Αναμφιβόλως έχει πλήξει σχεδόν όλες τις χώρες εις τον κόσμο και πολύ περισσότερο την πλούσια αλλά δύστυχη Ελλάδα μας.
Γεγονός που είναι πλέον γνωστό παγκοσμίως με όποιες και όσες συνέπειες αυτό συνεπάγεται.
Δεν υπάρχει πλέον άνθρωπος εις ολόκληρη την γη που να μην γνωρίζει τις μικρότητες, τις ελεεινότητες και τον παραλογισμό των σημερινών, χαμερπών Ελλήνων. Οι οποίοι δεν εστάθησαν ικανοί να διατηρήσουν, αν όχι να πολλαπλασιάσουν την πατροπαράδοτη κληρονομιά τους.
Διάφοροι παράγοντες ήσαν αυτοί που τους οδήγησαν εις την πνευματική τους διαφθορά. Κυριώτερος των οποίων υπήρξε ο ελλιπής και άστοχος σχεδιασμός εις το θέμα της εθνικής παιδείας.
Διά την οποία θα έπρεπε να είχε φροντίσει εγκαίρως η πολιτεία.
Είναι γεγονός, κοινώς αποδεκτό, ότι κατά τις δεκαετίες που ακολούθησαν την μεταπολίτευση, δομήθηκε ένα κράτος της ανεξέλεγκτης δημοσιονομικής διαχείρισης της αχαλίνωτης εθνικά παιδείας και της διεφθαρμένης δημοσιογραφικής ασυναρτησίας.
Ένα κράτος, όπου ευρέως εδούλεψε η δημοσιονομική σπατάλη, η εκπαιδευτική λανθασμένη διαφώτιση και η δημοσιογραφική έντεχνη διαστρεύλωση, κυρίως κατά την διακυβέρνηση της χώρας από την Νέα Δημοκρατία, την προηγούμενη, δηλαδή κυβέρνηση των άτακτων, απερίσκεπτων και ανεύθυνων κυβερνητών.
Τα αποτελέσματα όλης εκείνης της πολιτικής απροβλεψίας, της κοινωνικής ασυδοσίας, της ηθικής υποτέλειας και της εθνικής ανευθυνότητας είναι τώρα πια καθαρά… ορατά.
Καθώς αφάνταστα, πλήττουν την σημερινή κοινωνία, υποβαθμίζουν το σύνολο των πολιτών και προβληματίζουν φοβερά την παρούσα εξουσία.
Δεν μπορούμε να μην παραδεχθούμε ότι κάποια πράγματα έχουν ξεπεράσει τα όρια της λογικής και λειτουργούν εις βάρος όλων μας.
Αυτό που έχει ανάγκη ο ελληνικός λαός είναι να συνηθίσει εις μία ζωή λιτή με πολλή περίσκεψη και παιδευτική αγωγή.
Αυτό που χρειάζεται σήμερα η χώρα μας είναι μία δυναμική και όχι χλιαρά δημοκρατική πολιτική:
Οι απειθαρχίες, οι ανυπακουές, οι εξεγέρσεις, τα επεισόδια και όλες οι ασχήμιες των παρανοϊκών πολιτών θα πρέπει αμέσως να περιορισθούν, να κτυπηθούν και να εξαλειφθούν.
Αυτό άλλωστε σημαίνει και το ρήμα «κυβερνώ». Δεν σημαίνει καλοταΐζω, καλοπληρώνω, αποθρασύνω, εξαχροιώνω και καθιστώ ανήμπορο ένα λαό να σκευθεί, να ελέγξει και να καταδικάσει τις συμπεριφορές του, ώστε ο ίδιος να καταστείλει τις παρορμήσεις του.
Αν δεν είμεθα εις θέση να εξεύρουμε τρόπους διά την εφαρμογή μιάς σχετικά αυστηρής κυβερνητικής πολιτικής, ας γυρίσουμε τους δείκτες του χρόνου να αρχίσουν να λειτουργούν ακριβώς μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και ας μιμηθούμε τις πολιτικές των μεταπολεμικών κυβερνήσεων.
Δεν νομίζουμε ότι η κατάσταση σήμερα είναι ολιγώτερο έκρυθμη, καταπιεστική και άκρως επικίνδυνη.
Πράγμα που καθιστά αναπόφευκτη την ανάγκη να ληφθούν μέτρα, όχι απλώς οικονομικά (όπου και μόνο κολλήσαμε), αλλά κυρίως μέτρα αυστηρής παρακολούθησης όλων των δημοσίων και ιδιωτικών υπηρεσιών, όλων των Μ.Μ.Ε., τις κινήσεις των Δήμων και υπερνομαρχιών, εκείνες του Στρατού και της Αστυνομίας, ακόμα και της Εκκλησίας.
Διότι «κυβερνώ» σημαίνει: γνωρίζω τι ακριβώς συμβαίνει από άκρου εις άκρον μέσα εις την χώρα μου. Καθώς μία Δημοκρατία, με αυστηρότερα μέτρα ασφάλειας της, με σχετικό περιορισμό της άναρχης ελευθερίας, είναι αυτό που χρειάζεται η χώρα μας σήμερα διά να επιβιώσει.
Άλλωστε, η πρόληψη έχει αποδειχθεί ότι αποτελεί το καλύτερο μέσον οποιασδήποτε θεραπείας.
Δεν είναι φρόνιμο, π.χ., να αδιαφορούμε προ της δημιουργίας χιλιάδων ποικιλόμορφων ομάδων κρούσης, συλλόγων και οργανώσεων εντοπίων και ξενοφερμένων πολιτών με πλήρη οργάνωση και αλληλεγγύη μεταξύ τους και να διερωτώμεθα τι συμβαίνει άραγε; όταν έχουν φθάσει έξω από την πόρτα μας, του Ελληνικού Κοινοβουλίου και μας επιτίθενται με πέτρες, ξύλα και … βόμβες μολότοφ.
Άνθρωποι, που αν οι κοιλιές τους και οι τσέπες τους δεν ήσαν γεμάτες, ποτέ δεν θα έβγαιναν από τα σπίτια τους.
Παλαιά, οι λιτοδίαιτοι με οικογενειακή ανατροφή και κοινωνική αγωγή, αξιοπρεπείς Έλληνες, με άκρατο ενθουσιασμό τραγουδούσαν εις την θέα των Ηγεσιών τους:
«Ψωμί κι εληά και Γιώργο (ή αργότερα Παύλο) Βασιλιά».
Οι σημερινοί όμως Έλληνες πρέπει να ενστερνισθούν αυτά που ο αείμνηστος Πρόεδρος John Kennedy εδίδαξε εις κάθε Αμερικανό πολίτη:
«ΜΗ ΡΩΤΑΣ ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΓΙΑ ΣΕΝΑ, ΣΚΕΨΟΥ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΣΥ ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ».
Γράφει η Χρυσάνθη
Νικολαϊδου – Θραψανιωτάκη
