Του Χρήστου Κατσίνα
Νεφρολόγου -Διευθυντή
Μποδοσάκειου
Ν. Πτολεμαϊδας
Αντιπροέδρου ΕΙΝΔΥΜ
Εδώ και μέρες, μετά την δημοσίευση – διαρροή στα Νέα στις 5/4/2011 του πορίσματος της επιτροπής Λιαρόπουλου, άνοιξε μια μεγάλη κουβέντα για το μέλλον των νοσοκομείων της Δυτ. Μακεδονίας και τις προοπτικές που ανοίγονται για ανέγερση νέου Νοσοκομείου. Και όπως συμβαίνει στην Ελλάδα κατά διαστήματα όταν ένα θέμα είναι στην επικαιρότητα όλοι γινόμαστε ειδικοί περί του θέματος, έχουμε απόψεις και κάνουμε προτάσεις. Αυτό δεν ισχύει μόνο για τους κοινούς θνητούς, που στο κάτω-κάτω δεν επηρεάζουν και πολύ τις καταστάσεις, όμως ισχύει πολύ περισσότερο για αυτούς που υπηρετούν την πολιτική από οποιονδήποτε θώκο και σεβόμενοι τον εαυτό τους πρέπει να έχουν άποψη έστω και αν δεν είναι γνώστες του θέματος. Το πράγμα γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνο, όταν αυτοί οι κάποιοι μπορούν και διαμορφώνουν τα πλαίσια και τις προοπτικές μέσα στα οποία θα κινηθεί μία ολόκληρη περιοχή, άρα και να καθορίσουν το μέλλον της περιοχής αυτής.
Έτσι για να μην ξεφύγουμε καθόλου από την προηγούμενη γενίκευση, έχουν ακουστεί τόσα πολλά και τόσο άσχετα για το νοσοκομειακό μέλλον της περιοχής που όταν επενδύονται και από ένα στενό τοπικιστικό μανδύα αγγίζουν τη σφαίρα του ευτράπελου.
Προσπαθώντας να βάλουμε τα πράγματα σε κάποια τάξη θα πρέπει να ξεκινήσουμε με ορισμένες διευκρινίσεις:
Πρώτον η έννοια Περιφερειακό Νοσοκομείο σαν οργανισμός δεν υφίσταται. Υπήρχε κάποτε στο παρελθόν και καταργήθηκε. Επίσης η ύπαρξη Τριτοβάθμιου – Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου προϋποθέτει την ύπαρξη Ιατρικής Σχολής και Ιατρική Σχολή στην Δυτ. Μακεδονία δεν υπάρχει. Υπάρχουν ήδη επτά Ιατρικές Σχολές στην Ελλάδα και η δημιουργία άλλης είναι αδύνατη. Άρα δεν μπορούμε να μιλάμε για Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο. Ας βολευτούμε λοιπόν στα Νομαρχιακά Νοσοκομεία , τα οποία και διαθέτουμε. Πέντε συνολικά στην Δυτική Μακεδονία. Το αν δεν λειτουργούν όπως πρέπει αυτά τα Νοσοκομεία είναι γιατί έχουν τρομακτικές ελλείψεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και όχι γιατί υπολείπονται σε υποδομή. Και όλοι αυτοί που στα διάφορα πονήματά τους γράφουν για Περιφερειακά ή Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία ας αναθεωρήσουν την επιχειρηματολογία τους.
Δεύτερο κανείς δεν μπορεί να στερήσει από μία κοινωνία που αριθμεί πολλές χιλιάδες κατοίκων το δικαίωμα να διεκδικεί ένα νοσοκομείο. Τώρα αν στο παρελθόν δρώντας ευκαιριακά αυτή η κοινωνία δεν το διασφάλισε , αλλά μέσα από ημίμετρα κατάφερε μία παλιά υποδομή να την επεκτείνει ξοδεύοντας εκατομμύρια δραχμές ή ευρώ χωρίς ποτέ να καταφέρει να κάνει ένα σύγχρονο νοσοκομείο αυτό βαρύνει την ίδια την κοινωνία και ακόμη περισσότερο όλους τους φορείς που ήταν υπεύθυνοι για αυτό. Εκεί ας αναζητηθούν οι ευθύνες. Σωστά, και επιτέλους, αντιλαμβανόμενοι ότι αυτή η προσπάθεια έφτασε σε αδιέξοδο θέλουν την δημιουργία νέου νοσοκομείου. Όπως είναι εύκολα κατανοητό αναφέρομαι στο Μαμάτσειο Νοσοκομείο και την Κοζάνη.
