Κλέφτες εξέβαν ‘ς ση γιαγμάν,
κανέναν ‘κι φοούνταν
κι ας’ σα θρουμούλια τη λαού
αρπάζ’νε και βουκούνταν.
Ονόματα πεντάκουστα,
τρανά και ξακουσμένα,
ακούμε κι αχπαράουμες,
πώς είναι ταραμένα.!
Ακούμε και θαμάουμες,
πώς εγροίξαν κι επέραν
ατόσα εκατομμύρια
την προκοπήν θ’ εφέρναν.
Τα παράδας, ντ’ επέρανε,
‘κι χωρούν ‘ς σα τσουβάλια
κ’ ερούξανε το μεμλεκέτ’
‘ς σ αβούτ’ αδά τα χάλια.
Τα τράπεζας εγόμωσαν,
τη χώρας τα αμπάρια,
συντάξεις και ημερικά
εγέντανε σαχτάρια..
Γουρεύ’νε δικαστήρια
τ’ αίτιους να καθίζ’νε
και την χολήν ας’ σο λαόν
‘λίγον να κραματίζ’νε.
Τεάμ’ εφτάν τον δίκαιον,
το άδικον πως ‘ξιάζ’νε,
και τα παράδιας οξοπίς
‘ς σον κόσμον να μοιράζ’νε.
Είνας ‘ς σον άλλον σύρ’ν’ ατά,
ντ’ έχ’νε τα καπαέτια
και ο λαόν πορεύκεται
με πόνια και με τέρτια..
