«Γι’ αυτό, λοιπόν, κάθε φορά που στη ζωή της δε θα μπορεί με τίποτα να διαχειριστεί το συναίσθημά της με σύνεση, που δε θα μπορεί να αποδεχτεί τα γεγονότα που την πληγώνουν, εκείνη θ’ ανοίγει μια τρύπα στον τοίχο του χρόνου και θα δραπετεύει σ’ άλλους χρόνους, σ’ άλλους καιρούς, για να βρίσκεται παρούσα εκεί, στο ίδιο σταθερά σημείο, στην οδό Παπαμάρκου και στον αριθμό 9…» Όταν η ζωή σε καλεί να πας μπροστά, ακόμα και αν δεν το μπορείς, ακόμα και αν δεν το θέλεις, τότε είναι που οφείλεις να σκίσεις το πέπλο του παρελθόντος και να τραβήξεις μπροστά με κουράγιο, κάνοντας θέση στα νέα, τα καινούργια. Ένας ύμνος σ’ όλους αυτούς τους ήρωες που παλεύουν μέσα από τρυφερές αναδρομές, που δίνουν και παίρνουν πολύ αγάπη αμφίδρομα, ακόμη και μέσα από απουσίες και υπερβάσεις, ένας διαρκής αγώνας, που μόνο οι δυνατοί και ανεξάρτητοι μπορούν με επιτυχία να διεκπεραιώσουν… Ένα πισωγύρισμα στο χρόνο, που δεν αμβλύνει ούτε τα ωραία, ούτε τα άσχημα στο πέρασμά του, αλλά αντίθετα τα οξύνει και μάλιστα σε τέτοιο κάθε φορά βαθμό, που η τρύπα στον τοίχο του χρόνου να κρίνεται αναγκαία και να γίνεται ακόμα πιο μεγάλη, εκεί στην οδό Παπαμάρκου και στον αριθμό 9… Η Άννα Τσαλουκίδου, συμπατριώτισσά μας στην πρώτη της συγγραφική απόπειρα έγγραψε το μυθιστόρημα ‘Οδός Παπαμάρκου ‘…..