωτών και των αξιωματικών που χάθηκαν για την πατρίδα.
Αντ’ αυτού, έγινε ο υποβιβασμός του πάλαι ποτέ Σώματος σε Ταξιαρχία, με τη μεταφορά της 9ης Ταξιαρχίας από τη Φλώρινα και από τότε ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Γίνεται μάλιστα μια προσπάθεια να σβηστεί από τις σελίδες τις ιστορίας. Οι ψίθυροι λένε, πως έχουν κατέβει όσα εμβλήματα, πινακίδες, και πορτρέτα θυμίζουν την παρουσία του στην Κοζάνη.