Με σφοδρή περιέργεια οι δημότες των κατά τόπους Δήμων και Περιφερειών σε ολόκληρη την Ελληνική Επικράτεια αναμένουν την ανακήρυξη των υποψηφίων Δημάρχων και Περιφερειαρχών,τους οποίους θα κληθούν να επιλέξουν και να τιμήσουν με την ψήφο τους.
Μεγαλύτερη όμως είναι η περιέργεια των ψηφοφόρων για τα ονόματα των υποψηφίων Δημάρχων ή Περιφερειαρχών,οι οποίοι θα χρισθούν με το μαγικό ραβδάκι των κομμάτων.
Και αναρωτάται κανείς: α) Τι ρόλο παίζει αυτό το μαγικό ραβδάκι των κομμάτων,που χρίζει,ελέω κόμματος,τους υποψηφίους τοπικούς άρχοντες; Και. β) Τι ρόλο παίζουν και ποιοι είναι αυτοί οι υποψήφιοι,οι οποίοι θέτουν εαυτούς στη διάθεση των κομμάτων και αναμένουν με αγωνία τη στέψη τους-απονομή του χρίσματος ως υποψηφίων (εκπροσώπων καλύτερα) των κομμάτων στη διοίκηση των κλειστών τοπικών κοινωνιών; γ) Τι προσδοκούν οι Δημότες από τους υποψηφίους για το Δήμο και την Περιφέρεια;
Α) Τα κόμματα στην Ελλάδα είναι γνωστό, ότι εκφράζουν μία πολιτική (κοινωνική, οικονομική, εργατική-ασφαλιστική, εξωτερική). ΄Εχουν γνωστές θέσεις και γραμμές. ΄Εχουν και μια ιστορία τριάντα έξι (36)ετών στη σύγχρονη πολιτική Ελληνική ζωή,έχουν υπερδώσει δείγματα γραφής και οι πολίτες γνωρίζουν τι έχει προσφέρει το κάθε κόμμα στην Ελλάδα και στους ΄Ελληνες πολίτες. Αξιολογεί ο κόσμος την προσφορά του κάθε κόμματος στον τόπο και τις προσπάθειες,που έκανε το κάθε ένα από αυτά για τη διασφάλιση των βασικών αρχών της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας, για την κατοχύρωση και διαφύλαξη της Εθνικής Κυριαρχίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της οικονομικής ανεξαρτησίας, της προστασίας των θεσμών, το σεβασμό και την προστασία του πολίτη, ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου. Το συμπέρασμα,το οποίο βγάζει κανείς,από συνήθεις επί του θέματος συνομιλίες με τους απλούς πολίτες, είναι αντικειμενικά γνωστό σε όλους. Ο κόσμος, μετά από 36 χρόνια διακυβέρνησης,με εναλλαγή των δύο (2) μεγάλων (σε ψηφοφόρους) κομμάτων στην εξουσία (με εξαίρεση την περίοδο του 1989,κατά την οποία υπήρξε η κυβέρνηση συνεργασίας Ν. Δ. -ΚΚΕ) αισθάνεται έντονα απογοητευμένος και μουδιασμένος παρακολουθεί τα τεκταινόμενα. Για πρώτη φορά στα τόσα χρόνια,που πέρασαν, βλέπει με φόβο και αγωνία να εκτυλίσσονται μπροστά του με κινηματογραφική ταχύτητα τραγικά γεγονότα. Πορείες διαμαρτυρίας με αιματηρά επεισόδια,δολοφονίες εν ψυχρώ αθώων ανηλίκων πολιτών (Αλέξης Γρηγορόπουλος), θανατηφόροι εμπρησμοί τραπεζών (MARFIN), ένοπλες επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα με θύματα αθώους αστυνομικούς εν ώρα εργασίας (η εικοσάχρονη αστυνομικός Σοφία), τυφλές βομβιστικές επιθέσεις με αθώα θύματα (αφγανός ανήλικος) και ανθρώπους, που φεύγουν από τα σπίτια,τις γυναίκες και τα παιδιά