Aν και οι οικονομικές συνθήκες, κατά το παρελθόν, ήταν πολύ χειρότερες από τις σημερινές, το κράτος δημιουργούσε, συμμετείχε ενεργά και ενίσχυε τις κοινωνικές δομές. Υπήρχαν Ιδρύματα, Οικοτροφεία, Ορφανοτροφεία, Γηροκομεία, Σπίτια Παιδιού, Παιδικοί Σταθμοί, που κάλυπταν σε μεγάλο βαθμό τις κοινωνικές ανάγκες. Υπήρχαν άνθρωποι που νοιάζονταν για τον συνάνθρωπο. Άνθρωποι που δημιουργούσαν και στήριζαν αυτές τις δομές, ενδυναμώνοντας την κοινωνική συνοχή. Σήμερα όμως τι γίνεται;
Αν και όλοι αναγνωρίζουμε την ανάγκη στήριξης των αδύναμων κοινωνικών ομάδων, ο θεσμός της κοινωνικής πρόνοιας συνεχώς φθίνει και οι κοινωνικές δομές υποβαθμίζονται.
Τα τελευταία χρόνια, μέσω της Ε.Ε. δόθηκαν πολλά χρήματα για έργα κοινωνικής προστασίας. Ωστόσο ελάχιστες ήταν οι υποδομές που δημιουργήθηκαν. Γιατί άραγε;
Η Κοινωνική Πρόνοια δεν είναι και δεν πρέπει να αποτελεί έργο φιλανθρωπίας. Είναι υποχρέωση του κράτους προς τους πολίτες του, οι οποίοι φορολογούνται και συνεισφέρουν για το σκοπό αυτό.
Οι πολίτες αντιλαμβανόμενοι την σημασία της κοινωνικής προσφοράς και την ανάγκη ενδυνάμωσης της κοινωνικής συνοχής στηρίζουν με προσφορές και δωρεές τα έργα κοινωνικής πρόνοιας. Το κράτος όμως που βρίσκεται;
Οι παραπάνω σκέψεις δεν είναι καινούργιες και ούτε διεκδικούν την πρωτοτυπία. Κατατίθενται όμως δημόσια, τόσο για προβληματισμό, όσο και για να υπενθυμίσουν πρωτίστως την ηθική υποχρέωση των Κρατικών και Τοπικών Αρχών για την στήριξη των Κοινωνικών Ιδρυμάτων.
Νέστορας Ι. Κολοβός
Διδάκτωρ Γεωλογίας
Α.Π.Θ.
Engineering Geologist
M.Sc.
Πτυχιούχος Οργάνωσης
& Διοίκησης
Επιχειρήσεων
www.kozani.net/nkolovos
e-mail: info@kozani.net