Ακόμη περισσότερο όμως κανείς μα κανείς, όποιος και αν είναι αυτός, δεν έχει το δικαίωμα να παρεμβαίνει στο μέλλον μιας άλλης κοινωνίας που και αυτή αριθμεί χιλιάδες κατοίκους και να προσπαθεί να επιβάλλει το κλείσιμο μιας λειτουργικής μονάδας όπως είναι το Μποδοσάκειο Νοσοκομείο. Μιας μονάδας που εξυπηρετεί με τον καλύτερο τρόπο αυτό που έχει σαν σκοπό να κάνει και στο κάτω- κάτω δεν ήταν άμεσα χρηματοδοτούμενο ως προς την κατασκευή από την πολιτεία. Μιλάμε για μία κτιριακή υποδομή από τις λίγες που υπάρχουν στην Ελλάδα και που σε εποχές οικονομικής ανέχειας κάποιοι θέλουν να κλείσουν. Και μάλιστα κατηγορώντας αυτούς που αντιστέκονται στο κλείσιμο σαν τοπικιστές.
Να γίνει ξεκάθαρο εδώ ότι όπου πέρασε το ΔΝΤ πίεσαν τις κυβερνήσεις να κλείσουν πολλά Νοσοκομεία στα πλαίσια περιορισμού της δωρεάν παροχής φροντίδας υγείας από μέρους του Δημοσίου. Όμως το να προσπαθούν οι διάφοροι πολιτικοί ταγοί να παρασύρουν τις κοινωνίες σε τοπικισμούς και αντιθέσεις είναι απαράδεκτο και το μόνο που καταφέρνουν να κάνουν είναι να δημιουργούν σοβαρά προβλήματα.
Κάπου εκεί βέβαια εμπλέκονται και άλλοι φορείς με αποκορύφωμα τους πολιτικούς ταγούς της κοινωνίας. Οι οποίοι έχουν την διάθεση ¨ να κάνουν ομελέτα χωρίς να σπάσουν αυγά¨. Σκεφτόμενοι το πολιτικό κόστος ανάλογα σε ποιά πόλη βρίσκονται προσαρμόζουν και την θέση που πρέπει να αναπτύξουν. Και έτσι παρατηρείται το παράδοξο να υπάρχουν δύο διαμετρικά προτάσεις από το ίδιο άτομο για το ίδιο θέμα. Αναφερόμενοι δε στο συγκεκριμένο γεγονός μετά την αντίδραση των κατοίκων της Εορδαίας όλοι θυμήθηκαν τον θετικό ρόλο που παίζει το Μποδοσάκειο Νοσοκομείο στην περιοχή και πόσο πολύ το υποστηρίζουν. Θεωρώ όμως ότι μπορούμε να τους ξεπεράσουμε……….
Σαν λειτουργός της υγείας όμως με αρκετά χρόνια στην πλάτη μου, αλλά και σαν κάτοικος της Πτολεμαϊδας πιστεύω ότι έχω το δικαίωμα να προσπαθήσω να αναπτύξω κάποιες προτάσεις. Άλλωστε αυτό το κάνουν και άνθρωποι που δεν έχουν ιδέα με το αντικείμενο.
Θεωρώ λοιπόν ότι ο ρόλος του Μποδοσάκειου Νοσοκομείου Πτολεμαϊδας είναι πολύ σημαντικός , τώρα δε με την νέα επέκταση αναβαθμίζεται ακόμη περισσότερο. Οποιαδήποτε σκέψη για περιορισμό ή υποβάθμιση του ρόλου του πρέπει να μας βρει αντίθετους.
Πρέπει όλοι οι φορείς της Δυτικής Μακεδονίας, με προεξάρχουσα την Περιφέρεια σε συντονισμό με τους κατά τόπους Δήμους να μελετήσουν την δυνατότητα ανάπτυξης του υγειονομικού χάρτη σε επίπεδο Δυτ. Μακεδονίας. Οι υφιστάμενες δομές υγείας αρκούν. Αυτό που χρειάζεται είναι μελέτη και συντονισμός. Οποιαδήποτε προσπάθεια από μέρους του υπουργείου Υγείας για κλείσιμο ή υποβάθμισης έστω και μιας μονάδας υγείας στην Δυτ. Μακεδονία θα πρέπει να συναντήσει την αντίστασή μας.
Δεν είναι μεγαλόψυχο να αναγνωρίζουμε στην κοινωνία της Κοζάνης την απαίτηση για κτίσιμο νέου και σύγχρονου Νοσοκομείου. Το δικαιούται. Όμως είναι αφέλεια να ζητούν κάποιοι , όποιοι και αν είναι αυτοί, από την μια το κτίσιμο νέου Νοσοκομείου στην Κοζάνη και από την άλλη το κλείσιμο ήδη υπαρχόντων και λειτουργόντων δομών υγείας και μάλιστα όπως έχουν αποδείξει με υποδειγματικό τρόπο. Αυτό πλέον θα οδηγήσει σε επικίνδυνες ατραπούς, πράγμα που δεν είναι σε όφελος κανενός.
Καλό Πάσχα σε όλους