τους, για να πάνε να εργασθούν και δεν γυρνάνε πίσω, γιατί τους σκοτώνουν ύπουλα και άνανδρα (υπασπιστής του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη-Γεώργιος Bασιλάκης-Αστυνομικός Υποδιευθυντής), οικονομικά σκάνδαλα από πολιτικούς-υπουργούς και βουλευτές, που ο λαός τους εμπιστεύθηκε τη διοίκηση της χώρας και αυτοί την κατέστρεψαν, κλέβοντας τα χρήματα του κράτους και του λαού. Την έλλειψη της πολιτικής βούλησης για την παραδειγματική τιμωρία των υπαιτίων πολιτικών, που καταλήστεψαν τα ταμεία του Κράτους και ιδιοποιήθηκαν την κρατική περιουσία. Με οδύνη ο λαός αντιλαμβάνεται την οικονομική κατοχή,που του έχει επιβληθεί, με την προκλητική ανοχή των κομμάτων, από την Ε. Ε., το Δ. Ν. Τ. και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Βλέπει τις αυθαίρετες και ανέλεγκτες επεμβάσεις στην Ελληνική οικονομία από περίεργους και σκοτεινούς χρηματιστηριακούς οίκους (MOYDY’S κ. ά. ),οι οποίοι δεν ελέγχονται από πουθενά,έρχονται από το πουθενά, ασκούν παρέμβαση στην εσωτερική οικονομία και κρίνουν κατά το δοκούν την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας,την οποία και συνεχώς υποβαθμίζουν,κατά την κρίση και τα συμφέροντα,τα οποία υπηρετούν. Και αναρωτιέται ο απλός πολίτης. Τι κάνουν και τι έκαναν για όλα αυτά οι κυβερνήσεις και τα πολιτικά κόμματα στα χρόνια που πέρασαν. Γιατί εγκατέλειψαν τη χώρα και το λαό της; Γιατί άλωσαν την περηφάνεια του κόσμου; Γιατί τον οδήγησαν στην οικονομική κατοχή ξένων οργανισμών, οι οποίοι πλέον διοικούν και καθορίζουν την κοινωνική και οικονομική τύχη του. Και γιατί ανέχθηκαν και ενέδωσαν σε τέτοια κατοχή, που κάθε μορφή αντίστασης είναι πολύ δύσκολη, αν όχι αδύνατη (τουλάχιστον στη Γερμανική Κατοχή υπήρχαν τα βουνά και οι πατριώτες κατέφευγαν εκεί και πολεμούσαν τον κατακτητή). Σήμερα σε ποια βουνά θα πάνε αυτοί οι πατριώτες,να πολεμήσουν και να διώξουν τον οικονομικό και, κατ’ επέκταση, εθνικό κατακτητή;
Για τη μερική απώλεια της Εθνικής μας Κυριαρχίας, για τη μερική κατάλυση της Δημοκρατίας και του Κράτους, για τη δυσμενή οικονομική θέση της χώρας, για την κρίση των θεσμών, για τις οικονομικές στερήσεις, που οι ξένοι επιβάλλουν σήμερα στους μισθωτούς και στους συνταξιούχους, φταίνε τα κόμματα και οι εξ αυτών εκάστοτε κυβερνήσεις της χώρας.
Φταίνε τα γνωστά σε όλους μας πολιτικά κόμματα,των κουρασμένων, των yes men,της συνταγματικής απαξίωσης, του σφυρίζω αδιάφορα, του παίζω σε ελεύθερο γήπεδο.
Αυτά τα κόμματα θα χρίσουν υποψηφίους Δημάρχους και Περιφερειάρχες, τους οποίους θα καλέσουν τους πολίτες στους Δήμους και στις Περιφέρειες να ψηφίσουν;
Β) Οι υποψήφιοι Δήμαρχοι και Περιφερειάρχες, οι οποίοι αναμένουν το χρίσμα-στέψη ως ευνοημένοι των κομμάτων, ως άτομα, παρουσιάζουν ενδιαφέρον και χρήζουν αξιολόγησης.
