Αϊκον έν το δίκαιον,
αϊκον έν ο νόμος,
αν κλέφτ’ς έναν κοτέρ ψωμίν
θα τρώει ‘σε ν αν ο Μώμος.
Κι αν παίρτς πολλά κι αγύριστα
ας ‘ς σο φτωχόν λαόν ι,
ατά είν ψιλοχόρταρα
και κανείς ‘κι πλερώνει.
Ναϊλί αβούτο τον κόσμον,
πώς θα πορεύ και πάει,
ευκαίρωσαν το μελοκούτ’
κι έκοψαν το συφάϊ..
Αβούτ’ αδά το σύστημαν,
‘ς σ’ εμάς έν αδικία,
Μινώταυρος εγέντωνε
και τρώει μας τα παιδία!!
Τ’ έναν αδά τ’ άλλο ακεί
απ’ έναν έναν φεύνε,
ποίος εξέρ’ αν κλώσκουνταν
‘ς σα ξένα αν θ’ απομέν’νε.
Άλλο μη δεί’τετς πρόσωπον
ψήφον και συντροφία,
τα έργατά τουν έμαθεν
αργός η κοινωνία
Αναθεμά κι αναθεμά
Ρωμανία, τα χάλια σ’,
αλισβερίσ ’ εγέντανε
τ’ έμορφα τ’ ακρογιάλια σ’..
Και κείνα τα πετρέλαια σ’
ντο κείντανε ‘ς σο χώμαν,
εκείνα πα επαίρανε
ντο θα παίρν’νε ακόμαν.
