Γράφει η Χρυσάνθη
Νικολαϊδου –
Θραψανιωτάκη
Καθηγήτρια – Φιλόλογος
Αφού αλλοίωσαν το εκπαιδευτικό σύστημα με την απρεπή και κακόβουλη διαγωγή και συμπεριφορά τους.
Αφού οδήγησαν την νεολαία είς την αναρχία, με καταλήψεις σχολείων και την ανάρμοστη εκπαίδευση των σπουδαστών.
Αφού εγκρέμισαν, με την αντιπαιδαγωγική και αντεθνική μόρφωση στους αθώους σπουδαστές της χώρας, το παιδαγωγικό σύστημα.
Αφού εγκατέλειψαν κάθε ιδέα εθνικισμού και πατριωτισμού εις την Ελλάδα, μετά την μεταπολίτευση φυσικά.
Αφού εμόλυναν την νεολαία με τα βρώμικα ερυθρά τους πιστεύω εντελώς ανερυθρίαστα.
Αφού απεμάκρυναν τους νέους από τα δημοκρατικά και συνταγματικά τους καθήκοντα.
Αφού αποθράσυναν σχεδόν ολόκληρο τον λαό, παιδιά και γονείς, ώστε να παύσουν να υπακούουν εις τους νόμους του κράτους και να ασελγούν μπροστά εις τα μάτια μιάς ολόκληρης ελληνικής κοινωνίας με παράνομες, πολλές φορές κινητοποιήσεις και πόλεμο κατά των εκάστοτε κυβερνήσεων. Τώρα τι θέλουν από το κράτος; Ναι, τώρα τι ζητούν;
Να τους βραβεύσουν διά την ζημία που προξένησαν είς το κράτος και την δυσφήμιση της χώρας εις το εξωτερικό με το να παρακινούν τους νέους να βγαίνουν στους δρόμους και τις πλατείες, υβρεολογώντας την κυβέρνηση, την Ευρωπαϊκή Ένωση και ολόκληρο τον Δυτικό Κόσμο, που πάντοτε υπήρξε σύμμαχος και σωτήρας των αχάριστων Ελλήνων.
Να τους ικανοποιήσουν τα αδιάντροπα αιτήματά τους και να δεχθούν τις καταχθόνιες προθέσεις τους διά περισσότερη ζημία στο κράτος και την κοινωνία;
Να τους λυπηθούν και να τους εξαιρέσουν από τις υποχρεώσεις τους τις οικονομικές μπροστά σε μία κατολίσθηση της οικονομίας του κράτους λόγω χρεών προς το εξωτερικό ώστε να πληρωθούν κανονικά οι μισθοί τους και οι συντάξεις τους.
Ποιοί όμως ήσαν αυτοί που έφεραν το κράτος είς την διάλυση και εις την απόγνωση αν δεν ήσαν οι δημόσιοι υπάλληλοι και πρωτίστως οι εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας, της δευτεροβάθμιας και της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης; Οι οποίοι περισσότερο ασχολήθηκαν με πολιτικές προπαγάνδες και σκληρότερα εργάσθηκαν δια την οργάνωση τους, διά την εξάπλωση των αριστερών κούφιων ιδεών τους και τα συμφέροντα των καπιταλιστικών επιχειρήσεων του ρωσόφιλου και ρωσογεννημένου Κ.Κ.Ε., παρά με την Εθνική μας Παιδεία.
Τώρα διατί παραπονούνται; Τώρα διατί ωρύονται; Δεν βλέπουν ότι ήρθε και η δική τους σειρά να πληρώσουν διά τα λάθη τους, διά τα σφάλματα τους, δια τα σκάνδαλά τους, διά τις αμαρτίες τους;
Πώς ποτέ θα ήταν δυνατόν να αφεθεί και να συνεχισθεί η ελεεινή εκείνη κατάσταση της εθνικής και κοινωνικής λεηλασίας και απαράδεκτης προδοσίας;
Ήταν ή δεν ήταν κακοήθεια και εθνική προδοσία η σκέψη και μόνο της ΟΛΜΕ να κατεβούν οι εκπαιδευτικοί με μαύρα περιβραχιόνια και να παρελάσουν την 28η Οκτωβρίου;
Δεν ήταν λοιπόν το χέρι του Θεού; Ο οποίος κουράσθηκε να τους παρακολουθεί διά τις ατασθαλίες τους, την απερισκεψία τους, την αφοβία τους και την έλλειψη πίστεως προς τον Θεό και σεβασμού προς τους ανθρώπους;