Β1. Από προσωπικής-ψυχολογικής πλευράς, είναι άτομα με έντονη προσωπική ανασφάλεια, διακατέχονται από έλλειψη εμπιστοσύνης στο άτομό τους, δεν έχουν αυτοεκτίμηση, έχουν φοβίες και αγωνίες για το αποτέλεσμα,που επιδιώκουν, είναι άτολμοι, υστερούν σε τακτική και δεν παίρνουν πρωτοβουλίες, εξαρτώνται από τη γνώμη των άλλων και συχνά αναζητούν κατευθύνσεις, δεν αυτοσχεδιάζουν, αδυνατούν να πραγματώσουν μία ιδέα και να παράγουν κάποιο αποτέλεσμα, δέχονται παρεμβάσεις και είναι ευάλωτοι σε έξωθεν πιέσεις. Αδυνατούν να διαχειρισθούν τα πράγματα με τις δικές τους δυνάμεις και αποζητούν υποστήριξη.
Β2. Από κοινωνικής πλευράς,εμφανίζονται ως άτομα κινούμενα σε έναν συγκεκριμένο χώρο, ο οποίος επηρεάζεται κατά το πλείστον από την κομματική τους θέση. Σ’ αυτόν και μόνο τον στεγανό χώρο κινούνται ικανοποιητικά και ενδεχομένως να ξεχωρίζουν. Η δράση τους στον ευρύτερο κοινωνικό χώρο είναι περιορισμένη. Από τη στιγμή, που έχουν κομματική ταυτότητα, αντιμετωπίζουν με επιφύλαξη τους συνανθρώπους τους, που, είτε ανήκουν σε άλλα κόμματα, είτε δεν εκφράζονται μέσω κομμάτων. Είναι εξαρτώμενα άτομα, με κοινωνική προσφορά που είναι περιορισμένη μέσα στα κομματικά πλαίσια, στα οποία κινούνται.
Β3. Από πολιτικής πλευράς, πρόκειται για άτομα, τα οποία μεγάλωσαν και γαλουχήθηκαν με τις αρχές κάποιου κόμματος, τις οποίες τηρούν απαρέγκλιτα. Τις αρχές αυτές εφαρμόζουν κατά γράμμα, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα,ίσως και την ικανότητα,να τις προσαρμόσουν σε μία διαφορετική κοινωνική πραγματικότητα. Αντίθετα προσπαθούν να προσαρμόσουν την κοινωνική πραγματικότητα στις αρχές του κόμματος. Είναι υπηρέτες του κόμματός τους και ακολουθούν τις οδηγίες αυτού. Αισθάνονται υποχρεωμένοι στο κόμμα και φοβούνται τους μηχανισμούς αυτού. Προτάσσουν το κομματικό συμφέρον έναντι του κοινωνικού συμφέροντος. Το τελευταίο, ενδεχομένως πολλές φορές, να μην έχουν την ικανότητα να το αντιληφθούν.
Αυτοί είναι, σε γενικές γραμμές, οι κομματικοί, χρίστες και οι χρισθησόμενοι, οι οποίοι καλούνται να διαδραματίσουν ρόλο για την υποβολή υποψηφιοτήτων για τις θέσεις των Δημάρχων και των Περιφερειαρχών στις προσεχείς Δημοτικές και Περιφερειακές Εκλογές.
Γ. ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΔΗΜΟΤΕΣ.
Η εμπειρία των 36 ετών της σύγχρονης-μεταπολιτευτικής πολιτικής ιστορίας της χώρας έχει διδάξει τον κόσμο και τους Δημότες. Επί τρισήμισυ (3,5) δεκαετίες, ας το παραδεχθούμε όλοι, ο κόσμος περίμενε με αγωνία την ανακήρυξη του υποψηφίου Δημάρχου ή Νομάρχη από το κόμμα. Αποτελούσε σοβαρό πολιτικό γεγονός. ΄Ενα γεγονός, περίπου, εξίσου πολιτικά σοβαρό με την ανακήρυξη των υποψηφίων βουλευτών σε βουλευτικές εκλογές. Αποτελούσε ευκαιρία στα κόμματα να αναμετρήσουν τις πολιτικές-κομματικές τους δυνάμεις. Δεν ήταν λίγες οι φορές,που τα Δημοτικά και Νομαρχιακά Αποτελέσματα αποτέλεσαν αφορμή για βουλευτικές-εθνικές εκλογές.
Σήμερα, η αγωνία για τις κομματικές υποψηφιότητες έχει υποκατασταθεί από την απλή περιέργεια . Ο κόσμος αισθάνεται αδικημένος και προδομένος από τα κόμματα. Δεν έχει και την καλύτερη άποψη γι’ αυτά και τους αρχηγούς τους. Η δεινή κατάσταση (οικονομική, κοινωνική, πολιτική),στην οποία τον οδήγησαν,τον έχει προβληματίσει ιδιαίτερα και τον έχει κάνει έντονα επιφυλακτικό. Αντιμετωπίζει το μέλλον,το δικό του και των επερχομένων γενεών, με μεγάλο σκεπτικισμό. Νοιώθει τη ρευστότητα γύρω του. Δεν βλέπει κάποιο σημάδι αισιοδοξίας στον ορίζοντα. Η ανασφάλεια επικρέμαται από πάνω του ως σκοτεινή απειλή. Αισθάνεται ανίκανος να αντιδράσει. ΄Εχει χάσει την εμπιστοσύνη του στους αρχηγούς του. Νοιώθει ξεχασμένος, μη υπολογίσιμος. Τα πάντα γίνονται με αυτόν,αλλά χωρίς αυτόν. Χρησιμοποιείται ως αναλώσιμος. ΄Εχει προδοθεί. Τα πιστεύω του έχουν καταρρακωθεί. Η περηφάνεια του έχει συντριβεί,με δυσκολία προσπαθεί να συμμαζέψει τα κομμάτια του. Γνωρίζει,καλύτερα από κάθε έθνος στη γη,διδαχθείς από την μακραίωνει αγωνιστική ιστορία του, ότι λαός χωρίς περηφάνεια είναι λαός χωρίς μέλλον.
Επειδή όμως ο Ελληνικός Λαός έχει τον αγώνα για τα δίκαιά του στο αίμα του,και δεν ανέχεται κατοχές και κηδεμονίες, προσπαθεί να αντιδράσει. Και η αντίδραση είναι καταμέτωπη. Σπάει τα κατεστημένα. Τα βάζει με τα κόμματα. Τα βάζει με τους προδότες. Αφήνει στην άκρη τα λαμόγια,τους κλέφτες,τους καιροσκόπους, τους σαλτιμπάγγους και αυτούς,που τους υποστηρίζουν. Αναζητά,επιτέλους, τις αξίες, γιατί πιστεύει σ’ αυτές και συνειδητοποιεί,ότι εκεί βρίσκεται η λύση. Εκεί βρίσκεται η εθνική του σωτηρία και η εθνική αναγέννηση. Εκεί θα επουλωθεί η λαβωμένη υπερηφάνειά του.
Απαγκιστρώνεται από τα πολιτικά κόμματα και από μόνος του καθορίζει την πορεία του και χτίζει από την αρχή το μέλλον του. Στρέφεται στις ΑΞΙΕΣ και σ’ αυτούς που τις εκφράζουν.
Ας είναι οι παραπάνω γραμμές το μήνυμα ενός Δημότη, που,κατά την άποψή του,εκφράζει μια σοβαρή μερίδα Δημοτών, προς τα κόμματα για τα κομματικά χρίσματα, που ετοιμάζονται να δώσουν, και προς τους υποψηφίους των κομμάτων για το πολυπόθητο χρίσμα,η διεκδίκηση του οποίου όμως μπορεί να έχει και κάποιες δυσάρεστες επιπτώσεις για τους διεκδικητές. (βλ. περίπτωση Παπαγεωργόπουλου και κομματική υποψηφιότητα στο Δήμο Θεσσαλονίκης).
Υ. Γ. Εδώ που έφτασαν τη χώρα, όλοι αυτοί που προανέφερα, χρέος όλων μας είναι: Να μείνουμε ΕΝΩΜΕΝΟΙ. Να βγάλουμε τις ταμπέλες. Να κοιτάξουμε ευθυτενείς μπροστά. Να ξαναφτιάξουμε τη χώρα μας. -Και- Να της δώσουμε την αίγλη και το σεβασμό που της αξίζει.
Δημήτριος Ι. Αγγελίδης
Δημότης Πτολεμαΐδος
